Voor de 64ste keer al reikte Koninklijke Cineclub Blankenberge zondag haar filmprijzen uit. Algemeen laureaat dit jaar was Johan Hantson met zijn informatiefilm ‘Spookdorp Abades’.
Op het jaarlijkse clubfestival van de Koninklijke Cineclub, dat al voor de vijfentwintigste keer plaatsvond in het CC Casino, werden opnieuw vijftien films gepresenteerd. “Het resultaat van de creativiteit en de inspanningen van onze cineasten over het voorbije werkjaar”, zegt de 73-jarige voorzitter Roger Horseele. “Omdat we de films tegenwoordig vooraf bespreken, lag het niveau opnieuw wat hoger als andere jaren Ook zijn we trots dat we, ondanks onze gemiddelde leeftijd van boven de zestig, als filmclub kunnen blijven bestaan. Veel andere trokken er inmiddels de stekker uit.” Volgens de voorzitter zijn daar meerdere redenen voor. “Eerst en vooral komen er geen nieuwe leden meer bij. Jongeren zijn liever met hun iPhone bezig, en de hoge tarieven van Sabam zijn voor ons ook geen cadeau”, aldus Horseele. Vroeger ontving de club nog een subsidie van de provincie. “Maar ook die tijden zijn voorbij.”
Goede vertelstem
De voorzitter sleepte dit jaar zelf een beker in de wacht in de categorie ‘klankband’. “Klank en muziek zijn mijn stokpaardje. Ik ga graag op zoek naar gepaste muziek en hecht veel belang aan een goede vertelstem”, vertelt hij. Voor deze film, In de ban van de middeleeuwen, haalde Roger zijn inspiratie op vakantie in Estland. “Het oude Tallinn is net als Brugge lang een Hanzestad geweest.” Johan Hantson (62) werd drie jaar geleden al eens laureaat met zijn kortfilm Moeders. Dit jaar schoot zijn informatiefilm Spookdorp Abades de hoofdvogel af. “Vorige zomer bezocht ik op Tenerife de ruïnes van Sanitorio de Abona, een melaatsendorp vlakbij het kustplaatsje Abades. Nu is het een fascinerende plek voor fotografen”, vertelt Johan.
Tenerife
Zijn film roept de spookachtige sfeer van het melaatsendorp op. “Ik filmde er met een GoPro, een kleine ‘action camera’, maar gebruikte ook dronebeelden. Film is, vergeleken met vroeger, veel dynamischer geworden”, klinkt het. Johan is al meer dan dertig jaar lid bij de Koninklijke Cineclub van Blankenberge. “Filmen is een creatieve hobby en het leuke aan de club is dat je kijkt en leert.” Ook de kortfilm van Johnny Debels (69) speelde zich af op Tenerife. Hij won in de categorie ‘fotografie’. “Mijn vrouw en ik gaan al twintig jaar met vakantie naar Tenerife. Dit jaar had ze een speciale verrassing: we zijn er gaan paragliden”, vertelt hij. Het luchtavontuur leverde adembenemende beelden op van het eiland; ‘Tenerife in vogelvlucht’. “Vanuit de lucht ziet het eiland er nog helemaal anders uit. De rust die je op zo’n hoogte ervaart, is onbeschrijfelijk. Je voelt je zo vrij als een vogel”, aldus Johnny, die al jaren in een rolstoel zit. Hij geraakte door een auto-ongeval deels verlamd en vond toen een nieuwe passie in het filmen. “Ik ging bij de KVG, de Katholieke Vereniging voor Gehandicapten, maar voelde mij daar niet zo op mijn plaats. Een nieuwe wereld ging voor mij open op de dag dat ik mijn eerste camera kocht. In mijn films kan ik al mijn emoties kwijt.”
Johnny is geobsedeerd door hoogtes. “Ik heb vroeger ook altijd in de hoogte gewerkt: ik plaatste hoogspanningsmasten en heb nog de bollen van het Atomium opgeblonken. Als kind klom ik in de hoogste bomen”, vertelt hij. Ironisch genoeg raakte hij verlamd bij een auto-ongeval. “Ik kwam die dag samen met mijn collega’s terug van een opdracht. In feite had het dus niets met mijn werk te maken, maar officieel was het wel een arbeidsongeval. Er is een hele periode overheen moeten gaan eer ik mijn handicap kon aanvaarden. Ik had geen ‘zittend gat’, en plots moest ik door het leven in een rolstoel”, aldus Johnny. Zijn films verraden evenwel een positieve ingesteldheid. “Ik kies altijd voor een happy end“, glimlacht hij. “En voor een goed verhaal. Een film moet boeien van begin tot einde.” In de zomer trekt Johnny er dikwijls opuit met zijn handbike. “Onderweg doe ik dan ideetjes op, en wanneer ik ‘s avonds thuiskom, heb ik een nieuw verhaal op zak.”
Levenstherapie
Geert Gobert (59) zoekt het voor zijn films in het dierenrijk. Vorig jaar viel hij op het clubfestival in de prijzen met een kortfilm over het dierenartsencentrum waar hij werkzaam is, dit jaar won hij met zijn informatiefilmpje Vlaanderen Bijenland in de categorie ‘sociaal aspect’. “Red de bij: het thema is tegenwoordig een hot-topic en ik hou van de natuur”, klinkt het. Geert raakte al rond zijn 20ste verslingerd aan film en televisie. “Ik heb vroeger nog als figurant op de set van Wittekerke gestaan. Ik ging dan een babbeltje doen met de acteurs”, glimlacht hij. Filmen is voor Geert een soort van levenstherapie. “Het is mijn manier om endorfines aan te maken. Naast het filmen zelf, geniet ik ook enorm van het monteren. Ik kijk daardoor zelf op een heel andere manier naar een film op tv.”
Erik Vancraeynest had de beste montage en Gilbert De Jonghe werd bekroond in de categorie ‘één minuutfilm’. De jury bestond uit Freddy Standaert, voorzitter vtb Foto- en diakring Blandia, Paul Misplon, voorzitter Videoclub Westkust Koksijde, en filmfanaat Cory Van Grunderbeek.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier