De Brugse punkband Wasted 24/7 denderde 2020 in met een titelloos album. Alles was in gereedheid gebracht om de release met zaalshows te ondersteunen, maar Covid-19 stak daar een stokje voor. Frontman Pepijn Vermeulen maakte van de lockdown (light) gebruik om in zijn eentje akoestische songs op te nemen. Vier ervan deelt hij nu met de rest van de wereld via de streaming site Spotify.
In afwachting dat de vier leden van Wasted 24/7 de draad van het repeteren weer oppikken, is er de ‘Pep’-ep. “Ook met een nieuwe cd op de schappen blijf ik nummers schrijven”, doet Pepijn Vermeulen (29) zijn verhaal. “Ik had een aantal songs bij elkaar gepend waarvan ik vond dat ze beter akoestisch tot hun recht kwamen. De lockdown bleek het uitgelezen moment om dat materiaal thuis in mijn slaapkamer op te nemen. Aanvankelijk speelde ik met het idee een album uit te brengen, maar uiteindelijk heb ik me beperkt tot een ep.”
De ep ‘Pep’ opent met Friend. “Toen ik nog een kind was, heb ik van mijn grootouders een verjaardagskaart gekregen met een gedicht erop. Ze gaven me mee dat ze er altijd voor mij zouden zijn. Daar was ik best ontroerd over”, bekent Pepijn Vermeulen. “Friend is een poging om een gelijkaardig gevoel te ventileren.”
In History Books stelt de jeugdige Bruggeling “And the more I learn/The more I found out/Just how little we can possibly know.” “Op mijn zestiende heb ik mijn huidige bandleden leren kennen. Ik leefde toen in het besef dat ik alles al begreep. Vandaag daagt het me dat ik nog veel minder weet dan ik vermoedde, terwijl ik toch al een pak meer weet dan toen”, glimlacht Pepijn.
Eigenliefde
In Good enough hekelt hij het pauwengedrag van mensen die (im)materiële zaken aanwenden om indruk op anderen te maken. “Het slaat nergens op, want anderen moeten jou graag zien omwille van wie je bent, niet vanwege financiële rijkdom”, stelt Vermeulen. “Het komt erop aan dit zelf ook te geloven en daar is eigenliefde voor nodig.”
Het sluitstuk van de ep is Dadbed, een ontroerend nummer in de originele demo take over het afscheid van zijn vader, die vorig jaar overleed. “Dit nummer heb ik de dag voor zijn dood geschreven toen hij in kunstmatige coma lag. Met deze song ving voor mij het verwerkingsproces aan. De gitareske fouten heb ik erin gelaten. Op die manier is het als ons leven zelf: het is toegelaten om onvolkomen te zijn.” (SVV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier