Al een jaar lang moet Tony Wiggett (49) uit Nieuwpoort elke dag zijn twee zoontjes Enrique (11) en Denis (10) missen. Zijn Roemeense ex-vrouw ontvoerde de twee kinderen na een huwelijk van 14 jaar naar haar thuisland. Ondanks een reisverbod opgelegd door de rechter. Intussen staat ze geseind voor aanhouding.
“Maar omdat Roemenië weigert mee te werken staat het gerecht hier machteloos zeggen ze”, vertelt Tony, die zich in de steek gelaten voelt. “Toen ik zelf mijn kinderen in Roemenië wilde halen moest ik vluchten voor mijn leven.”
Sinds een jaar onderneemt Tony vruchteloze pogingen om zijn kinderen terug bij hem te krijgen. Zijn ex-vrouw Irina (40) ontvoerde Enrique en Denis in juni vorig jaar naar haar thuisland. “Ze is de kinderen gaan ophalen in school”, zegt Tony.
“Ze had hen wijsgemaakt dat ze op reis zouden gaan en stopte ze in de auto. Ze reed naar Suceava, waar haar familie woont in het huis dat ik nota bene kocht. Sindsdien weigert ze de kinderen terug te laten keren, ondanks dat ze daartoe veroordeeld werd door een rechter hier.”
Elf jaar huwelijk
Nochtans hadden Tony en zijn Irina een vrij goed huwelijk. “We leerden elkaar in 2006 kennen in de taverne van mijn zus”, vertelt Tony. “Het klikte en in 2007 zijn we getrouwd. Ik hielp haar met haar inburgering. Ik zorgde er ook voor dat haar familie in Suceava het goed had en kocht daar een mooi huis en wat grond. We kregen twee zonen: Enrique die nu 11 jaar is en Denis, nu 10.”
“De laatste jaren ging het steeds minder tot ik er een punt achter zette. Maar Irina liet de scheiding aanslepen, wellicht uit angst alles te verliezen. Vooral in Roemenië dan. Op het laatst dreigde ze steeds vaker om met onze zonen voorgoed naar ginds te vertrekken.”
“Toen de echtscheiding uiteindelijk uitgesproken werd heeft mijn advocaat Nathalie Van Gheluwe daar de rechters voor gewaarschuwd. Helaas geloofden ze haar verhaaltjes.”
Reisverbod en aanhoudingsbevel te laat
Advocaat Nathalie Van Gheluwe staat Tony al de ganse procedure bij. “De echtscheiding in de familierechtbank werd in mei vorig jaar uitgesproken”, legt ze uit. “Aanvankelijk was er een omgangsregeling overeen gekomen. Nog voor die regeling op papier werd gezet vroeg die vrouw toestemming aan de rechter om met haar zonen op reis te gaan naar Roemenië.”
Ik blijf vechten. Zelfs als ik er mijn leven voor moet wagen
“Gelet op haar eerdere dreigementen wilden wij dat absoluut niet. Maar ze nam vlak voor de zitting telkens een andere advocaat die niet voorbereid was en mee ging in haar plan. Het mocht zelfs in het dossier genoteerd worden dat ze op reis zou gaan van 15 juli tot 30 augustus. Ze zou netjes terugkeren.”
“Bleek dat ze de dag na dat vonnis al met haar hebben en houden én met Enrique en Denis vertrokken was. Onmiddellijk diende ik een verzoekschrift in en legde de rechter in spoedzitting een reisverbod op. Te laat natuurlijk.”
Aanhoudingsbevel
Irina werd nadien geseind voor verhoor in het kader van het opsporingsonderzoek. Daar werd niet op gereageerd. “Groot was onze verbazing toen ze met haar advocaat plots opdaagde op een nieuwe zitting van de familierechtbank in oktober”, vervolgt de advocaat.
“Alsof ze iedereen kwam uitlachen. Ik drong bij de procureur aan haar onmiddellijk aan te houden maar hij aarzelde en deed het niet. Integendeel, ze kreeg een zoveelste kans om zelf de kinderen te gaan halen. Opnieuw werd ze geloofd!”
“Het gevolg is dat de vrouw weer in Roemenië is met de kinderen en niet van plan is terug te keren. Nu is er wél een Europees aanhoudingsbevel inzake kinderontvoering maar vanuit Roemenië komt er geen medewerking.”
“Ontvoeren naar een ander Europees land is zo gemakkelijk, zelfs als beide landen het kinderontvoeringsbedrag van Den Haag hebben ondertekend.Noch de centrale autoriteit van Belgie, noch de onderzoeksrechter, noch het parket, noch de familierechter, noch Child Focus slagen erin resultaat te bereiken.”
Met de dood bedreigd in Roemenië
Tony voelt zich in de steek gelaten. “Het gerecht zegt machteloos te staan en laten de zaak maar zo”, zegt hij. “Maar dat doe ik absoluut niet. Ik mis Enrique en Denis enorm. Zij hadden hun hele leven hier opgebouwd. Hun school, hun vrije tijd en hun vriendjes. Welke moeder neemt hen dit zomaar af enkel om er haar ex-man mee te kwetsen?”
“In november ben ik zelf naar Roemenië gereisd. Daar kon ik mijn zonen een uur spreken. Weliswaar onder bewaking van haar gewapende familie en corrupte agenten, met wie ze onder één hoedje spelen. Het gerecht daar maakten ze immers wijs dat ik én gewelddadig was tegen haar en de kinderen, en een alcohol- en drugsprobleem heb en in een vuile flat woon.”
“Nadien ben ik onder bedreiging van machetes en wapens halsoverkop moeten vluchten. Ik kan dus niet anders dan het heft in eigen handen nemen. Ik reis nog terug naar Roemenië om hen te halen want het gemis is ondraaglijk. Ik blijf vechten. Zelfs als ik er mijn leven voor moet wagen”, besluit Tony.
(JH)
Zeg et ne keer
Waar heb je een fout gezien of heb je zelf een suggestie? Laat het ons dan weten.
