Kunstenares Lucienne Blomme verraste onlangs burgemeester Francis Benoit met een kunstwerk van eigen hand. Het portret dat Lucienne maakte van de burgemeester kreeg ondertussen al een plaatsje in zijn kantoor. Voor Lucienne is kunst haar dagelijkse uitlaatklep waarin ze haar visie op het leven kan overbrengen.
Wie de woning en de tuin van Lucienne Blomme (69) in de Kongostraat betreedt, komt als het ware in een grote expositieruimte terecht waarin de kunstenares haar werken aan het publiek toont. Lucienne groeide op in Bellegem en belandde na haar huwelijk met Daniel Peelaers in Kuurne. Pas op latere leeftijd ontdekte ze haar kunsttalent bij de restauratie van een beeldje dat ze kreeg van haar moeder.
“Onbewust ben ik al van kleins af bezig met kunst”, vertelt Lucienne. “Tekenen in een poëzie was mijn favoriete bezigheid op jonge leeftijd. Bij het tekenen van die werkjes in de boekjes van vrienden en vriendinnen stond ik er echter nooit bij stil dat ik op dat vlak nog meer in mijn mars had. Het was pas toen ik een beschadigd beeldje, dat ik van moeder kreeg, aan het restaureren was en van een nieuw laagje verf voorzag, dat ik mij realiseerde dat ik met dat talent iets moest gaan doen. Ik schreef mij in aan de kunstacademie en zo is eigenlijk alles begonnen.”
Eigen tentoonstelling
Een grote kunstenaar wil Lucienne, die reeds tal van prachtige werken vervaardigde, zichzelf niet noemen, al droomt ze er wel stiekem van ooit eens een eigen tentoonstelling te kunnen houden. Vooral het prijskaartje dat daaraan verbonden is, houdt haar wat tegen.
Goedkoop kan je de vrijetijdsbesteding van Lucienne alvast niet noemen. Zo diende de kunstenares onlangs nog te investeren in een nieuwe keramiekoven. Daarnaast dikt de rekening ook verder aan telkens de kunstenares een nieuw doek moet aankopen wanneer ze een nieuw werk wil beginnen. Maar je hoort Lucienne niet klagen, want kunst is haar leven.
Inspiratie
“Ik haal mijn inspiratie vooral uit de dagelijkse dingen”, gaat Lucienne verder. “Ooit startte ik met waarnemingstekeningen, maar ondertussen is mijn oeuvre heel breed geworden. Schilderen, keramiek, gipswerken, wascokunstwerken: ik maakte het al allemaal. Het leuke als kunstenaar is dat je kan doen waar je je goed bij voelt en zich niet moet houden aan een bepaald thema. Ik kan dan ook mijn volledig denkpatroon in mijn werken leggen. Een van mijn werken die ik ooit in het verleden maakte, prijkt in het gemeentehuis en toont de verbintenis tussen Kuurne en Marcq-en-Baroeul. Daarin verwerkte ik onder meer de raakpunten water, kerk, paardensport en oorlog. De basis van het kunstwerk is vervaardigd van oude omslagen waarvan ik mijn eigen papier maakte. Kunst is namelijk vrijheid en dat probeer ik nu ook aan mijn kleinkinderen door te geven“, besluit Lucienne.
(BRU)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier