Familie Lamine Bangoura blijft strijden voor proces tegen agenten

© PVH
© PVH
Laurens Kindt

De familie van Lamine Bangoura, de 27-jarige ex-voetballer die stierf tijdens een gedwongen uithuiszetting in mei 2018 in Roeselare, blijft vechten om de betrokken politieagenten voor de rechter te krijgen. “Het geweld dat ze gebruikten, was niet proportioneel. Terwijl Lamine stierf, stond één van hen te glimlachen”, zegt hun advocaat Alexis Deswaef. De zaak komt vandaag voor de kamer van inbeschuldigingstelling in Gent.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Het fatale incident dateert van 7 mei 2018. Die dag moest Lamine Bangoura uit zijn woning in de Mezenstraat in Roeselare gezet worden omdat hij de huur al een tijd niet meer betaalde. De deurwaarder en zijn assistent lieten zich voor de gedwongen uithuiszetting bijstaan door twee wijkagenten. Lamine Bangoura, die niet erg stipt was met het opvolgen van zijn briefwisseling, viel uit de lucht en weigerde zijn woning meteen te verlaten.

Daarop werden agenten in bijstand geroepen. Uiteindelijk waren er acht agenten nodig om de man in bedwang te houden. Omdat hij zich bij het incident hevig verzette, riep de politie ook een ambulance ter plaatse. Toen de ambulanciers ter plaatse kwamen, merkten ze echter geen hart- of polsslag meer op en bleek Lamine Bangoura overleden te zijn. Hij lag met zijn hoofd naar beneden in de zetel, met de handen geboeid achter de rug, de enkels vastgebonden met spanbanden én ook spanbanden rond zijn borst.

Glimlachen

Uit het autopsieverslag van twee wetsdokters bleek dat de man overleden was aan restraint asphyxia , ofwel verstikking van een vastgebonden persoon in geagiteerde toestand. De raadkamer in Kortrijk oordeelde eerder dat de acht agenten van de politiezone Riho geen schuld trof en stelde hen buiten vervolging. De familie van Lamine Bangoura ging daar niet mee akkoord en tekende beroep aan tegen die beslissing. Ze veranderden ondertussen ook van advocaat en namen de Brusselse raadsman Alexis Deswaef onder de arm, gespecialiseerd in dergelijke materie.

“Het is in deze zaak overduidelijk dat de gebruikte dwang door de politie niet proportioneel was. Lamine was al gekalmeerd en al geboeid toen men besloot om nog spanbanden rond zijn borst te doen. Daardoor kon hij niet ademen. Niemand heeft gecheckt hoe het met hem ging. Integendeel: op beelden is te zien hoe één van de aanwezige agenten staat te glimlachen”, zegt hij. Op een filmpje dat gemaakt werd door de assistent van de deurwaarder is te horen hoe Lamine Bangoura luid roept. “Ieder normaal persoon zou die kreten aanhoren als noodkreten van iemand die door vijf mensen in bedwang gehouden wordt en niet meer kan bewegen. Elf minuten na dat filmpje is hij ook dood”, zegt meester Deswaef.

Comité P.

Dat er spanbandjes gebruikt werden, is niet conform de wet op het politieambt vindt de raadsman. “Men gebruikt dat bij betogingen in plaats van handboeien, maar niet in dergelijke gevallen. Ook opvallend: de betrokken agenten zijn niet meteen apart verhoord maar hebben eerst nog een zogenaamde debriefing gehouden voor ze door het Comité P. verhoord werden. Wat is daar allemaal besproken? Hebben ze hun versie van de feiten op elkaar afgestemd? Wij weten dat niet, maar het is alvast voldoende reden om de zaak voor te leggen aan een onafhankelijke rechtbank. Er is ook de vondst van twee zakdoeken vol bloed en snot in de zetel. Niemand doet daar melding van in een proces-verbaal. Nochtans hebben agenten verklaard dat Lamine er ‘niet proper’ uit zag, terwijl de ambulanciers alleen een klein beetje bloed hebben gezien. Men heeft dus het snot en het bloed van zijn gezicht geveegd. Waarom?”, vraagt de advocaat zich af. De kamer van inbeschuldigingstelling aanhoort vandaag het pleidooi van alle partijen en zal later beslissen of het effectief tot een proces komt. De raadslieden van de advocaten vragen opnieuw de buitenvervolgingstelling en worden daarbij gesteund door het parket, dat evenmin vindt dat er van buitenproportionele dwang sprake is.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier