Fernard Vanderplancke uit Oostduinkerke stelt tentoon in Vlaams Huis Rome

Fernand Vanderplancke met zijn nieuwste trofee. © MVQ
Redactie KW

Minister-president Geert Bourgeois opende zopas het nagelnieuwe Vlaams Huis in Rome. Kunstenaar Fernand Vanderplancke uit Oostduinkerke krijgt de eer om er zijn kunstcollectie sporttrofeeën tentoon te stellen. Na drie jaar in het Vlaams Huis in New York steekt de collectie de plas over.

De Italiaanse hoofdstad is de dertiende Vlaamse diplomatieke post in het buitenland met diplomaat Geert De Proost als Algemeen Afgevaardigde van de Vlaamse Regering. “Ik ben natuurlijk aangenaam verrast dat mijn collectiestukken mee naar Rome mochten verhuizen, samen met Geert De Proost. Hij was ook de Vlaamse afgevaardigde in New York,” zegt Fernand Vanderplancke.

“Ik ben zelf in New York geweest, en ik was daar echt onder de indruk. De locatie bevond zich toen op de 44ste verdieping van de New York Times Building. De expo was een gigantisch succes en een totaalbeleving. Ik voel me vereerd dat de collectie trofeeën en schetsen nu een blikvanger wordt in het Vlaams Huis in Rome. Ik ben er zelf nog niet geweest, maar ik weet wel dat het pand zich op wandelafstand bevindt van het Colosseum.”

Band met wielrennen

“Eigenlijk is het wel een beetje logisch dat de organisatoren voor deze collectie kiezen”, vertelt Fernand. “De Italianen hebben als geen ander volk een band met wielrennen. Ze kennen allemaal de Ronde van Vlaanderen en die trofeeën oefenen op iedereen een magische aantrekkingskracht uit. Je kunt je niet voorstellen hoe iedereen, ook alle prominenten staan te popelen om een Flandrien-trofee of een Ronde-trofee even in handen te mogen houden.”

Niet voor doetjes

Elk jaar ontwerpt Fernard voor die wedstrijden een nieuw model. “Ik zoek altijd een andere invalshoek. Dit jaar had ik pech en moest ik opnieuw beginnen. Bij het bronsgieten liep het mis: blijkbaar was het luchtkanaal te kort en het hele zaakje is ontploft. Maar nu is het nieuwe exemplaar klaar. Ik heb gekozen voor een andere houding van de wielrenner en de belijning is fijner. Wat ik altijd wil weergeven is het karakter, de spanning, het harde labeur van die coureurs. Hoe hard en moeilijk het is, heb ik zelf ondervonden. Ik herinner me levendig wat me zo’n 10 jaar geleden overkwam. Ik liet me overhalen om een tijdrit mee te rijden voor een goed doel. Ik hees me in het zadel voor twee oefenrondes voor we aan de echte tijdrit begonnen. Het ging er gezwind aan toe… tegen 35 km per uur. Toen we ons aanmeldden voor de echte start, was ik totaal uitgeput, Dat was voor mij nog maar eens de bevestiging dat professioneel wielrennen geen sport is voor doetjes!”

(Myriam Van den Putte)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier