Onderneemster breekt lans voor cultuur- en eventsector: “Vijf jaar nodig om recht te krabbelen”

Katrien raakte net als haar man besmet. Haar man moest vechten voor zijn leven, maar is intussen aan de beterhand. © Joke Couvreur
Bert Vanden Berghe

Ook al gemerkt? Facebook wordt overspoeld met oranje kruisen op profielfoto’s. Katrien Vermeire (36) uit Ruiselede is hiervoor mee verantwoordelijk. Met de actie ‘Sound of Silence’ smeekt ze om perspectief voor de zwaar getroffen event- en cultuursector. Portret van een onderneemster die bijna haar man verloor aan corona en door hetzelfde virus haar bedrijf ziet bloeden. “Ik blijf vechten. Tot mijn laatste snik.”

We staan in een bomvol magazijn van John & Jane, waar het veel te vol én stil is voor de tijd van het jaar. Het bedrijf biedt technische ondersteuning bij de organisatie van evenementen: klank, licht, audio, video… Bedrijfsleidster Katrien Vermeire houdt zich duidelijk aan alle veiligheidsmaatregelen, want ze weet als geen ander wat het is. Haar man ontsnapte op het nippertje aan de dood door corona, en ook bij haar werd het vastgesteld, evenwel zonder echte symptomen. Na enkele helse maanden zette ze samen met enkele andere bedrijven een nationale campagne op poten om aandacht te vragen voor de cultuursector waar 80.000 jobs verloren dreigen te geraken. ‘Sound of Silence’ heet die, maar zelf zwijgt ze niet meer.

Het blijft stil vanuit politieke hoek. Hoe komt dat, denk je?

“Ik weet het niet. We voelen ons stiefmoederlijk behandeld. We zijn de laatste sector die weer aan de slag mag gaan. Het is heel moeilijk om te snappen dat je samen in een trein mag zitten, in een vliegtuig, op een terras… Ik ben zeker dat onze sector dat volk kan managen. We moeten wel een kans krijgen.”

Nochtans bewees de sector wel dat het kan, van Werchter tot Dranouter.

“Daarom pleiten we echt om te gaan naar die 400/800-maatregel (events met 400 mensen binnen of 800 buiten mits alle veiligheidsmaatregelen, red.). We hadden gehoopt om al werkend door die crisis te komen. Zonder steun te moeten krijgen, maar als het zo verder blijft gaan, moéten we wel steun hebben. Het is geen vijf voor twaalf, het is tien ná twaalf. Tot 12 maart waren 95 procent van onze bedrijven gezond. Tegen eind december gaan er heel wat failliet. Zeker weten. En dat is schrijnend. Want we zijn top op wereldvlak. Niet alleen qua festivals, maar ook qua cultuur en eventkantoren. Waarom worden wij al 150 dagen doodgezwegen?”

Onder meer Wannes Cappelle paste zijn profielfoto op Facebook aan. (Foto Facebook)
Onder meer Wannes Cappelle paste zijn profielfoto op Facebook aan. (Foto Facebook)

Het ontbreekt jullie ook aan een lobby…

“We hebben de BESA, die de belangen van de toeleveranciers behartigt, de ACC voor eventcontrole, Febelux voor de standenbouwers en BECAS voor de cateraars. Sound of Silence is nu een alliantie die wordt gevormd door acht audiovisuele bedrijven: Pixel Screen, John & Jane, SLV Rent, AB Sound, For You, Creative Rental Solution en Splendid. Maar eigenlijk zijn we als sector zeer versnipperd. We zijn ook een relatief jonge sector, die echt van start gegaan is dankzij Rock Werchter. We hebben altijd hard gewerkt, en het ging goed, maar dan merk je bij zo’n crisis dat we een heel grote achterstand hebben in vergelijking met pakweg de horeca, de bouwfederatie of de Boerenbond. We hebben geen lobby, studiedienst of cijfermateriaal.”

Zijn jullie al bij de overheid gaan aankloppen?

“We willen met onze alliantie de aparte federaties niet zomaar passeren. Wat wij nu vooral willen doen, is meer draagvlak creëren en het onder de aandacht blijven brengen. Onze sector is heel breed. Het gaat van de grote captains of industry zoals een Hans Bourlon of Herman Schuermans tot wc-madammen, hostessen, cateraars, security… van mensen die het podium bouwen tot zij die er op staan. Als de politici straks een partijcongres organiseren, hebben ze ook micro en licht nodig. (zucht) Het is heel moeilijk. Als ondernemers gaan we altijd vooruit, beslissen en schakelen we snel. Politiek werkt zo niet. Het gaat niet alleen om die 80.000 mensen, hé. Het gaat om 80.000 gezinnen.”

Brihang mocht de Zomersessies van Dranouter openen, maar zag de rest van de festivalzomer smelten als sneeuw voor de zon. (Foto Facebook)
Brihang mocht de Zomersessies van Dranouter openen, maar zag de rest van de festivalzomer smelten als sneeuw voor de zon. (Foto Facebook)

“Als het ziekenhuis belt dat je man waarschijnlijk niet meer naar huis komt, dan staat je wereld stil”

Katrien krijgt het zichtbaar lastig als het over háár gezin gaat. In maart zag ze in een goeie week tijd heel haar wereld instorten. Haar man werd met een ernstige coronabesmetting opgenomen, de scholen sloten, haar bedrijf zag de ene na de andere opdracht geannuleerd en voor ze het wist lag heel de sector op apegapen. En omdat essentiële verplaatsingen niet mochten, kon ze geen familie of vrienden zien. Ze stond er letterlijk en figuurlijk alleen voor, met twee kinderen. ‘s Middags ging ze wandelen. Urenlang. Om uitgeput te zijn en te kunnen slapen. “Als je telefoon krijgt van het ziekenhuis dat je man waarschijnlijk niet meer zal terugkomen, dan staat je wereld stil. Daarom begrijp ik ook al die nodige maatregelen. Ik wéét wat het doet met een familie, met een gezin. Het is een heftige periode geweest. Op een gegeven moment moesten ze hem reanimeren.” (stil) “Dat is de hel. Echt de hel.”

Hoe sla je je daardoor?

“Veerkracht. Je dreigt alles te zien verdwijnen wat je familiaal en professioneel hebt opgebouwd, in nog geen twee weken tijd. En die veerkracht is er vandaag groter dan ooit, omdat ik meer dan ooit niet wil dat dat kapot gaat. We steken ons hart, onze ziel, onze spaarcenten in ons werk. Dat we dan niet gehoord worden, is fundamenteel niet juist. Dat onrechtvaardigheidsgevoel, daar heb ik het héél lastig mee.”

Hoe zie je de sector na deze crisis?

“Ik weiger om het negatief te zien. Ik gok dat we vijf jaar nodig hebben om weer recht te krabbelen. Maar ik vrees dat veel bedrijven hun kapitaal zullen opgesoupeerd hebben voor ze weer van start kunnen gaan. We zitten ook met een sector waar investeringen allesbehalve goedkoop zijn. We kunnen ook niet zomaar opstarten. Een theatertour op poten zetten, daar heb je drie maand voor nodig. Maar dit momentum willen we wel gebruiken. Deze community is groot en sterker dan ooit. En daar moeten we op verder bouwen.”