Ook bij Toneelkring T72 Krombeke is er een technische ploeg die zorgt voor geluid en licht tijdens de opvoeringen. Hugo doet het licht en Wim het geluid. En daarvoor is concentratie nodig. Zij moeten altijd paraat staan om de juiste belichting te geven en de gevraagde geluiden of muziek te laten horen.
Mensen die naar een toneelopvoering komen kijken, staan meestal in bewondering voor de acteurs die het stuk op de bühne brengen. Deze worden met applaus overladen. Meestal wordt er dan onbewust niet stilgestaan bij de mensen van de techniek die tijdens de opvoering zorgen voor het gepaste licht en de gevraagde geluiden of muziek. Bij Toneelkring T72 Krombeke staat Hugo Vanhoucke (72) inmiddels al 22 jaar borg voor de juiste belichting. Tijdens zijn loopbaan had hij reeds diverse medewerkers aan de stereoknoppen, maar tijdens de voorbije jaren was dat steeds Wim Rossey (60). Ook dit jaar zorgen zij ervoor dat alle scènes probleemloos van licht en geluid worden voorzien.
12 grootlichten
Wim Rossey is als geluidstechnicus dit speeljaar trouwens ook ingeschakeld als speler, want soms moet hij wel eens iets roepen vanuit het zolderkamertje achteraan in de zaal. Spitsbroeder Hugo Vanhoucke heeft gewoon geen oren en ogen genoeg om alles op te volgen. “Het ene toneelstuk is zeker inzake belichting als heel wat moeilijker dan het andere. Mijn moeilijkste stuk was Omkadering omdat ik er licht diende te laten schijnen op foto’s en dat is niet altijd een sinecure. Dit jaar is het ook nog wat moeilijker geworden, want voor het eerst in mijn 22 seizoenen als medewerker voor de lichttechniek dien ik over niet minder dan 12 grootlichten te waken. En dat gaat dan eigenlijk niet alleen om het licht, maar ook de kleuren spelen soms een nog grotere rol. Het is vooral ook belangrijk dat Wim en ikzelf elkaar heel goed kennen, en dat we weten hoe ik of hij zullen reageren. Niemand van ons beiden mag immers een fout maken. Wanneer de toneelspelers eens een blad van hun boek overslaan, en dan toch terugkeren naar hun oorspronkelijke tekst, dan moeten wij daar beiden bij mee zijn. Wij kennen dan ook het toneelstuk van binnen en van buiten. Eigenlijk kennen wij de tekst bijna letterlijk. En dan hangt het natuurlijk wel van spelers af of zij de tekst woordelijk kennen en ook laten horen. Op bepaalde woorden baseren wij ons immers om het nodige aan geluid en belichting te voorzien“, legt Hugo Vanhoucke zijn taak uit.
Alles volgen
Het vergt immers wel heel wat van een mens om vanaf de eerste repetitie al heel attent te zijn. Natuurlijk is de verlichting nu wel met de computer ingesteld, maar dan nog moeten de technici bijzonder alert zijn of iedere speler wel zijn tekst volgt zodat er zeker geen verkeerde lichten branden of geluiden weerklinken. “Na de rolverdeling wordt dan bekeken hoe we het stuk op de planken opvoeren. Wie staat waar en vooral welke lichten moeten op wie schijnen? Welk kleur is er nodig? Ik schrijf in het boek alle nodige belichting op. En dan kan er nog wel eens iets mislopen. Tijdens de repetities en opvoeringen volg ik de tekst immers woord voor woord. En bij een verandering door de regisseur, dien ik natuurlijk ook op de hoogte te zijn. Het is zeker geen gewoon taakje om de techniek met geluid en belichting te doen. Ik lig er niet wakker van, maar soms krab ik toch wel eens in mijn haar. Ook wij maken, net als de toneelspelers, wel eens fouten. Maar tijdens de opvoeringen moet alles perfect zijn, en tot op heden is dit gelukkig toch wel altijd gelukt”, besluit Hugo. (PC)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier