Werd Georgette (96) voor 800.000 euro bestolen in het rusthuis?

Georgette D. woonde in een serviceflat in het Seaflower Service Palace in Knokke, ondertussen eigendom van de Franse groep Orpea. © Davy Coghe
Laurens Kindt

De nabestaanden van een 96-jarige bewoonster van serviceflatgebouw Seaflower Service Palace in Knokke dagen de ex-uitbaatster, haar dochter en een notaris uit het Brugse voor de rechter. De drie zouden de dame onder druk twee schenkingen van 400.000 euro hebben doen ondertekenen, maar ontkennen dat. Het onderzoek is afgesloten, het is nu aan het Brugse parket om te beslissen wie vervolgd wordt.

Het onderzoek van de Brugse onderzoeksrechter Christine Pottiez start in juni 2013 wanneer de neef van Georgette D. (96) een anonieme brief in de bus vindt. In het document krijgt de man van een duidelijk goed geïnformeerde bron te lezen hoe zijn overleden tante in Seaflower Service Palace, in een zijstraat van de chique Lippenslaan in Knokke, misleid werd door uitbaatster B. (70) en haar dochter A. (42). De twee zouden met medeweten van de partner van A., notaris V. (48) uit het Brugse, mevrouw D., die dementerend was, grote sommen geld afhandig hebben gemaakt.

“Oude mensen zouden niet bang moeten zijn om gepluimd te worden in een rusthuis” – Frank Scheerlinck & Ellen Baele (advocaten nabestaanden)

De vrouw had een enorm vermogen, door tijdens haar leven samen met haar zus een aantal winkels op te starten in de mondaine kustgemeente. Het pand waar ze vroeger woonde in de Knokse Kustlaan, verkocht ze aan een bouwpromotor. Het chique Franse modehuis Hermès had er jarenlang een vestiging. “B. en haar dochter A. dreigden ermee haar uit haar serviceflat te zetten als ze die twee schenkingsaktes niet ondertekende“, klinkt het. De neef stapt in 2013 met de anonieme brief naar het gerecht en dient samen met nog twee andere familieleden klacht in bij de onderzoeksrechter.

400.000 euro

Uit het onderzoek bleek dat Georgette D. een maand voor haar overlijden in april 2013 bij notaris F. in het Oost-Vlaamse Waarschoot haar handtekening zette onder twee schenkingen van telkens 400.000 euro. Begunstigde is A., de dochter van B., de eigenares van Seaflower Service Palace. De notaris uit Waarschoot is een studievriend van de Brugse notaris V., de partner van A. Toevallig is het ook A. die met haar wagen Georgette D. naar Waarschoot voert, terwijl de vaste notaris van mevrouw D. zijn notariaat in Knokke heeft. Bij aankomst blijken de schenkingsaktes al klaar te liggen, alleen de handtekeningen ontbreken nog. Eenmaal terug in haar serviceflat in Knokke, slaat Georgette D. in paniek. Ze belt met haar vaste notaris in Knokke, zegt hem dat ze ‘iets doms gedaan heeft’, maar dat ze onder druk stond van B. en A., die ermee dreigden haar uit haar flat te zetten.

Riante hoeve

“Die dame dacht dat ze bij een advocaat in Kortrijk was en had helemaal niet door dat ze in Waarschoot zat. Of wat ze daar getekend heeft. Ze dacht dat ze een hoeve gekocht had in Lissewege, want B. had haar verteld dat ze Seaflower Service Palace ging verkopen. Als Georgette voor haar een hoeve zou kopen, mocht ze bij B. blijven wonen, dacht ze. En dus zette ze haar handtekening”, klinkt het bij een bron dicht bij het dossier. Opvallend: B. verkocht in die periode inderdaad het serviceflatgebouw aan de Franse rusthuisgroep Orpea en woont momenteel effectief in een riante hoeve in Lissewege, waar ook haar twee vennootschappen zijn gevestigd. De vrouw ontkent evenwel dat ze de hoeve ter waarde van 1,4 miljoen deels kocht met het geld van de schenkingen. Het gebouw zou bekostigd zijn met de opbrengst van de verkoop van het Seaflower Service Palace, dat B. in 2006 had gekocht op een openbare verkoop voor ruim 8 miljoen euro.

De drie protagonisten in het verhaal: A., haar moeder en de voormalige rusthuisuitbaatster B., en haar partner en notaris V.
De drie protagonisten in het verhaal: A., haar moeder en de voormalige rusthuisuitbaatster B., en haar partner en notaris V.© BP/TVH/FP

Ontvoerd

Advocaat Johan Martens uit Knokke-Heist stond mevrouw D. in die periode bij. “Wat daar gebeurd is, is ronduit beschamend”, zegt hij. “Die vrouw kende haar eigen pincode niet meer, ze haalde Belgische frank en euro door elkaar en sprak in flarden. Toen ik haar wou helpen, werd ik door het rusthuis op alle mogelijke manieren tegengewerkt. Zij kreeg zelfs haar eigen bankuittreksels niet te zien, die werden beheerd door de directie.”

De raadsman windt er weinig doekjes om. “Men heeft daar in feite een dame van 96 jaar quasi ontvoerd om haar bij een onbekende notaris haar handtekening te laten zetten onder een document waarvan ze niet wist waarover het ging. Het is duidelijk dat er hier mensen zijn die misbruik hebben gemaakt van hun functie en van het vertrouwen dat met die functie gepaard gaat en dat ten aanzien van een weerloos slachtoffer. Ik hoop dat gerechtigheid geschiedt”, aldus meester Martens.

Huiszoekingen

Tijdens het onderzoek worden kosten noch moeite gespaard om de waarheid te achterhalen. Zowel bij de Oost-Vlaamse notaris als bij zijn Brugse collega V., de partner van A., beveelt de onderzoeksrechter een huiszoeking en laat ze documenten in beslag nemen. De betrokkenen worden ook voorgeleid op het kabinet van de onderzoeksrechter, die oordeelt dat hun aanhouding niet nodig is. Alle betrokkenen worden grondig verhoord. Daarbij geeft A. toe dat ze geld ontving van mevrouw D., maar stelt ze dat er met die schenkingen niets verkeerd was. Ze verklaart dat ze mevrouw D. in de Seaflower had leren kennen omdat ook haar grootmoeder, de moeder van eigenares B., daar in een serviceflat woonde. Doordat ze vaak ‘een klapke’ ging doen met mevrouw D. ontwikkelden de twee volgens A. een vriendschappelijke band. Ze ontkent evenwel, net als alle andere betrokkenen, dat ze de bedoeling had om misbruik te maken van het vertrouwen van Georgette D. of haar op te lichten.

Toppleiters

Om hun onschuld te bewijzen, nemen de geviseerden gerenommeerde advocaten onder de arm. Het kruim van de Vlaamse strafpleiters probeert al vier jaar om aan te tonen dat hun cliënten onschuldig zijn en een proces te vermijden. Voor de voormalige uitbaatster B. treedt strafpleiter Luc Arnou op. Haar dochter A. wordt bijgestaan door meester Raf Verstraeten, professor strafrecht en de absolute top in financiële misdrijven. Notaris V. krijgt bijstand van advocaat Filip D’Hont, één van de advocaten van dokter Gyselbrecht in het proces over de Kasteelmoord.

“Een 96-jarige dame ontvoeren en haar dwingen een document te ondertekenen dat ze niet begrijpt. Beschamend” – Johan Martens (advocaat slachtoffer)

Ook de Kortrijkse topadvocaat Jan Leysen zit in de zaak, hij treedt op voor de partner van B., die de administratie verzorgde. “Die beschuldiging is volstrekt onterecht en wordt met klem betwist”, klinkt het bij de advocaten van alle betrokkenen. “Het is nonsens dat B. en A. ermee gedreigd zouden hebben mevrouw D. uit haar serviceflat te zetten. B. was op het moment van de schenkingen niet meer de eigenaar van de Seaflower. Het gebouw en de uitbating waren niet meer in haar handen. Van enige druk kan dus simpelweg geen sprake zijn. Als een vermogende kinderloze bejaarde overlijdt, is er vrijwel altijd discussie over de erfenis”, klinkt het.

Gepluimd

Na ruim vier jaar onderzoek heeft de onderzoeksrechter haar onderzoek onlangs afgesloten. Het is nu aan het Brugse parket om te beslissen wat er met het lijvige dossier moet gebeuren en wie er eventueel vervolgd moet worden. Een beslissing daarover wordt dit jaar niet meer verwacht. Voor de nabestaanden van Georgette D. is het overduidelijk: ex-uitbaatster B. en haar dochter A. waren uit op het geld van hun tante. Via de partner van A., notaris V., vonden ze een notaris in Waarschoot bij wie ze hun plan in alle stilte konden uitvoeren. “Het is de nabestaanden niet om het geld te doen. Die mensen willen gewoon duidelijkheid over wat daar precies gebeurd is”, vinden advocaten Frank Scheerlinck en Ellen Baele, die optreden voor de nabestaanden. “Het gaat om het principe en om het respect voor mensen op hogere leeftijd. Oude, dementerende mensen moeten op een rustige manier van hun oude dag kunnen genieten zonder dat ze schrik moeten hebben om gepluimd te worden.”

Celstraffen, boetes, afzetting?

De klacht die de nabestaanden van Georgette D. indienden, is er één wegens misbruik van vertrouwen, valsheid in geschrifte, misbruik van de zwakke toestand van een persoon en oplichting, met de verzwarende omstandigheid dat het slachtoffer een behoeftig persoon is omdat Georgette D. dementerend was. Als de geviseerde personen daarvoor veroordeeld worden, dan riskeren ze celstraffen tot vijf jaar en boetes tot 18.000 euro. De rechter kan de veroordeelden ook verplichten om het verduisterde bedrag op een geblokkeerde rekening te storten, tot uitgemaakt is wie recht heeft op het geld.

Voor notaris V. dreigt in geval van veroordeling nog een staartje. “Als een notaris definitief veroordeeld is voor zo’n ernstige feiten, dan lijkt het mij logisch dat er een tuchtprocedure opgestart wordt”, zegt secretaris Werner Coudyzer van het Provinciaal Genootschap van West-Vlaamse notarissen. “Bij minder zware feiten kan de tuchtkamer dan boetes opleggen tot 2.500 euro. Bij zware feiten is het de burgerlijke rechtbank die bevoegd is. Alleen zij kunnen overgaan tot schorsing of zelfs afzetting van de notaris in kwestie. Maar dat is heel zeldzaam. In de meeste gevallen zullen collega’s de eer aan zichzelf houden, als ze beseffen dat ze over de schreef zijn gegaan“, klinkt het. Zelfs als er geen tuchtprocedure wordt opgestart, ziet het er bij een definitieve veroordeling wegens oplichting niet goed uit voor notaris M. De rechter kan hem namelijk ook ontzetten uit het recht om nog een openbaar ambt, zoals dat van notaris, uit te oefenen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier