“Uitroepteken achter beste sprong van ons leven”

Ann Goeminne en Frank Buyse in hun atelier in Kortrijk. (Foto WDK)
Redactie KW

Okapuka van Ann Goeminne (54) en Frank Buyse (57) bestaat tien jaar en dat viert het artistieke echtpaar – Zij schildert en hij schrijft – op 10 en 11 juni met een bijzondere tweedaagse. Tien kunstenaars zullen tegelijk het beste van hun kunnen tonen op de unieke site van La Petite Fabriek in Doornik. Speciaal voor Krant van West-Vlaanderen maakte journalist Frank een reconstructie van Okapuka.

“Al van jongsaf was ik heel graag creatief bezig”, vertelt Ann. “Modetekenen, ontwerpen, schilderen, academie… Maar het was altijd bovenop: bovenop mijn studies, bovenop mijn werk als verpleegster, bovenop mijn eerste gezin… Zo doofde de drang mooie dingen te creëren een beetje weg. Frank, mijn tweede relatie, vond dat jammer en moedigde mij aan. Intussen zaten we dus wel al in een samengesteld gezin met vier kinderen. Zelfs met deeltijds werken kwam het er nauwelijks van. Iémand moest het huishouden doen, hé. Frank was in zijn journalistenleven ook nogal druk. Of gewoon wég. Tot hij nogal drastisch eens thuiskwam met doek en verf en na mijn eerste werk meteen aandrong er voluit voor te gaan.”

“Dat was de beste sprong van mijn leven, al zegt Frank dat hij dat is”, lacht Ann. “Ik volgde een jaar monumentale kunst in de academie maar vond heel snel mijn eigen stijl. Krachtig, abstract en decoratief, zou ik het willen omschrijven. Al vat ik mijn werk niet graag in woorden. Woorden zijn voor Frank, woorden en ‘projectjes’, zoals dit evenement. Ik spreek liever met beelden en kleuren, waarbij ik mensen wil prikkelen en raken.”

Tussen de mensen

“Wat John Keats bedoelde: A thing of beauty is a joy forever. Daar dacht ik nog aan toen ik laatst een aantal van mijn werken in het RVT Sint-Jozef van Ieper zag hangen en de inwoners mij kwamen bedanken”, vertelt Ann. “Dààr haal ik het meeste plezier uit. Ik schilder intussen elke namiddag in mijn atelier. ‘s Morgens werk ik nog een paar halve dagen als verpleegster. Ik wil tussen de mensen blijven. Het geeft mij energie en ik heb blijkbaar dat evenwicht tussen het zorgende en creatieve nodig.”

“Ik ben de man van de ideeën en dromen, maar bij nader inzien deed Ann het meeste werk”

“Intussen zijn we met Okapuka tien jaar ver, vonden mijn schilderijen over heel Vlaanderen hun weg. Een onvermoed succes, maar elke keer weer is mijn grootste beloning te zien hoe blij een ‘Goeminne’ aan de muur de mensen maakt. In het weekend van 10 en 11 juni komt alles van 10 jaar Okapuka samen. Ik exposeer in Doornik samen met verschillende kunstenaars die ik onderweg leerde kennen. Én met mijn dochters Thalisa en Julia die ook blijk geven van schilderstalent. Nu klink ik zeker als een trotse moeder?” (lacht, red.)

“Ann schildert maar blijft diep binnenin nog meer moeder, vrouw, verpleegster…”, pikt Frank in. “Zorgend vooral. Daarom was ik zo blij dat ze die sprong heeft gemaakt. Het was doodzonde geweest, dat talent niet te ontwikkelen. Nu zijn de vier kinderen het huis uit, maar hoe ze er in is geslaagd het allemaal te blijven combineren – ik kan nog steeds niet koken en weet nog steeds niet waar de zekeringen zitten – ik vind er geen woorden voor. En dat overkomt mij niet vaak.”

Namibië

“Zij is in alles praktisch en down to earth. Ik ben dan weer de man in huis voor de ideeën, de grote verhalen, de dromen. Mijn projectjes. De laatste jaren: het theaterstuk Come on Kortrik, een boek met Jan Mulder, het weeshuis dat we steunen in Namibië en waarvoor ik mijn 50ste verjaardag een week lang met 50 gasten in een kleine caravan verbleef. Ann maakte toen 50 schilderijtjes voor 50 weeskinderen, terwijl in mijn caravan de wijn vloeide. Bij nader inzien deed Ann altijd het meeste werk, geloof ik”, lacht Frank.

“Okapuka begon tien jaar geleden met Arnon Grunbergs geweldige roman Tirza en de rivier Okapuka in Namibië. Het werd de naam van onze bvba én het inspireerde ons om het weeshuis Otjiruze daar te steunen. Van juni 2007 tot juni 2017: we mogen een beetje trots zijn op die tien jaar. En daarom wordt de expo op de schitterend gerenoveerde site van de keramiekfabriek La Petite Fabriek in Froyennes bij Doornik ons uitroepteken achter die tien jaar. Op zaterdag vieren we meteen ook nog privé onze huwelijksverjaardag met nog meer kunst: cello, poëzie… En een heus balorkest bovenop. Maar die twee dagen 10 sur 10, zoveel schoons in zo’n decor, dat wordt geweldig. Allemaal welkom!”, besluit Frank.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier