De Otegemse videokunstenaar Rien Coorevits (23) opende op 6 april voor het eerst een eigen expo in het Avelgemse Cultuurhuis Spikkerelle. Als lid van het Avelgemse kunstamalgaan Spacemakers heeft Rien al een aantal strepen op zijn palmares, maar nu richt hij zich volledig op z’n eigen project: ‘Rien Coorevits’.
Door Jan Steenhoudt
Een breed lachende Rien verwelkomt me in de hal van Spikkerelle, dat net voor de grote opening van de expo best nog wat chaotisch oogt. “Ik leg nog even de laatste hand aan de presentatie van de expo”, zegt Rien met een knipoog. “Het komt zeker in orde! Of ik geen stress heb? Zeker wel, want dit is mijn eigen kindje, mijn eerste échte expo, en dat zorgt wel voor extra druk op m’n schouders. Vanmiddag had ik zo nog een kleine angstaanval, een soort ‘waar de fuck ben ik mee bezig’-moment. (lacht) Ik hoopte ook efkes dat er weinig mensen zouden komen, maar gelukkig duurde die kortsluiting in mijn hersenen niet al te lang (grijnst): hoe meer bezoekers, hoe beter!”
Als ik vraag hoe hij de kunstenaar werd die hij heden is, trekt Rien een bedenkelijk gezicht. “Ik weet niet of ik wel al kunstenaar genoemd mag worden. Dat woord brengt zo’n grote lading met zich mee. Ik ben wel creatief bezig, maar maakt dat een kunstenaar van je? Ik heb het ooit wel gestudeerd, maar een diploma is er niet van gekomen. Kunst is in se ook subjectief. Boeit een werk, dan is het kunst voor die persoon.”
Ook drummer bij Mooneye
Naast zijn eigen werk en de samenwerking met Spacemakers drumt Rien ook nog bij Mooneye, de muziekband uit Moen die begin dit jaar De Nieuwe Lichting van Studio Brussel won. “Maar dat zijn twee gescheiden werelden”, zegt Rien. “Eigenlijk is Mooneye vooral het project van Michiel Libberecht (zanger en gitarist, red.). Het is wel gestoord hoe snel het plots gaat. Deze zomer wordt een gekkenhuis. Bijna ieder weekend is volgestouwd met optredens. We spelen al zeker op de laatste dag van Dranouter en op Rock Herk! Onze managers Bram Bosteyn en Freddy De Vadder, Bart Vanneste, red.) hebben het ons zo onmogelijk gemaakt om op vakantie te gaan (lacht).”
Spacemakers
De kunstenaar -bij gebrek aan een ander woord op maat- in Rien zag pas echt het levenslicht bij Spacemakers, een kunstamalgaan dat uit zes jonge kunstenaars en twee coördinatoren bestaat. “Spacemakers is in 2014 opgericht als een artistiek project van het jeugdhuis Krak”, duidt Rien. “We ontgroeiden al snel de kerktoren en ontdekten de grotere steden. Zo stonden we bijvoorbeeld al in het Entrepot in Brugge, op enkele festivals in Kortrijk en op het Lichtfestival in Gent. Heel leerrijk, absoluut, maar na een tijdje begon het bij sommige van ons wel te kriebelen om een eigen weg te zoeken. Pas op: dit soloproject is absoluut geen gril. Ik zie het eerder als een noodzaak, een volgende stap naar de volwassenheid. Je kan bijvoorbeeld ook niet eeuwig lid blijven van de Chiro, he?“
Gelukkig duurt de kortsluiting in mijn hersenen niet al te lang – Rien Coorevits, videokunstenaar
“Dankzij Spacemakers heb ik bovendien dé kans gekregen waar ik van droomde: een soloproject, in Spikkerelle nota bene! Echt een unieke gelegenheid om eens te tonen waar ik mee bezig ben. Zo kan ik ook eindelijk eens met de mensen babbelen over mijn werk. Want zeg nu zelf: zo’n zware thema’s als kunst en introspectie zijn niet erg geschikt voor cafépraat.”
Eigenzinnige robot
“Wat centraal staat in de expo? Mijn nogal eigenzinnige robot. Een tijd terug wilde ik een aantal tekeningen in het groot laten afdrukken, maar dat bleek veel te duur. Ik heb dan maar een robot op wieltjes ontworpen, die voor printer moest doorgaan: liep dat even anders. Ik ben niet bepaald een krak in mechanica, waardoor die androïde mijn input steeds tot eigen creaties herschiep. Die tekeningen hangen hier uit op de expo, omdat ze de grenzen van de creativiteit voorstellen: waar begint die, waar eindigt die, en wie is nu eigenlijk de auteur? Om de robot nog wat menselijker te maken, heb ik hem ook van twee ogen voorzien: mindfuck ten top.”
Het tweede luik van Riens expositie is gestoeld op muziek en beeld. “Die samenhang is belangrijk, maar eigenlijk is de muziek meer een try-out. Het is sowieso een van de populairste en krachtigste kunstvormen, en daarom zou ik het graag incorporeren in mijn werk. We zullen wel zien wat het geeft. Voor de rest doe ik een beroep op videomixers uit de jaren 80, die ik tweedehands op de kop heb getikt. Eerst help ik ze professioneel naar de knoppen, en daarna laat ik me verrassen door de intense en schokkende beelden die zich dan manifesteren. (lacht) Nu je het zegt, dingen uit handen geven: dát is inderdaad de rode draad doorheen deze expo!“
“Ik vind trouwens dat kwantiteit altijd kwaliteit genereert. Hoe meer je maakt, des te groter wordt de kans dat er iets goeds tussen zit. Picasso heeft tenslotte ook duizend-en-een schilderijen vervaardigd, en ik denk niet dat we meer dan tien procent van zijn oeuvre kennen.”
Gratis expo
Rien werkt voorlopig halftime op Sint-Lucas in Gent, als medewerker in het print-atelier, maar wil zich eigenlijk helemaal op de kunst storten. “Vandaar dat de tentoonstelling ook gratis is”, zegt Rien met een knipoog. “Ik heb veel reclame gemaakt, en ook wat galeristen en organisatoren van kunstfestivals uitgenodigd. Misschien word ik opgemerkt! Enkel doen wat je graag doet: dat zou een droom zijn die in vervulling gaat.“
De expo ‘Rien Coorevits’ loopt nog tot en met 26 april in Spikkerelle. Gratis te bezichtigen tijdens de openingstijden van Spikkerelle.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier