De Antwerpse stadsdichter Maarten Inghels liet een van zijn gedichten tatoeëren op verschillende inwoners van Antwerpen. VVV Lo-Reninge pakte echter in 2012 al uit met een gelijkaardig project.
De voorbije dagen kwam stadsdichter Maarten Inghels uit Antwerpen uitgebreid in het nieuws naar aanleiding van het feit dat hij bij 10 Antwerpenaren enkele verzen van een gedicht op hun lichaam liet tatoeëren. Mooi initiatief, maar niet uniek. VVV Lo-Reninge pakte in juli 2012 in het kader van het kunstenfestival Lo10 al uit met een gelijkaardig tattoo-project. Tien (oud-)inwoners lieten zich dan een tattoo – trouwens een veel grotere dan die in Antwerpen – zetten door Vincent Hocquet uit liefde voor Lo-Reninge. Elke deelnemer kreeg één regel uit een gedicht van Bernard Dewulf getatoeëerd. Rockfotografe Cindy Frey legde het hele proces vast op foto. Die foto’s waren drie maanden lang te zien in de straten van de stad.
“Het organiseren van het Kunstenfestival en het tattoo-project was heel intensief, maar enorm verrijkend”, zegt Miguel Bouttry, de stuwende kracht toen achter het project. “De volledige organisatie nam enkele maanden in beslag: van het nemen van de wilde beslissing tot het zoeken naar kandidaten, het zetten van de tattoos, het maken van portretten en het plaatsen van de panelen met foto’s in het straatbeeld.”
“Binnen de week hadden we 10 kandidaten, veel sneller dan verwacht”, herinnert Miguel zich nog. “Oorspronkelijk was ik, als mede-organisator, geen kandidaat. Maar toen last minute iemand wegens gezondheidsredenen afhaakte, sprong ik in de bres.”
“De regel die ik kreeg ‘wij is mij achter mijn vel’ beviel me trouwens enorm”, zegt Miguel Bouttry. “Ik ben nog heel trots op die tattoo, die op mijn flank staat. Ze wordt dus slechts zelden gezien door anderen. Maar ik ben telkens blij als ik ze zie. Het doet me terugdenken aan de intense periode in 2012.”
“Ik kom ook nog regelmatig iemand van de andere 10 tegen en dan voel je dat we wel een soort band hebben“, aldus nog Miguel Bouttry. “Samen vormen we één gedicht. Misschien moeten we binnen enkele jaren een reünie organiseren en het gedicht nog eens samenbrengen.”
Nog een van die 10 is Xavier Decleyre uit Pollinkhove. “Ik heb nog geen spijt van mijn tattoo”, zegt hij. “Ik vind ze nog altijd heel mooi. De grote foto die vijf jaar geleden aan de Westpoort in Lo prijkte, hangt nu aan de muur op ons terras. Ik kijk er zo nog elke dag naar.”
De tatoeage staat op de rug van Xavier. “In het zwembad krijg ik soms wel de vraag wat de betekenis ervan is”, zegt Xavier. “Na wat uitleg vinden ze het een prachtig kunstproject. En ik woon nog steeds graag in het rustige Pollinkhove.”
(KVCL)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier