“Eerst was er een soundtrack voor een film of een conceptplaat, toen kreeg de band vorm die die muziek ging uitvoeren. Op de rolprent zelf wordt het nog heel lang wachten, wegens een gebrek aan financiële middelen.” In een lange oneliner doet Nicolas Cherlet de genese van Nick Noel and The Red Rose Rogers uit de doeken. “We zijn een organisch geheel. Dit betekent dat onze muziek verschillende richtingen uit kan stuiven”, dixit de frontman.
Als je bij het samenvoegen van je roepnaam en de voornaam van je grootvader op Nick Noel uitkomt, heb je meteen een vlot bekkende rocknaam bij elkaar gepuzzeld, moet Nicolas Cherlet gedacht hebben. Hij voegde er The Red Rose Rogers aan toe, ook al een hommage in de familiale sfeer.
In februari 2016 verscheen The Same Faces, het debuutalbum van Calling Susan. In die bluesrockgroep speelde Nicolas Cherlet ritmegitaar. “Door omstandigheden hebben we dat album niet de live-exposure kunnen geven die het verdiende, maar Pelle (Mächs, zang) en Michiel (Claeys, drums) en ik zijn meteen nieuw materiaal beginnen te schrijven”, blikt Cherlet terug.
Eigen project
Dat proces liep ten einde toen Mächs het initiatief nam om een wereldreis te maken. “Ik heb toen het besluit genomen om een eigen project op de rails te zetten. Het heeft een tijdlang geduurd voor de bezetting in de juiste plooi viel, maar vorig jaar stond die op punt”, zegt Nicolas.
Nu is hij de frontman en speelt de inmiddels teruggekeerde Mächs akoestische gitaar en doet hij backing vocals. “Al klopt dit niet helemaal, want in Pale White Sand neemt hij samen met mij de lead“, glimlacht Cherlet, die een rist muzikale adjudanten rond zich schaarde: Bart de Naegel (elektrische gitaar), Philippe Lefief (bas en contrabas), Douwe Van Maele (drums), Michiel Claeys (percussie-instrumenten) en Matthias Devestel (die in de begindagen van Calling Susan piano en orgel speelde en dit vandaag bij The Rogers ook doet). “Bezettingsgewijs gaan wij open en toe als een accordeon: op volle kracht zijn we met zijn negenen, maar voor kleinschaligere concerten dagen we in een bescheidener afvaardiging op“, legt Nicolas uit.
Autobiografisch
Op Calling Susan kon je de stempel bluesrock zetten. De sound van Nick Noel and The Red Rose Rogers is diffuser. “Onze songs leunen aan bij bands uit de alt. country- en americana-scene. We repeteren waar we ook opnemen, in Fuzzyopolis Studio, de homebase van gitarist Bart De Naegel”, duidt Cherlet, die tekent voor de teksten van The Red Rose Rogers. “Mijn lyrics zijn autobiografisch, maar fictief bijgekleurd, om me niet helemaal bloot te geven.”
“Samen met onze percussionist Michiel heb ik Lost highway’s geschreven. We hebben dit overgehouden aan een roadtrip naar Kroatië, waar mijn vrouw trouwens vandaan komt. Onze eerste single The Fool, die aan het einde van de zomer op vinyl zal verschijnen, handelt over een vrouw aan wie je je hart verpand hebt, maar die finaal met je geld gaat lopen. De b-kant Jesus is een steek naar pilaarbijters die hun heil van God verwachten. We hebben 20 nummers op de schappen liggen, maar we weten nog niet of we voor het uitbrengen van een reeks singles of een album zullen kiezen. Voor verdere stappen blijft het wachten op een versoepeling van de coronamaatregelen. Een band is immers pas een band als ze ook live kan gaan spelen.” (SVV)
Onlangs maakten Nick Noel & The Red Rose Rogers hun livedebuut op Campo Solar in Damme. Van dat concert maakten ze een liveregistratie die samen met exclusieve repetitieopnames in een beperkte oplage op cassette verkrijgbaar is.
Info: https://www.facebook.com/Nick.Noel. Official/
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier