Ria Lhermitte (71) schrijft een boek over haar man Roger De Coster (77) met als titel ‘Roger De Coster, beeldend kunstenaar en zanger. Leven en werk’. Dat is niet alledaags. “Hij heeft speciale keuzes gemaakt in zijn leven en heeft een visie. Ik wil niet dat zijn ideeën en gegevens verloren gaan.”
Je zou Ria en Roger moderne kluizenaars kunnen noemen. Kluizenaars in de zin dat ze volledig uit de ratrace van het haastige dagelijkse leven zijn gestapt. Ze leven volgens hun eigen ritme en eigen gewoontes en hebben weinig contact. “Het is wel jammer dat hier zo weinig mensen over de vloer komen”, klinkt het bij Ria. “En als ze komen, voelen ze zich niet allemaal gemakkelijk.”
Roger heeft het zowat opgegeven, hij ziet de zin van vele sociale contacten niet meer in. “Met wie kun je nog echt praten?”, vraagt hij zich af.
Recycleren
Het kleine witgeschilderde huis waar Ria en Roger wonen, ligt in een zijwegje van de Nieuwdorpstraat in Vosseslag, net naast de fabriek met schoorsteen die al decennia leegstaat. Roger en Ria wonen er nu zes jaar. Het zijn twee afzonderlijke huisjes die ze allebei gebruiken. De kant aan het wegje is hun woongedeelte, de andere kant hun atelier. Wat de inrichting betreft, hebben Ria en Roger hun eigen nest laten groeien zoals het kwam. Ze leven grotendeels van tweedehands. Ook hun woning is zeer eenvoudig aangekleed: beelden met herinneringen, een paar foto’s, tassen en bestek dat ze ergens hebben gevonden. “Roger zegt altijd dat elke kruimel moet worden opgegeten, figuurlijk maar ook letterlijk”, vertelt Ria. “Wij zullen bijna nooit iets nieuws kopen. We willen niet meedoen met de consumptiemaatschappij.”
Voor ‘de moderne mens’ is hun huis heel primitief qua comfort en ook klein, maar het heeft een eigen charme. In de tuin zijn kippen en kruiden en de ligging bij een natuurreservaat is een absoluut pluspunt.
Naar de markt
Ria woonde lange tijd in Nederland met haar toenmalige man, die ondertussen al overleden is, en haar dochter. Roger heeft in Antwerpen gewoond. Het was ook daar dat ze elkaar leerden kennen. “Toen ik daar rondzwierf, heeft iemand mij de tekenschool aangewezen waar Roger lesgaf. Zo ben ik met hem in contact gekomen.”
“Veel mensen lachen met mijn ideeën, ze nemen me niet serieus”
Roger woonde toen met een groot gezelschap in een heel ruim pand. Alles werd zoveel mogelijk gedeeld. Hij zou de voorloper kunnen zijn van de deeleconomie als actievoerder tegen de wegwerpmaatschappij. Al in de jaren zeventig van vorige eeuw leefde Roger vooral van wat er te rapen viel. “Soberheid staat bij mij hoog. Ik ben een oorlogskind en ben meer door mijn grootmoeder opgevoed. Zij gaf mij de liefde en respect voor de natuur mee. Het waren eenvoudige gelovige boeren. Toen ik in Antwerpen woonde, gingen we naar de vrijdagmarkt voor goederen en de zaterdagmarkt voor voedsel, telkens tegen het einde van de markt. We namen van alles mee wat bestemd was om weggegooid te worden. Zoveel we konden, vervoerden we met de triporteur en later met de fiets. We waren toen al aan het recycleren en deden iets aan de voedselverspilling.”
Het echte leven
Roger is kunstenaar, maar zo wil hij zichzelf niet noemen. Hij begon met houtsnijwerk, wat hij leerde bij een beeldhouwer in Brugge, Hendrik Laloo. Daarbij streefde hij altijd naar perfectie, half werk leveren kon hij niet. Later studeerde hij af aan het Hoger Instituut Beeldende Kunst in Antwerpen en ook aan het Conservatorium daar. Zo werd hij dan ook gevraagd tot in Brussel voor restauraties. Hij gaf lang tekenles in zijn eigen tekenschool in de Happaertstraat in Antwerpen.
Volgens Roger moet kunst een eigen intentie hebben: het werk moet het licht en de liefde van de schepper uitdrukken. “Ik weet het”, zucht hij, “Nu mag je dat niet meer zeggen. Maar ik vind expressionisme en abstracte werken geen kunst. Uiteraard is dat mijn persoonlijke mening. Ze lachen nu met mijn ideeën, ik word niet serieus genomen. Ik ben een eenzaat en heb heel weinig contacten, slechts enkele vrienden. Er is geen interesse in mij of in mijn werk. Ja, ik heb wel oppervlakkige gesprekken, maar ook niet zo veel.”
“Mijn grootmoeder gaf mij de liefde en respect voor de natuur mee”
We bekijken hun werk in het atelier. Roger maakt zeer intrigerende pastels, prachtige indringende tekeningen van onder meer de bosjes in Vosseslag. Ria schildert vrolijke kleuren op schalen en platen volgens diverse volkskunde-inspiraties. Gelijkenissen tussen hun werk is er helemaal niet.
Manifest
Ria Lhermitte schreef jaren geleden een manifest over hoe Roger De Coster vindt dat we moeten leven, streven naar minder en onze schepper eren: ‘Het echte leven’. Dat is een voorloper van het boek dat over Rogers leven en werk gaat. Ze hoopt een uitgever te vinden.
Ria zal ook te horen en te zien zijn met haar gedichten en haar beeldend werk in de Dorpsstraat 6 in Klemskerke tijdens de Kunst- en Poëzieroute. Die vindt deze zomer plaats op 12 en 13 augustus in een organisatie van Kunstkring ARTslag en het gemeentebestuur van De Haan.
(Ann Vanneste)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier