Vijf jaar nadat een agent van de politiezone Mira in Avelgem tijdens een interventie een drugsverslaafde dertiger met twee schoten neerhaalde, staat hij voor de rechtbank in Kortrijk terecht. Hij moet er zich verantwoorden voor opzettelijke slagen en verwondingen. Volgens de ouders van de neergeschoten Gilles ’t Kindt (31) ging de agent zijn boekje te buiten. De agent vraagt de vrijspraak omdat er sprake is van wettige zelfverdediging. “Ik wou dat mijn zoon geholpen werd, niet dat hij neergeschoten zou worden”, aldus moeder Ria.
21 december 2015. Ouders Bill ’t Kindt (70) en Ria Van Cauwenberghe (68) uit Avelgem bellen naar de politie omdat hun drugsverslaafde zoon Gilles (31) hen met een aardappelmesje bedreigt. Hij wou 500 euro maar de ouders waren niet van plan dat te geven omdat ze vermoedden dat hij met het geld drugs zou kopen. Twee dagen voordien was de politie al eens naar de woning in de Leynseelstraat in Avelgem afgezakt voor problemen met Gilles. Toen trok hij met een hakmes naar een café, onder invloed van cocaïne, speed, heroïne, ketamine, cognac en whisky. Na een lading pepperspray en het gebruik van een matrak kon hij toen naar het politiecommissariaat meegenomen worden.
Bij de interventie twee dagen later laten de ouders in paniek de agenten binnen, via een raam in de woonkamer waar ze zich opgesloten hadden. Agent Matthias D. stormt met een machinegeweer – we bevinden ons in tijden van terreur – naar boven, op zoek naar Gilles, die zich ondertussen in zijn kamer heeft teruggetrokken. “Wat ga je doen? Hij is geen bandiet, geen misdadiger hé”, roept moeder Ria de agent nog na. Je komt hier toch niet om hem dood te schieten hé.”
Monopolie van geweld
Op het ogenblik dat agent D. boven komt, ziet hij Gilles in de deuropening. Hij draagt een duikbril omdat hij opnieuw vreest met pepperspray te worden bespoten. Enkele seconden later volgen twee schoten en valt Gilles hevig bloedend neer, met een kogel in de liesstreek en borststreek. “Ternauwernood heeft hij die aanslag overleefd”, aldus advocaat Joris Van Cauter, die de ouders van Gilles bijstaat. “De twee kogels konden nooit verwijderd worden. Hij verloor liters bloed, lag drie weken in coma en verloor zijn milt. Waarom was die schietpartij nodig? Gilles had geen wapen, was al weer gekalmeerd, betekende geen gevaar meer. De agent heeft zich niet eerst van de situatie vergewist of proberen te spreken. Hij had het monopolie van geweld en heeft daar misbruik van gemaakt.”
Zachtaardig en kwetsbaar
Gilles revalideerde maar sleepte het voorval mee. Hij sukkelde opnieuw in drugsgebruik. “Die dag is zijn ziel kapotgeschoten”, aldus vader Bill. “Nadien is hij door justitie behandeld als ‘maar een drugsverslaafde’. Maar hij had een blanco strafregister. Hij was zelfs een zachtaardige, kwetsbare jongen. Hij behaalde twee masters. Zijn enige fout: hij was vatbaar voor verslavingen. Als hij een cola dronk, moest die in één keer uit, tijdens zijn studententijd in Gent stond er geen rem op wanneer hij pinten dronk. Maar hij had daar hulp voor gezocht. Daarna raakte hij aan de drugs. Ook daar hadden we al hulp voor gezocht, met wisselend succes. Wij belden gewoon de politie omdat we op die manier hoopten dat een nieuwe opname versneld zou kunnen worden. Maar in de plaats is onze jongen neergeknald.” “De agent moest Gilles niet neerschieten, dat was onnodig en onverantwoord”, vult moeder Ria aan. “Waarom deed hij dat? Uit overmoed? Om stoer te doen? Ik weet het niet. Hij speelde haantje-de-voorste.” Volgens Joris Van Cauter probeerde het gerecht nadien de foute interventie in de doofpot te stoppen. Na een juridische veldslag slaagde hij er toch in de agent voor de correctionele rechtbank te brengen.
Mentaal gekraakt
Iets meer dan drie jaar later stierf Gilles aan de gevolgen van een hartstilstand. Later bleek dat hij ook dan onder invloed van cocaïne was. Hij stierf in de armen van zijn ouders. Net voor hij neerviel riep hij: ‘niet schieten, niet schieten.’ “Dat toont hoe groot zijn psychologisch trauma was. De schietpartij heeft hem mentaal gekraakt. Hij was in zijn eer gekrenkt”, aldus moeder Ria.
Agent Matthias D. vroeg de vrijspraak. Hij loste de schoten omdat hij zich bedreigd voelde en handelde volgens hem uit wettige zelfverdediging. Dat is ook het standpunt van de openbare aanklager. Gilles ’t Kindt was gemaskerd en had volgens hem een groot wapen vast. Dat bleek achteraf een trapezestok te zijn. In zijn kamer lagen nog andere messen.
Niets te verbergen
“Als een lam zijn we naar de slachtbank geleid, maar nooit hebben we ons tegen een openbaar proces verzet”, aldus advocaat Thomas Vandemeulebroucke. “We hebben niets te verbergen. Hij deed gewoon zijn job. Wees er maar zeker van dat ook hij kapot was na de schietpartij. Maar na de interventie van twee dagen voordien, waarbij de politie ook was aangevallen, was iedereen gealarmeerd. Gilles ’t Kindt was gekend als (wapen-)gevaarlijk. Hij had ook die dag al cocaïne gebruikt, nadat hij spullen in een pandjeshuis had verkocht om die drugs te kunnen kopen. De ouders hadden drie keer in paniek de politie opgebeld. Dus was voor de agenten de situatie heel gevaarlijk. Bij hun aankomst was Gilles verschanst. Misschien bereidde hij wel een aanval voor. Toen agent D. hem in het donker zag, was hij gemaskerd, hield hij de armen boven het hoofd en stormde hij op hem af. Dààrom vuurde hij twee schoten af. Zijn interventie was gewettigd. Hij moest vuren ter bescherming van zijn eigen veiligheid.”
“Ik heb het scenario van de schietpartij al duizenden keren in mijn hoofd afgespeeld”, aldus D. “Was er een andere mogelijkheid geweest, dan had ik dat gedaan. Maar er was geen andere oplossing. Gilles kwam op me afgestormd.” Op 9 februari velt de rechtbank een vonnis. (LSI)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
