Gwendoline Nys al zestien jaar aan het roer van het Kursaal: “Mijn droom? Metallica op de planken van het Kursaal”

Is er een iconischer gebouw in Oostende dan het Kursaal? Gwendoline Nys kan zich daar al zestien jaar uitleven. Een job die op haar lijf is geschreven, want ze is verzot op shows en musicals. De coronacrisis strooit nog even roet in het eten, maar Gwendoline koestert alvast mooie plannen: “Artiesten vinden meer en meer de weg naar het Kursaal.”

Dat Gwendoline Nys een bijzondere band heeft met de Mercator, kan je wel zeggen: “Natuurlijk ken ik het schip al sinds ik een kind was”, vertelt ze. “Maar het meest speciale was wel de dag dat mijn man me ten huwelijk gevraagd heeft. Hij stelde de vraag en die dag nog zijn we getrouwd. Ik wist van niets. Omdat we gewoon maar de straat hoefden over te steken, hebben we de klassieke trouwfoto’s laten maken aan boord van de Mercator. Ik kijk dus elke dag naar het schip, aan de muur van mijn living (lacht).”

Hoe ben je bij het Kursaal beland?

“Deze zomer werk ik zestien jaar in het Kursaal. Ik startte een paar maanden voor de opening. Toen werkten we nog met een heel klein team: voornamelijk directie en een tweetal medewerkers. Ik was bezig met de praktische kant van de opening, de programmatie, hoe publiek naar het Kursaal te lokken… Een heel boeiende en leerrijke periode. Sinds 2011 ben ik adjunct-directeur. Ik zorg dus voor de leiding van het team, maar ben ook nog met uitvoerende taken bezig. We werken met zo’n 15 mensen in het Kursaal. Een klein team voor zo’n gebouw, dat klopt. Ik denk wel dat dat net deel van ons succes is: we zijn supergoed op elkaar ingespeeld. Kwaliteit boven kwantiteit (glimlacht).”

Wat vind je zo leuk aan je job?

“De variatie en het contact met de mensen. Niet alleen collega’s, maar ook promotoren, artiesten… Ik ben een grote fan van muziek en dan musicals in het bijzonder. Dat ik effectief kan meewerken aan zo’n show, dat blijft echt magisch. Nu ik mama ben, doe ik het iets minder, maar vroeger kon ik echt dágenlang naar concerten gaan. Ik trok vier dagen naar Londen om daar twee shows per dag te gaan bekijken. Werken in het Kursaal is dus echt een job die op mijn lijf is geschreven.”

Heeft elke Oostendenaar een band met het Kursaal?

“Goh, er zijn toch zeker nog mensen die we niet bereiken. Zelf herinner ik mijn eerste keer in het Kursaal nog heel goed: als kind naar een optreden van Sandra Kim (lacht). Nu willen we echt wel iedereen de kans geven om het gebouw te leren kennen. Dit jaar organiseerden we naar aanleiding van onze 15de verjaardag een opendeurdag. Een groot succes en iets wat we voortaan elk jaar willen organiseren.”

Hoe beleef je de coronacrisis?

“Wij waren een van de eerste sectoren die geraakt werden. En tot wanneer zal het nog duren? Het is koffiedik kijken. Sowieso vinden er geen evenementen plaats tot eind augustus. Het is een moeilijke situatie. Sommige medewerkers kunnen van thuis werken, anderen zijn economisch werkloos.

Werken in het Kursaal is echt een job die op mijn lijf is geschreven

Toch proberen we om elkaar nog te zien, via videocall dan. We organiseren een aperitiefmomentje en ik heb de medewerkers een challenge gegeven: tegen dan een stukje poëzie schrijven.”

Zal de coronacrisis een zware financiële domper zijn voor het Kursaal?

“Ja. Bal Rat Mort was ons laatste evenement en sindsdien komen er geen centen meer binnen. Gelukkig hebben we snel geschakeld en waar mogelijk de kosten bevroren.”

Je hebt twee jonge kinderen; een pittige lockdown voor jou?

“Ja, de combinatie thuis werken en gezin is hectisch. Zeker de eerste weken was er totaal geen structuur. Ik denk niet dat ik thuis werken ooit echt leuk ga vinden, maar er zijn ook mooie momenten: nu kan ik na de werkuren gaan wandelen met mijn kinderen, we ontbijten samen… Met de werkuren in het Kursaal was dat niet altijd mogelijk.”

Wat is het eerste dat je gaat doen na de lockdown?

“In februari hebben we een kangoeroewoning gekocht en mijn ouders wonen bij ons. Anders zou ik hen het eerst vastpakken… Wat ik enorm mis, is gewoon eens afspreken met vrienden samen met de kinderen en iets drinken. Mijn beste vriendin die ook meter is van mijn kindjes is momenteel hoogzwanger en dat moet ik nu allemaal missen. Mijn vrienden eens knuffelen: daar kijk ik heel erg naar uit.”

Je woont sinds kort in De Haan. Mis je Oostende?

“Onze verhuizing naar De Haan was puur praktisch: we waren op zoek naar een bepaald type woning dat we daar hebben gevonden. Ik ben trouwens van Bredene afkomstig, maar ik leefde in Oostende en sliep in Bredene…”

Waar droom je nog van?

“Mijn man en ik hebben altijd veel en graag gewerkt. Wanneer de kinderen een jaar of tien zijn, zouden we heel graag eens met onze camper twee maanden op reis gaan. De deur dicht en vertrekken. Dat hoeft niets exotisch te zijn, er is nog zoveel moois binnen Europa. En voor het Kursaal? Nóg meer internationaal op de kaart staan. We zijn goed op weg. Artiesten vinden meer en meer de weg naar het Kursaal. Wie ik zelf graag op de planken zou willen zien? Simpel, mijn jeugdidolen Metallica. Je weet nooit hé, Rammstein komt nu ook naar Oostende… Alles kan! (lacht)”