Bekroond jeugdschrijfster Brigitte Minne (57) is gek van mensapen en voetbal. De Brugse bundelde haar twee grote liefdes in een gloednieuw prentenboek: Gorilla is moe. Geen betere plek voor de presentatie van het werk dan aan de verblijfplaats van de gorilla’s in dierenpark Pairi Daiza. “Wat zijn deze dieren toch menselijk”, zegt Minne.
Hij voelt zich niet goed, het hoofdpersonage in Gorilla is moe. Gorilla slaapt uit verveling de uren aaneen in de zoo. Zijn dierenvrienden maken zich zorgen en doen er alles aan om hun kompaan te helpen. Een match van de Rode Duivels op groot scherm doet wonderen en helpt Gorilla er weer bovenop. Wanneer de match gedaan is, smeden zijn vrienden een plan. De beknopte intro over dit originele gloednieuwe boek van Brigitte Minne doet onder meer wegdromen naar grote voetbaltornooien. De Rode Duivels zouden er zonder corona net een – succesvol? – EK voetbal hebben opzitten. De supporters, met Brigitte Minne op de eerste rij, bleven op hun honger zitten. De geschiedenis laat zeker nog een jaartje op zich wachten.
Heb jij het EK voetbal gemist?
“Toch wel. Dat eenheidsgevoel in het land wanneer de Duivels een belangrijke goal scoren. Die blijdschap en vreugde, die grenzen tussen mensen die plots helemaal wegvallen, dat is het magische aan voetbal. Ik heb een abonnement op Club Brugge. Dat zullen die van Cercle niet graag horen. (lacht) Die variatie aan mensen is prachtig. Naast je in de tribune zit een arbeider, er nog eens naast een hooggeschoolde. Toch beleeft iedereen het spelletje op dezelfde manier, met elkaar. Ik hou ervan.”
Vorige week vrijdag stelde je je nieuwste boek voor, over een ook al voetbalgekke gorilla. Het decor: de verblijfplaats van zes vrijgezelle gorilla’s in Pairi Daiza. Hoe was die ervaring?
“Het was heel leuk. Joris (Thys, de illustrator van ‘Gorilla is moe’, red.) heeft een groot exemplaar op het venster van hun verblijf getekend. Ik mocht de dieren ook voederen. Ze zullen daar iets blijer mee geweest zijn dan met mijn verhaaltjes. (lacht) Ik heb altijd al een heel dubbel gevoel gehad bij dieren in gevangenschap. Ik heb er geen belang bij om het volgende te zeggen, maar Pairi Daiza is echt zo diervriendelijk mogelijk. De gorilla is ernstig bedreigd in het wild. In Pairi Daiza zitten de vrijgezellen in een systeem van voortplanting. Ze zitten bij wijze van spreken te wachten om naar een andere zoo te verhuizen en daar voor nakomelingen te zorgen. Pairi Daiza verricht mooi werk. De gastvrijheid van het park om ons boek er te mogen voorstellen, was heel fijn.”
“Ik hou van dieren in het algemeen maar apen zijn toch nog iets aparts. Het is bijna als naar jezelf kijken”
Vanwaar jouw liefde voor deze dieren?
“Ik heb letterlijk de wereld afgereisd om allerlei dieren en vooral apen en mensapen te bezoeken. Ik bezocht orang-oetans in Borneo en lemuren in Madagaskar. In Oeganda kwam ik tot op een kleine meter van een familie wilde gorilla’s. Dat was een heel uniek contact tussen dier en mens. Elke keer als ik die dieren zie, denk ik: wat zijn ze toch menselijk. Het raakt mij diep. Ik hou van dieren in het algemeen maar apen zijn toch nog iets aparts. Het is bijna als naar jezelf kijken. Ik denk dan: wie komt er hier eigenlijk naar wie kijken? (lacht)Hoe gorilla’s kijken en met elkaar omgaan, is heel confronterend. Een moeder met een kind bij ons mensen of bij gorilla’s is heel gelijkaardig. Als je dan ziet hoe wij die dieren behandelen. (zucht) Er wordt nog altijd op gejaagd. Die stropers zijn er nog altijd. Dat doet mij pijn. Precies omdat zij zo dicht bij ons staan.”
Kunnen wij een voorbeeld nemen aan gorilla’s? Zijn zij gastvrijer?
“Goh, een wild dier blijft een wild dier. Als je op je eentje zomaar een gorillakolonie zou betreden, zonder te weten hoe je je moet gedragen, zou dat fataal kunnen aflopen. Maar als je dieren observeert, met de nodige afstand, dan valt het mij op hoe mooi zij met elkaar kunnen omgaan.”
Dit moet een moeilijke tijd zijn voor jou als globetrotter?
“Ik troost mezelf met de gedachte dat mijn ecologische voetafdruk dan kleiner is. Wilde gorilla’s zijn prachtig, maar ik kan ook heel gefascineerd zijn door een wandeling in mijn tuin en pakweg een verdwaalde coloradokever te ontdekken. Ik woon aan de Brugse reitjes. Wij zien hier aalscholvers, zwanen, eendjes, ijsvogels. We hebben ook een bosuil in het park zitten. Onlangs passeerde er een steenmarter. Mijn mondhoeken krullen dan omhoog met de gedachte: zo fijn dat zij hier ook allemaal zijn.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier