Triënnale Brugge is niet op tijd klaar voor de grote opening

Santiago De Waele, tweede van links, op de foto met Nicola Van Severen, Nino Mertens en Joeri Van Quathem. Ze poseren bij het Selgascano Pavilion, het moeilijkste werk om in elkaar te steken. © Davy Coghe
Stefan Vankerkhoven

De kans is klein dat alles op tijd klaar is voor de start van de Triënnale op zaterdag 5 mei. De twaalfkoppige technische ploeg van de vzw Brugge Plus was donderdag nog hard aan het zwoegen om de plastieken walvis van het New Yorkse StudioKCA te assembleren. Ook het URB EGG Café in de binnentuin van de Poortersloge zal wellicht niet op tijd klaar zijn.

Woensdagnamiddag was het nog even bang afwachten of de New Yorkse StudioKCA tijdig zijn plastieken walvis zou leveren. Eerder al waren er wat problemen gerezen met dit project. De jonge Amerikaanse ontwerpers financieren hun projecten deels via crowdfunding en moesten op die manier in vijf dagen tijd 15.000 dollar bijeengaren.

Dat lukte uiteindelijk wel, zodat zij samen met vrijwilligers de stranden van Hawaï konden afschuimen om er aangespoeld afval plastieken soep uit de zee te kunnen verzamelen. Want de reusachtige walvis Scyscraper (the Bruges whale), die uit de Spiegelrei ter hoogte van het Jan Van Eyckplein zal opduiken, is gemaakt uit plastiek en is bijgevolg een aanklacht tegen de vervuiling van onze zeeën en oceanen.

Het valt trouwens op dat diverse deelnemende kunstenaars het thema vloeibare stad van de Brugse Triënnale aangrijpen om installaties te maken rond milieuthema’s.

18 stukken

Midden deze week was de plastieken walvis, opgedeeld in 18 stukken, eindelijk onderweg naar ons land. Omdat de douane in Antwerpen op 1 mei niet werkte, bleef het kunstwerk enkele dagen onaangeroerd liggen in de haven van de Scheldestad.

Uiteindelijk arriveerde de vracht woensdagnacht in Brugge. “Er restte ons enkel nog de taak om donderdag de 18 stukjes aan elkaar te lassen. Te laat voor de persconferentie, want die klus duurt langer dan een dag, maar hopelijk wel tijdig voor de opening van de Triënnale op zaterdag. Onze duikersploeg staat klaar om die klus ook onder water te klaren”, aldus Santiago De Waele (51), die de technische ploeg leidt die de ontwerpen voor de Triënnale bouwt.

De vertraging is een kleine streep door de rekening van Toerisme Brugge, dat donderdag en vrijdag 86 buitenlandse journalisten uitnodigde. Het merendeel uit diverse Europese landen, maar ook enkele Amerikaanse journalisten en zelfs een reporter uit Zuid-Korea. Hopelijk zien die vrijdag alsnog de kleurrijke walvis in volle glorie opduiken.

Van de plastieken walvis aan de Spiegelrei was donderdagnamiddag nog niet veel te zien.
Van de plastieken walvis aan de Spiegelrei was donderdagnamiddag nog niet veel te zien.© Davy Coghe

De voorbije dagen liep ook architect Wesley Meuris wat zenuwachtig rond, omdat de werken aan zijn Urban Model op de Burg niet naar zijn wensen opschoten. Hij ontwierp een paviljoen dat de noden van de ideale samenleving analyseert: een ruimte die nadenkt over stedelijkheid en tegelijkertijd een rust- en ontmoetingsplek.

De top van de 30 meter hoge woontoren die de Brugse architect Peter Van Driessche aan het Oud Sint-Jan bouwt, zal dan weer pas volgende week geplaatst worden.

URB EGG

En dan waren er nog de perikelen rond het URB EGG Café. Aanvankelijk wou de stad deze pop-up aan de Coupure installeren, bij het drijvend platform van het Spaanse architectenbureau Selgascano, waar de Bruggelingen kunnen pootjebaden en tijdens de zomervakantie in de weekends zelfs kunnen zwemmen in de reie.

“Na bezwaren van buurtbewoners is ons café verhuisd naar de binnentuin van de Poortersloge”, zegt Eva Tahon, persverantwoordelijke van de Brugse Triënnale. Twee buurtbewoonsters van de Coupure beamen: “Het drijvend paviljoen is mooi, maar we zijn blij dat het café er niet komt. ‘t Zou ‘s avonds te veel lawaaihinder veroorzaakt hebben in deze woonbuurt.”

“Door de uit het water van de Spiegelrei opduikende walvis zullen de terrassen vol zitten”

Deze week beweerde N-VA-gemeenteraadslid Martine Bruggeman dat Brugge Plus zonder bouwvergunning het URB EGG Café in de tuin van de Poortersloge begon in te richten.

Die aantijging noemt Eva Tahon een kwakkel en stemmingmakerij. “Enkele uitbaters van naburige horecazaken hadden inderdaad een bezwaarschrift ingediend, maar de provincie noemde ze ongegrond en kende Brugge Plus vorige week donderdag een vergunning toe voor de werken. Een dag later zijn wij eraan begonnen.”

“Ik begrijp die protesterende horecazaken niet: door de uit het water van de Spiegelrei opduikende walvis zullen hun terrassen vol zitten”, aldus Eva Tahon. Zij wijst er ons fijntjes op dat het URB EGG Café uitgebaat wordt door bvba De Geile Ridders, de vennootschap van de Brugse gebroeders Loosveldt, bekend van onder meer café De Vetten Os aan het Beursplein.

Door de vele tegenslagen is de kans klein dat het URB EGG Café klaar zal zijn voor de start van de Triënnale op zaterdag.

Klimmers en duikers

Ondanks de nodige hindernissen kon Santiago De Waele voor de opbouw van de tweede editie van de Brugse Triënnale rekenen op een uitstekende, twaalfkoppige technische ploeg, met gebrevetteerde klimmers en duikers. Al ruim twee jaar lang is hij de Triënnale Brugge 2018 aan het voorbereiden.

“Ik hoorde mijn mensen vaak zuchten: ‘dat gaat niet’. Maar niet gaan, dat bestaat niet”

Lanchals, het kunstwerk van John Powers, hebben we zelf samen met de kunstenaar vervaardigd in ons atelier in de Pathoekeweg. Met 8 kilometer stalen draad hebben we 4.200 kubussen gemaakt, die wij op elkaar gelast hebben, tot we de vorm van een zwanenhals hadden.”

“Toen het klaar was en naast ons atelier oprees, wierp het een schaduw die curator Till-Holger Borchert deed denken aan de grijparmen van Nosferatu in de horrorklassieker. Dankzij mijn sterke ploeg was de opbouw van de installaties gelukkig geen horrorverhaal! Al hoorde ik vaak mijn mensen zuchten: dat gaat niet. Maar niet gaan, dat bestaat niet.”

“Alles lukt, met wat geduld. De drijvende school op het Minnewater bezorgde ons het meeste werk. Op basis van een tekening hebben we weken staan timmeren. Maar de grootste uitdaging was nog het platform van Selgascano aan de Coupure. Met een bootje moesten we herhaaldelijk de Reie opvaren en dat plastieken zeil met touwen opspannen.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier