Rockband DIRK. populairder dan ooit: “Muziek mag niet te afgelekt zijn”

Zitten muzikanten tegenwoordig op hun lui gat? Frontman Jelle Denturck (30) van rockband DIRK. allerminst. “Afgelopen vrijdag had ik ‘s ochtends vroeg een examen, twee uur later de begrafenis van mijn mémé en nog eens twee uur later stonden de technici van Studio Brussel hier aan de deur om hun livestream in gereedheid te brengen”, vertelt hij. Dat is meteen hoe de Kortrijkzaan tijdens de coronaperiode zijn dagen vult: met schoolwerk, familie en vrienden, én muziek.

Eerst en vooral: die gekke bandnaam, DIRK.. Kwam die er omdat jullie altijd dezelfde vraag willen horen tijdens interviews?

“Haha, we vragen er inderdaad wel wat om, hé? Hij is naar niemand vernoemd, maar ik wou een persoonsnaam en in die week kruisten toevallig heel veel Dirks mijn pad. Heel random dus, al is het puntje op het einde dan weer heel doordacht. Dat moest er namelijk bij omdat je anders nooit bij ons zou uitkomen mocht je ons willen googelen. Met de dag vond ik die naam grappiger. Heel Vlaams ook. Oké, in Nederland heb je de voormalige voetballer Dirk Kuijt, maar daar stopt het dan ook wel ongeveer.”

Moet zo’n naam niet juist heel internationaal en stoer klinken?

“Absoluut, maar blijkbaar maak ik het mezelf graag wat moeilijk. Zie er maar een masochistisch kantje in! Mijn vorige band heette Protection Patrol Pinkerton. Ik denk dat we toen significant minder op de radio te horen waren, omdat geen enkele presentator dat kon uitspreken zonder zijn tong in de knoop te leggen. Al hadden we zo natuurlijk ook meteen een makkelijk excuus daarvoor.”

Over die airplay hoef je nu niet te klagen. Jullie staan met drie nummers tegelijkertijd in ‘De Afrekening’ van Studio Brussel.

“Dat was zeker niet het plan. Het is een ongeschreven muziekwet dat je een single drie maanden zijn werk moet laten doen. Dus lanceerden we dit voorjaar Artline en drie maanden later volgde Hit. Daarmee gaven we alvast twee voorlopers prijs van onze tweede plaat, die in september uitkomt. Ondertussen stak evenwel ook corona de kop op, wat blijkbaar de creativiteit aanwakkert. Op een kwartier tijd had ik Stay Indoors geschreven. Ik bezorgde een ruwe versie aan onze labelbaas van Mayway Records en zonder dat ik daarvan afwist, stuurde hij die op zijn beurt door naar Studio Brussel. Zij vroegen ons om het nummer voort af te werken en ‘s anderendaags was die coronasingle de ‘Catch of the Day’. De rest is geschiedenis.”

Jelle Denturck:”Naast huidhonger heb ik vooral veel podiumhonger”

‘Geschiedenis’ is het juiste woord, want DIRK. is de eerste band ooit die daarin slaagt. Heb je liever die trofee op de kast, of toch liever een nummer 1-plek?

“Op voorhand had ik zeker dat laatste gekozen, gewoon omdat we niet afwisten van die unieke prestatie. We waren ons daar absoluut niet van bewust, tot StuBru het zelf in het lang en het breed uitsmeerde op sociale media. Ik speelde de drie nummers vorige vrijdag als een medley in zijn livestream en daarna belden ze hier nog aan met een bos bloemen. Maf! Wat niet is, kan overigens nog komen. Hit was vorig weekend de sterkste stijger en heeft volgens ons het grootste radiopotentieel. Misschien komt die eerste plek er dus ook nog van!” (lacht)

Hebben jullie dan zo’n commerciële sound?

“Blijkbaar, al vinden we dat zelf zeker niet. Toen we in 2016 de derde plek haalden in Humo’s Rock Rally, werden we steevast vergeleken met Weezer. Ik ben er nu dertig en onze muziek klinkt dus even oud. Dat is misschien een rare gedachte, maar voor ons is die rock en grunge uit de vroege jaren 90 nog altijd relevant. We werden ook al in één adem genoemd met Foo Fighters, maar dat vonden we geen compliment. Ik heb het niet zo voor die ‘stadionrock’, omdat dat te afgelekt is. Onze nieuwe plaat is weliswaar professioneler opgenomen dan de eerste, dankzij de fantastische producer Reinhard Vanbergen achter de knoppen. Hij slaagde erin om ons aan te vullen en het wat spannender te maken, maar we waakten er wel over dat het niet té proper klonk.”

Er bestaat tegenwoordig iets als ‘huidhonger’. Ondervind jij nu last van ‘podiumhonger’?

“Enorm! Ik maak in de eerste plaats graag nieuwe muziek, maar hoe langer ik erover nadenk en hoe langer deze situatie duurt, hoe meer ik besef dat ik toch ook een echt podiumbeest ben. Ik mis die interactie met het publiek tijdens liveoptredens. Aanvankelijk deed corona niet zo’n zeer, omdat ik sowieso mijn schoolwerk heb en de afgelaste festivals nog niet definitief bevestigd waren. Maar nu we onbedoeld ons momentum aan het opbouwen zijn, komt het besef dat we anders waarschijnlijk wel een zotte zomer hadden beleefd met DIRK.. Maar ook die huidhonger is mij niet vreemd, hoor. Ik kijk er echt naar uit om weer mijn vrienden te kunnen zien, want zij zijn heel belangrijk voor me. Net als mijn familie, met wie ik nu nog closer ben sinds de dood van mijn mama, drie jaar geleden, en mijn grootmoeder, vorige week.”

Sterallures zijn dus nog niet aan jou besteed?

“Nee hoor, dat zou ook niet pakken! (lacht) Als een echte West-Vlaming blijf ik met beide voetjes op de grond. Dat is een eigenschap waar ik best wel preus op ben.”

Volgens een ander cliché hebben West-Vlamingen een kortzichtige kerktorenmentaliteit. Kun jij dat onderschrijven als homo?

“Goh, ik heb er in ieder geval lang over gedaan om uit de kast te komen. Ik ben er zelfs uitgekomen, er weer ingekropen om er dan weer uit te komen. Dat zegt dus wel iets over de ‘standaardverwachtingen’ en hoe je daar als jongere aan wil beantwoorden. Flauwekul, natuurlijk. Of dat moeilijker is als West-Vlaming, weet ik niet. Na mijn studies aan de kunstschool ben ik tien jaar lang in Gent blijven plakken en hier in Kortrijk zijn ze trots op de inclusieve samenleving door de vele verschillende nationaliteiten onder de inwoners. Ik heb het geluk dat mijn familie meteen heel begripvol met mijn geaardheid is omgegaan. De muzieksector is ook typisch een progressieve sector. Van homohaat ben ik zelf vooralsnog gespaard gebleven, maar dat neemt niet weg dat ik zondag meevierde met de Internationale Dag tegen Homofobie en Transfobie.”

Wat mogen we jou in deze barre tijden nog toewensen?

“Die nummer 1-plek in De Afrekening en een stevig concert, zodat alle opgekropte goeste eens goed loskomt!”