Voor de politierechtbank van Brugge is maandagmorgen het dodelijk ongeval behandeld, waarbij op 7 februari vorig jaar de 24-jarige Jelle Tommeleyn uit Torhout om het leven kwam. De aanrijder, leerkracht Bryan I., pleegde vluchtmisdrijf. “Ik dacht dat ik een grijs verkeersbord had aangereden. Ik was aan het grabbelen naar mijn gsm. Ik heb nooit beseft dat ik een mens aanreed.”
De feiten dateren van 7 februari 2016. Jelle en zijn vriendin Melanie waren na het uitgaan nog om een frietje gegaan en wandelden op het fietspad, in de buurt van discotheek Place2Party in Lichtervelde. Bryan I. had een hele dag gewerkt als kelner in bijberoep in Ichtegem. ‘s Avonds was hij nog iets gaan drinken met een vriend in Varsenare. De man was met zijn witte Citroën Jumper onderweg naar huis in Lichtervelde, toen hij plots van de rijbaan afweek en Jelle Tommeleyn achteraan aanreed.
“Hij had slechts twee bekommernissen: de schade aan zijn wagen en het verdoezelen van zijn alcoholgebruik.”
De 24-jarige drummer van de band Miava had geen schijn van kans. Hij belandde met een harde klap tegen de voorruit en werd daarna 42 meter weggekatapulteerd. De aanrijder stopte niet, vertraagde zelfs niet maar reed door naar huis. Daar kroop hij in zijn bed. Pas de ochtend nadien sloegen eerst zijn vriendin en later zijn moeder alarm toen ze de schade aan zijn wagen vergeleken met de artikels over het dodelijk ongeval die ondertussen al op het internet circuleerden. Diezelfde ochtend werd Bryan I. aangehouden.
“Slaap lekker”
Vriendin Melanie liet op de politierechtbank een brief voorlezen door een medewerkster van de dienst slachtofferhulp. Zelf was de jonge vrouw te geëmotioneerd om het woord te nemen. “Bryan, ik hoopte op duidelijkheid. Mij maak je niet wijs dat dat indringende geluid, dat nog altijd in mijn geheugen gegrift staat, de klap van een paaltje was dat je aangereden had. Toen jij even later lag in te dommelen, werden wij geconfronteerd met het verminkte, levenloze lichaam van Jelle. Slaap lekker en geniet van het leven alsof het de laatste dag is dat je leeft“, klonk het droef en licht cynisch. Volgens de procureur is er geen twijfel mogelijk: alleen de aanrijder is schuldig aan het veroorzaken van een dodelijk ongeval en het vluchtmisdrijf nadien. “Hij had slechts twee bekommernissen: de schade aan zijn wagen en het verdoezelen van zijn alcoholgebruik.”
De advocaat van de aanrijder probeerde het beeld van zijn cliënt bij te stellen. “Hij is leerkracht. Dat is niet alleen zijn beroep, dat is zijn leven. Hij zet zich voor allerlei zaken belangeloos in. Zo was hij bijvoorbeeld de dragende kracht in de werkgroep Verkeer. Hij heeft ook al contact opgenomen met de vzw Rondpunt, die slachtoffers van een ongeval begeleidt. Hij zou graag spreekbeurten geven over het ongeval, bijvoorbeeld in klassen of bij bedrijven, en zo aan preventie doen. Dat zou een nuttige werkstraf zijn”, klonk het.
Enorm veel spijt
Bryan I. kreeg het laatste woord. Met zijn ogen in tranen en een knik in zijn stem zei hij dat het hem enorm speet. “Het doet heel veel pijn om te voelen en ervaren dat deze situatie zo’n onmenselijk leed teweeg brengt bij zo veel mensen. Met het grootste respect zou ik dan ook mijn spijt willen betuigen. Ik was aan het grabbelen naar mijn gsm, mijn gilet, mijn plastron en mijn sleutels. Ik wilde die spullen meteen bij me hebben toen ik thuiskwam, omdat ik ze nodig had om de dag nadien weer te gaan werken. Ik heb nooit beseft dat ik een mens had aangereden.”
De rechtbank velt vonnis op 3 april.
(LK)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier