Hanne Van Assche maakt eerste fotoboek in afgelegen mijnstadje: “Halfjaar Russisch geleerd”

Hanne Van Assche (25) is een jonge fotografe uit Zulte. Voor haar eerste fotoboek trok ze maandenlang naar Udachny, een klein mijnstadje in een uithoek van Rusland. “Ik was op zoek naar afgelegen stadjes om in beeld te brengen en de diamantmijn van Udachny exporteert onder andere naar Antwerpen”, legt Hanne uit. “Wij zien enkel het eindproduct, ik wou ook eens de mensen erachter in beeld brengen.”

Hanne is gediplomeerd fotografe, ze deed haar bachelor aan het Narafi in Brussel en haar master aan het KASK in Gent. Momenteel werkt ze in het Roger Raveelmuseum in Machelen als allround medewerker, waar ze ook foto’s en video’s maakt van komende tentoonstellingen. “Dat is een heel toffe en afwisselende job. Ik zou er graag blijven werken, maar ik heb ook nog andere ambities zoals de fotografische documentaire die ik gemaakt heb”, vertelt Hanne. “Ik vind het superinteressant om terecht te komen in andere gemeenschappen, waar je de cultuur niet kent, om daar dan gaandeweg de mensen te leren kennen. Het stadje waar ik naartoe geweest ben, ligt in Jakoetië. Dat is een regio in het oosten van Rusland.”

Russische Facebook

Udachny is een ‘monotown’, wat betekent dat de hele stad voor de diamantmijn werkt. “Het is er een wereld op zich. Ze leven er heel afgelegen, ook van de rest van Rusland. Het is meer dan vijf uur vliegen naar Moskou. Ik was op zoek naar dergelijke afgelegen gemeenschappen om in beeld te brengen. Bovendien exporteert de diamantmijn van Udachny naar Antwerpen. Daarvan zien wij enkel het eindproduct, ik wou ook eens de mensen erachter in beeld brengen. In het boek staan dan ook veel portretten.”

Een winter van -30 graden, dat is heel intens maar interessant

“Voor ik vertrok, heb ik eerst een halfjaar Russisch gestudeerd. Met dat beetje Russisch heb ik eerst contact proberen leggen via de sociale media en dat is gelukt. Via VKontakte, de Russische Facebook, kon ik contact leggen met iemand die voor de lokale tv werkt. Zij heeft mij in de stad geïntroduceerd en eens vooraan in een Engelse klas gezet om uit te leggen wat ik kwam doen en vooral veel vragen te beantwoorden over België en Europa. Op die manier heb ik de mensen leren kennen.”

“Ik ben twee keer in Udachny geweest, een keer van april tot juni vorig jaar en nog eens van half oktober tot november. In april was het er nog -10 graden, tegen juni wordt het 20 graden. Ik wou de seizoensverandering daar zien als het zomer wordt. De sneeuw smelt en mensen gaan naar hun datsja. De meeste Russen wonen op een klein appartement in de stad maar hebben ook een buitenverblijfje op het platteland. In die datsja kweken ze ook hun eigen groenten, die ze invriezen voor de winter. Omdat de mijnstad zo afgelegen ligt, zijn de verse producten in de supermarkt niet zo goed. De Russen hebben liever hun zelfgekweekte groenten. Verder heb ik er vooral vis gegeten en blini’s, typische hartige pannenkoeken. In het boek staan enkele detailfoto’s van een datsja waar ik binnen mocht.”

Voorwoord uit Zulte

“Het was goed om nog eens terug te keren in de winter. -30 graden, dat is heel intens maar wel interessant. De winter duurt er negen maanden, al is dat langzaam aan het veranderen door de klimaatopwarming. Door nog eens terug te keren, had ik thuis de tijd gehad om de beelden te bekijken. Zo kon ik beslissen wat er nog bij kon in het boek en welke portretten ik misschien opnieuw zou maken.”

“Het boek heet simpelweg Udachny/Lucky. Udachny betekent letterlijk ‘succesvol’ of ‘geluk’. Het grafisch ontwerp is van Amélie Verleene en het voorwoord werd geschreven door Loeke Vanhoutteghem en Charlotte Baert. Beiden komen ook uit Zulte, Loeke is een dichteres en Charlotte studeerde slavistiek. Zij heeft me ook enorm geholpen met praktische zaken zoals mijn werkvisum voor Rusland. Ik wou geen al te poëtisch voorwoord, maar ook niet enkel de feiten en door hun beiden is de tekst een mooie mengeling van de twee geworden.”

(Jonathan Folens)