Jelle Denturck schrijft openingsnummer Theater aan Zee: “Iedereen moet meezingen”

Zes weken lang interviewden we betrokken Oostendenaars in het kader van Theater aan Zee (TAZ). Niet alleen omdat ze een bijzonder verhaal hebben, maar ook omdat ze de inspiratiebron zijn voor Jelle Denturck. Op basis van deze interviews maakt hij het nummer dat Theater aan Zee straks feestelijk zal openen.

Jelle vindt het helemaal niet erg om van Kortrijk naar Oostende te komen voor dit interview. “Ik maak er terwijl een dagje vakantie van”, lacht hij.

Hoe ben je muzikant geworden?

“Ik heb al een paar carrièreswitches achter de rug. Toen ik filosofie ging studeren, was ik veel bezig met toneel en cabaret. Maar ik vond van mezelf dat ik na de humaniora nog niets te vertellen had op een podium. Daarom wou ik eerst leren nadenken vooraleer ik begon te roepen. Ik heb me dan toegelegd op cabaret en een aantal wedstrijden gewonnen in Vlaanderen en Nederland. Er volgende shows in het voorprogramma van onder meer Kamagurka, Henk Rijckaert, Bart Cannaerts… Toen kwamen ze zwaaien met contracten, waarbij ik avondvullend kon gaan spelen. Dat heeft mij afgeschrikt. Ik was 20 jaar en daar écht nog niet klaar voor. Dus ik ben ermee gestopt en heb me toegelegd op muziek.”

Met je muziek is het ook snel gegaan, toch?

“Met mijn eerste band Protection Patrol Pinkerton hadden we enkele singles op Studio Brussel. Vandaag ben ik bezig met mijn band dirk. We hebben deelgenomen aan Humo’s Rock Rally en werden derde. Onze eerste plaat werd goed ontvangen. Vandaag zijn we aan het schrijven aan het tweede album. En ondertussen ben ik weer gaan studeren…”

Zo te horen heb jij heel veel passies en interesses.

“Ja, eigenlijk wel. Ik vind de wereld enorm boeiend. Blijven leren is voor mij een doel op zich. Als ik zeventig ben, wil ik nog altijd nieuwe dingen leren. Ik zie veel mensen van mijn leeftijd die het oké vinden om na hun studies voor een vaste job te gaan. Perfect voor hen, maar ik word daar een beetje bang van. Als het te lang hetzelfde is, loop ik weg.”

Betrokkenheid vertrekt voor mij uit goede bedoelingen

Van waar komt de naam dirk.?

“Mijn vorige band speelde zomerse popmuziek. Met dirk. wou ik lawaai maken. Vuile, vieze, vettige rock. We zijn erg geïnspireerd door bands als Pixies, Sonic Youth, Nirvana, Pavement… Het leek me tof om de band een naam te geven die me deed denken aan een saaie boekhouder. Het had ook Patrick kunnen zijn.”

Hoe ben je bij Theater aan Zee beland?

“Vorig jaar was er elke avond een late night show op Café Koer. Dat was met Joris Hessels en de muziek werd gebracht door Brihang en Johannes Verschaeve. De laatste avond konden zij niet aanwezig zijn. Steven Mahieu, een goede vriend, werkte ook mee en belde me met de vraag of ik het niet zag zitten muziek te spelen. Ik heb toen nog snel een nummer in elkaar geflanst. Lucas De Man, curator dit jaar, zat toevallig in het publiek. En zo kwam het dat hij mij dit jaar belde. Een hele eer!”

Voor de opening van Theater aan Zee maak je een nummer op basis van de interviewreeks in deze krant. Hoe ga je daarbij tewerk?

“De slogan van het festival is Het is aan jou, het is aan mij, het is aan ons, het is aan. Dat is dus onomstotelijk het refrein van het nummer. Ik wil echt dat dat een soort anthem is. Op de openingsavond gaat iederéén moeten meezingen! Als je de interviews leest, vind ik het heel inspirerend om te zien hoe mensen het aanpakken en gewoon beginnen. Ik heb er hier en daar woorden uitgeplukt, lukraak. Die smijt ik door elkaar en op den duur begint er dan een tekst te ontstaan. Het voelt niet aan als schrijven. Je gooit het daar, verlegt de puzzel en kijkt wat het wordt. Ik heb er redelijk lang aan gewerkt en het gaat waarschijnlijk nog veranderen… Maar ik heb nog tot 31 juli (lacht).”

Wat betekent betrokkenheid voor jou?

“Dat staat gelijk met willen goed zijn. Iets willen achterlaten waarvan jij overtuigd bent dat het de wereld een klein beetje beter maakt. Betrokkenheid vertrekt voor mij altijd uit goede bedoelingen. Ik denk daar wel veel over na, over welke mens ik wil zijn. Het zit in kleine dingen, hé. Wat ik ook heel tof vind, is dat het nu net dit thema is, na de verkiezingen. Dat was een klap. Ik ben homo en één vierde van de Vlamingen heeft gezegd dat ik niet welkom ben. Dat kwam hard binnen. Maar kijk, ik zeg niet dat ik de wereld ga redden, maar je openstellen voor anderen en een aangename mens proberen te zijn… Dat moet wel lukken.”