Tom Delmotte was al in zijn jeugd dj. Hij bleef experimenteren met muziek en haalt nu op zijn 49ste zijn eerste platencontract binnen. “Dat had ik niet meer verwacht. Ik dacht dat ik daar te oud voor geworden was”, zegt hij.
Tom Delmotte groeide in Wevelgem op in een groot gezin, bij ‘de Motjes’. Hij begon al op zijn 15de als dj in Da Vinci in Wevelgem. “Tot mijn 34ste was ik dj in mijn vrije tijd. Dan lag het een tijdje stil. Ik was niet meer actief maar het bleef ‘borrelen'”, vertelt hij.
In een interview dat Tom in zijn jeugd gaf, zei hij wel dat hij ooit nog muziek zou willen maken. “Dat is zeker 30 jaar geleden, maar dat interview is me wel bijgebleven.”
Veel goesting
“De muziek zit altijd nog een stuk in jou. Alles kwam geleidelijk aan terug. Ik denk dat het zo’n zeven jaar geleden is dat ik weer begon te experimenteren. Het goed gevoel en de ‘goesting’ kwamen ook terug. Het bleef wel een hobby en dat is het nog altijd. Misschien is dat mijn sterkte: niets moet. Ik heb mijn werk bij Syntra West, waar ik verantwoordelijk ben voor onderhoud en logistiek. Ik ben ‘de ogen van de preventieadviseur’. Ik zou mijn werk niet willen missen.”
“Vroeger maakte ik remixen van nummers die ik kende. Mijn vrouw Ursi speelde een grote rol in het feit dat ik toch ook dingen zelf kon maken.”
Het liefst experimenteer ik met muziek vanuit mijn buikgevoel – Tom Delmotte
Tom volgde bij Syntra West de opleiding ‘sound’, wat nu de opleiding ‘klanktechnicus’ geworden is. “Ik leerde er nummers ontleden en welke effecten ik moet steken om studiowerk te kunnen doen. De docent met wie ik een goede band had las geen boekje voor. Dat is typisch de stijl van Syntra: docenten die in de praktijk staan en weten waarover ze spreken.” Tom kreeg ook veel tricks en tips in het producercafé in Track in Kortrijk. “Daar spreken we met verschillende producers en laten we horen wat we maken. Je leert er veel van elkaar.”
Niet technisch
Tom werkt niet technisch volgens een bepaald patroon dat past in het commerciële genre als hij een nummer maakt. “Het is puur experimenteren met muziek vanuit mijn buikgevoel. Dat duurt wel langer dan bij mensen die technisch werken en die ervan moeten leven. Ik wil ook niet voor één bepaald genre staan, het kan perfect zijn dat ik een housenummer maak en later een technonummer, of eens iets tussen de twee. Het hangt af van het moment.” Tom werkt thuis in een ruimte die hij inrichtte als studio. “Het kan natuurlijk professioneler maar ik ben tevreden. Mijn muziek klinkt er goed.”
Tom heeft doordat muziek voor hem een hobby is, de luxe dat – als hij een nummer maakt – hij het een tijdje kan laten liggen om er later nog eens naar te luisteren. “Zo vond ik van een nummer dat het niet slecht klonk. Ik stuurde het naar enkele collega-producers met de vraag om het te evalueren. Je kan een nummer wel goed monteren maar het is natuurlijk wel belangrijk dat het goed klinkt!” Zijn collega-producers vonden dat het wel eens naar enkele labels doorgestuurd kon worden. “Dat deed ik met de vraag of ze het zagen zitten om er eens naar te luisteren. Van een producer van verschillende labels kreeg ik nogal snel een positief antwoord: mijn nummer paste bij een van zijn labels. Dat had ik eigenlijk niet verwacht. Ik dacht ook dat ik daar al te oud voor geworden was. “Toen Czar vroeg om het nummer te mogen uitbrengen twijfelde ik zelfs of ik het wel zou doen, maar als je appreciatie krijgt van een platenlabel is het toch omdat het er wel iets in ziet. Zij maken er ook publiciteit voor.”
Drie nummers
Ondertussen stuurde Tom nog twee nummers door naar verschillende labels wereldwijd. “Ik kreeg bij het laatste nummer dat ik instuurde een antwoord van Ibiza Boys, wat achteraf van dezelfde producer als Czar bleek te zijn. Hij wou dat nummer het eerst uitbrengen.” Eind augustus komt het technonummer uit. Tom tekende ondertussen al platencontracten voor drie nummers.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier