De clichés van de paplepel en de genen: bij de Heulse familie Seynaeve weten ze er alles van. Vader Tom is beroepsmuzikant bij de Vlaamse Opera én dirigent bij de fanfare Kunst Veredelt in Gullegem en zijn drie jonge zonen treden stilaan in zijn voetsporen. Op zondag 10 november viert de Gullegemse jeugdfanfare Bravoura het 50-jarig bestaan. Vic en Jef spelen mee en straks mag ook Raf aansluiten.
Door Noël Maes
Vic (13), Jef (11) en Raf (9) vormen al de derde generatie muzikanten bij de Seynaeves. Opa Jozef Seynaeve (75), die eveneens in Heule woont maar wiens muzikale leven zich eveneens in buurdorp Gullegem afspeelt, is intussen al 63 jaar spelend lid van Kunst Veredelt. Hij speelt net als kleinzoon Vic trombone. Ze zitten dan ook naast elkaar terwijl Tom het dirigeerstokje hanteert.
In de genen
Tom Seynaeve (45) groeide op in het Gemeenhof bij Heulebos. Vader Jozef was ook beroepsmuzikant bij de Vlaamse Opera als solist trombone. Later heeft hij tot aan zijn pensioen muziek gedoceerd aan de Muziekacademie van Izegem. ‘Kleine Tom’ trok naar de kunsthumaniora in Gent, behaalde het diploma van meester in de muziek, vervolmaakte zich aan het Conservatorium in Brussel en nog twee jaar in Duitsland. Sinds 1998 speelt hij trompet bij het Symfonisch orkest bij de Vlaamse Opera.
Sinds 2000 is Tom ook dirigent van de Gullegemse fanfare. Toch heeft hij ook nog even in Heule gespeeld: “Toen dirigent Ronald Declercq van de Heulse fanfare rond 1987 ziek werd, sprong mijn vader in. Ronald is echter overleden en mijn vader is dan nog een aantal jaren dirigent gebleven. Ik heb toen zelf ook meegespeeld. Toevallig wonen wij nu zelf al tien jaar in het vroegere huis van Ronald in de Stijn Streuvelslaan.”
Oudste zoon Vic volgt het tweede middelbaar in Spes Nostra in Heule, Jef en Vic zitten respectievelijk in het zesde en vierde leerjaar in vbs De Watermolen. Ze groeiden op met muziek en alle drie studeren ze intussen aan het conservatorium in Kortrijk. Vic koos voor trombone, Jef voor kornet en Raf voor altsaxofoon. Vic speelt intussen zowel bij jeugdfanfare Bravoura als in de ‘grote fanfare’. Jef speelt nu nog bij Jong-Bravoura – de kleinsten – maar mag straks overstappen naar Bravoura, terwijl Raf zijn eerste stappen mag zetten bij Bravoura.
Oubollig of hip?
En nee, het is niet omdat ze ‘moeten’ van thuis maar alle drie zijn ze even enthousiast met muziek bezig. Maar als we hen vragen of ze net als hun vader ook beroepsmuzikant willen worden, is er twijfel… “Eh… nee, heel waarschijnlijk niet.” “Begrijpelijk”, zegt Tom. “Ze zien hoeveel ik van huis weg ben en ze zien ook dat ik ook nu nog dagelijks moet repeteren!”
Fanfaremuziek, het lijkt een sterk contrast met de muzieksmaak van de hedendaagse jongeren. Vader Tom: “Een fanfare heeft inderdaad voor sommigen een oubollig en saai imago. Wij bewijzen het tegendeel. Bij onze fanfare – een 60-tal leden sterk – draait de gemiddelde leeftijd rond de 30 jaar! Naast de traditionele optochten evolueren wij tegenwoordig naar concertorkesten. Er is een wat mindere periode geweest maar nu zit de interesse weer in de lift. Nee, bij ons is fanfare hip!”
Een fanfare die toekomst wil hebben, moet ook aandacht besteden aan de jeugd. Tom: “Het was toenmalig dirigent Eric Dejaegher – toevallig ook een neef van mijn vader – die 50 jaar geleden met Bravoura een jeugdfanfare in het leven riep. 1969 was dus niet alleen het maanlandingsjaar. Mijn vader Jozef heeft nadien ook Bravoura geleid en het is alleen maar in stijgende lijn gegaan, ook wat niveau betreft. Het is een initiatief waarvan wij nu volop de vruchten plukken.”
“Bij Bravoura hechten we ook veel belang aan samenhorigheid”, zegt Tom.” Zo was er vorig weekend het jaarlijkse ‘Music End’ in Dadizele. Je kunt het een repetitieweekend noemen of een soort kamp in de aanloop naar het traditionele herfstconcert maar eigenlijk is het wat in de bedrijfswereld nu teambuilding wordt genoemd. Het bestaat al van toen ik een kleine jongen was en het blijft een succes. Als de deelnemers terugkeren, verlangen ze naar het concert.”
Moeder zingt
En wie we in dit hele verhaal nog niet hebben vernoemd, is de moeder des huizes, Stefanie Lagast. Ze speelt niet in de fanfare. maar zingt bij het Kortrijks Vocaal Ensemble. Ze leerde Tom kennen toen de Gullegemse fanfare en het Kortrijks Vocaal Ensemble samen Carmina Burana opvoerde in de Kortrijkse schouwburg. Na afloop mocht Stefanie bloemen én kussen geven aan de dirigent… Wie Stefanie trouwens wil horen en zien, kan komende zondag 3 november om 15 uur in de Kortrijkse Sint-Maartenskerk terecht voor Ein Deutsches Requiem van Brahms.
Info: Het concert 50 jaar Bravoura ‘The Greatest Show’ – met Bravoura, Jong-Bravoura en de drumband van Kunst Veredelt – heeft plaats op zondag 10 november om 18.30 in De Cerf in Gullegem. Bravoura en Jong-Bravoura staan respectievelijk onder leiding van Donovan Eggermont en Freija Vandevenne. Martijn Minne leidt de drumband.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier