Nadat we afgelopen zondag al een zinderende finale van De Mol kregen, pakte ook Expeditie Robinson ook met een zenuwslopend slotstuk. Daarin zagen we donderdagavond hoe Thomas Roobrouck (31) uit Vichte zich helemaal terecht kroonde tot Robinson 2020. “Mijn zoontje was de grootste motivatie om verder te doen.”
Tot het allerlaatste moment was het nagelbijten voor televisiekijkend Vlaanderen. De finale proef van Expeditie Robinson was er opnieuw eentje om duimen en vingers vanaf te likken: een fysieke uitdaging, een puzzelproef en een flinke dosis volhouding en geluk later, zagen we hoe Thomas Roobrouck (31) uit Vichte het haalde. De oerkreet na het beslissende moment sprak boekdelen: Thomas was en is bijzonder blij als winnaar. En wie terugblikt op zijn parcours, kan niet zeggen dat het onterecht was. Integendeel zelfs.
“Die finale winnen was fantastisch, inderdaad. Dat kwam stevig binnen. Alle emoties kwamen samen. We hadden heel veel meegemaakt: veel mooie momenten, maar ook mindere. De overwinning was de ultieme kers op de taart. Op dat moment zelf gaat er van alles door je heen. Je krijgt felicitaties van je teamgenoten, de productie staat te applaudisseren… Dat was intens. Want ik had alles gegeven voor die proef. Ik ben zelfs een paar keer zwaar op mijn bakkes gegaan.”
Je houdt er meteen ook 25.000 euro aan over.
“Dat was op dat moment iets waar ik totaal niet bij stil stond. Daarom doe je niet mee aan dat programma. Wat ik met het geld van plan ben? Een deel belandt op het spaarboekje van mijn zoontje, want hij was de drijvende kracht, de grootste motivatie om verder te doen op dat eiland. De rest gebruik ik voor een feestje en voor wat werken thuis.”
Viel dat mee, zo lang zwijgen?
“Goh, ik moest al zo lang zwijgen. In het begin was dat vreemd, omdat je weet dat je gewonnen hebt, maar dat aan niemand mag zeggen. Van zodra mijn deelname bekend was, zeiden al veel vrienden ‘proficiat met je overwinning’, om mij uit mijn kot te lokken. Die berichten waren er de laatste weken ook weer.” (lacht)
En nu, een feestje?
“Ik ben blij dat ik nu eindelijk mijn trofee uit de kast kan halen. (lacht) En in andere omstandigheden, hadden we een stevig feestje gebouwd met de andere kandidaten, familie en vrienden in café Karekiet in Waregem, dat mijn moeder uitbaat. Dat zal voor een andere keer zijn. Maar het komt er zeker van. Ik ga in elk geval een paar vaten moeten trakteren, denk ik.”
Lees hier ook het uitgebreide interview dat donderdag in De Krant van West-Vlaanderen verscheen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier