Sebastien Dewaele: “Betrokkenheid manifesteert zich in de kleinste dingen”

Rasacteur Sebastien Dewaele is een graaggeziene gast op Theater aan Zee. © PETER MAENHOUDT
Gillian Lowyck

Sebastien Dewaele woont al jaren niet meer in Oostende, maar je moet al heel hard je best doen om de Oostendenaar uit Sebastien Dewaele te halen. Dat hij blijft terugkeren naar ‘zijn’ stad, is dan ook logisch. Deze zomer zelfs tien dagen lang voor Theater aan Zee (TaZ). “Ik heb me hier altijd heel erg aanvaard en begrepen gevoeld.”

“Kom ik nog veel in Oostende? Is dat wat een Oostendenaar een Oostendenaar maakt?”, vraagt Sebastien zich af als we plaatsnemen in het Cultuurcafé. “Er zijn mensen die hier al veertig jaar wonen die geen Oostendenaar zijn. En dan heb je er die zijn weggetrokken, maar Oostende nooit vergeten. Zoals ik.”

Wat is jouw band met Theater aan Zee?

“Ik was er al bij tijdens de allereerste editie, op de koer van het schooltje nog. Ik denk dat ik er sindsdien bijna elk jaar geweest ben, maar ik heb nooit veel gezien (lacht). Vanaf 2001 ben ik zelf beginnen spelen. En dan wordt dat een heel ander festival. Een festival waar je echt kan netwerken, trouwens. En omdat dat in mijn thuisstad was, ging dat precies gemakkelijker dan ergens anders. Iederéén is dan ook in Oostende.”

Ben je er elk jaar bij geweest?

“Niet elk jaar. Ik heb een tijdje het Familiepark gedaan, toen Café Koer nog aan het station was. Ik heb dat altijd geanimeerd, in elkaar gebokst en daar altijd iets leuk van gemaakt. Ik heb me altijd erg geamuseerd op TaZ en me er vooral heel erg aanvaard en begrepen gevoeld. In mijn job is dat zelfvertrouwen belangrijk, want je kan heel snel een slag van de molen krijgen. Hier voel ik me welkom en deel van het festival.”

Wat doe je dit jaar op Theater aan Zee?

“Twee voorstellingen. Marinus en De Broers Geboers, allebei van Compagnie Cecilia. Marinus is een creatie van Peter Bultink en ikzelf. De Broers Geboers is een herneming van een stuk uit 1997 van Arne Sierens.”

Marinus is voor mij De Vlaamse Leeuw van Conscience, maar dan op zee

Marinus gaat over een vergeten stuk Oostende geschiedenis.

“Juist, het gaat over de Oostendse kapers. Peter Bultink heeft ooit een boek gevonden op zijn zolder, Flamand des Vagues van Jan Van Dorp. Een in het Frans geschreven boek over de Oostende kaapvaart. Wij hebben van dat boek een muzikale vertelling gemaakt. Peter Bultink heeft het boek ondertussen opnieuw vertaald en het komt uit op Theater aan Zee met de titel Marinus. Wat mij aantrok in dat verhaal? Het is voor mij de Vlaamse Leeuw van Conscience, maar dan op zee. Met dat verschil dat de Vlaamse Leeuw mijns inziens te romantisch is. In Marinus gaat het over mensen van vlees en bloed, maar wel met een heroïsche kant.”

Ben je erg geïnteresseerd in geschiedenis?

“Het zal wel zijn. Het probleem met geschiedenis op school is dat er te weinig vertellingen zijn. Als je het voor je ziet, is dat zo veel spectaculairder. Mochten ze in de les nu eens Marinus als basis gebruiken en daar alles rond bouwen… Van de Tachtigjarige Oorlog tot Napoleon kan je eraan linken… én vertrekken vanuit Oostende.”

Wat betekent betrokkenheid voor jou?

“Dat manifesteert zich in de kleinste dingen. Als je niet bij de kleinste dingen betrokken bent, kan je ook niet met de grote dingen bezig zijn. Als je niet betrokken bent bij het huiswerk van je zoon, of het feit dat hij zijn poep goed moet afvegen als hij klein is, dan kan je niet betrokken zijn bij de wereld. Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd. Dat is betrokkenheid.”

Probeer je daar in je dagelijkse leven op te letten?

“Ik denk van wel. Het brengt ook stress met zich mee. Maar ja, ik ben dan maar een stresskeun. Eigenlijk meer een binnenfretter. Maar ik ben ook chill, hoor. Iedereen bekijkt de zaken vanuit zijn eigen levenswandel, en zo heb ik nu skills aangeleerd om in het leven te staan. Als je met jezelf in het reine staat, ‘s morgens opstaat, in de spiegel kijkt en zegt: gast, goed bezig. Dat is betrokkenheid. Ik probeer me daar wel bewust van te zijn. Elke keer ik met mijn gasten naar school fiets bijvoorbeeld. Wim Willaert is een goede vriend. We zaten eens in de auto samen en hij vroeg me: Wat wil je eigenlijk? Wil je dat ze in het Journaal zeggen, voor de sport: Sebastien Dewaele is gestorven. Of wil je een standbeeld? Dus ja, het evidente is een standbeeld natuurlijk, als je gaat voor de eeuwigheid. Zeventien jaar later is er plots een zandsculptuur van Wim Willaert en ik (lacht). Om maar te zeggen, alles is vergankelijk.”

De broers Geboers van Compagnie Cecilia vindt plaats op donderdag 8, vrijdag 9 en zaterdag 10 augustus in De Grote Post. Verteltheater Marinus van donderdag 1 tem dinsdag 6 augustus, telkens om 21 uur in scheepswerf IDP.

Wie is Sebastien Dewaele?

Privé

Sebastien dewaele (41) is afkomstig uit Oostende en woont vandaag in Gent met zijn vrouw en twee kinderen.

Opleiding

Hij studeerde in 2002 af aan het Conservatorium in Gent.

Loopbaan

Nadat hij afstudeerde, sloot hij zich aan bij toneelgroep NTG in Gent. Vandaag speelt hij bij Compagnie Cecilia. Daarnaast is hij zanger bij de op en top Oostendse groep Preuteleute. Hij speelde in de films Ex-drummer en 22 Mei, maar kende zijn grote doorbraak in 2013 dankzij de tv-reeks Eigen Kweek. Ook in Bevergem en Gent West was hij te zien, net als in de reeks Grenslanders, die in het najaar te zien zal zijn op tv.