Op het assisenproces tegen Poperingenaar Davy K. (32), die beschuldigd wordt van de moord op zijn ex-vriendin Sharon Gruwez (22) in 2018, zijn de advocaten van de burgerlijke partijen aan het pleiten. “Je bent een lafaard”, brulde Jan Leysen tegen de beschuldigde.
Advocaat Jan Leysen, die optreedt voor Sharons vader James Gruwez, opende de pleidooien. Na een dankwoord kwam de ervaren Kortrijkse assisenpleiter terzake. “De verkeersdeskundige was duidelijk: snelheid is de enige oorzaak van het ongeval en hij legde die snelheid vast op 191 kilometer per uur. De verkeersdeskundige zei ook dat de aanrijding aan deze snelheid onvermijdbaar was. Met die snelheid en die intoxicatie op een tweevaksweg door het rode licht rijden, is dat een goed idee? Neen. Dat Davy K. dit niet zou kunnen inschatten? Dat geloof ik niet. Hij had al elf jaar zijn rijbewijs, hij was beroepshalve chauffeur, hij is een autofreak en hij kent dat kruispunt. Dat hij nu zegt dat hij verrast werd door die bus, die daar altijd staat, geloof ik niet.”
Meester Leysen maakte een vergelijking. “Als ik mijn bekertje hier voor één derde over de rand zet, valt het niet. Maar als ik het er twee derden overzet, dan valt het. En dan is dat geen ongeval. Davy K. heeft het bekertje er gewoon van gesmeten. Ons grote nadeel is dat Sharon overleden is. Davy K. kan het dus allemaal zelf invullen. Ik heb mijn cliënt gezegd dat, als Davy K. een hart heeft, hij ook de waarheid zou spreken. Dat is niet gelukt. We weten nog altijd niet waarom hij zo snel gereden heeft, waarom hij door het rood reed. Je bent een lafaard, K., een grote lafaard. Je hebt een vrouw doodgereden en je hebt nog het lef niet om te vertellen wat er gebeurd is.”
De pleiter ging verder. “Psychiater Hellebuyck is duidelijk. Dat hij zich niets meer herinnert, is onzin. Zelfs zijn ene vriend die hier is komen getuigen, doorprikte het. Die man vertelde duidelijk dat K. verteld heeft dat er spanningen waren tussen hem en Sharon, terwijl Davy K. zelf zegt dat er in de auto geen ruzie was. Er was wél ruzie, het kan ook niet anders met K. Hoeveel keer hebben we hier niet het woord ‘ruzie’ gehoord? De vraag rest nog of hij ertoe in staat is. Uit het dossier blijkt dat die man in blinde woede totaal irrationele dingen doet. Die meisjes ’s nachts ergens afzet en achterlaat. Die vrouwen slaat en ze opsluit. Die dreigt om tegen een boom te rijden. Verstierd, noemden de vrienden van Sharon hem. Als een dolle stier die niet meer te stoppen valt. Zo heeft hij zich gedragen die nacht.”
Advocaat Jan Leysen sloot af. “Neem nu nog dat het een ongeval is. Is dit dan een houding die je aanneemt als je je eigen lief doodgereden hebt? Dan bleit je niet één keer. Maar heb je zijn reacties hier gezien? Hij gaf geen kik. Ik denk dat die man schuldig is aan de moord op Sharon Gruwez. Ik sta niet alleen. Veel getuigen geloven niet dat het een ongeval is. Ook professionals, zoals onderzoeksrechter Vulsteke en psychiater Hellebuyck, geloven het niet.”
Advocate Nina Van Eeckhaut nam het woord over. Zij pleitte voor Vanessa Deroo, de moeder van Sharon Gruwez. “Het verlies van een kind is buitenproportioneel. Mijn cliënte is haar kind twee keer verloren. De eerste keer toen Sharon een relatie begon met Davy K. Aan haar tafel schoof plots iemand aan die haar kind langzaam kapot maakte. Het geweld escaleerde. Twee tegen haar kop op haar verjaardag. Hij begint haar te stalken. Grijpt haar bij de keel. Scheurt de kleren van haar lijf, dreigt ermee haar aan te randen. Telkens probeert hij haar gsm af te pakken. Dan slaat hij op haar hoofd, tot haar trommelvlies scheurt. Zelfs na zijn veroordeling, wanneer hij onder voorwaarden staat, geeft hij Sharon nog een duw op reis in Bulgarije.”
De Gentse advocate ging verder. “Wat mij treft, is de vanzelfsprekendheid van het geweld. Sebiet één op je kake, sms’t hij. Waar haalt u het recht vandaan om zo tegen een vrouw te spreken? Wat mij ook opviel, is het ontwijken in zijn antwoorden. Grijpt hij haar bij de keel, dan ‘omhelst’ hij haar zogezegd. Scheurt hij haar kleren, dan zegt hij dat hij haar wou tegenhouden omdat ze anders met de bestelwagen zou rijden zonder rijbewijs. Hij schuift alles van zich af. Die ruzie met het gescheurde trommelvlies, die doet hij af als wederzijdse slagen. Hoe durft ge, K.? Het medisch attest is overduidelijk.”
“Constant sms’te hij naar. Waar ben je, met wie, hoe lang, wat doe je? Con-stant! Stel het u eens voor. En dan dook hij ook overal op. Met die grijns op zijn gezicht. Een grijs die u hier niet zal zijn, hier krijgt u zijn slachtofferblik te zien. Zie mij hier eens zitten. Maar de vrienden van Sharon kennen die blik. Een koude blik, die los door u kijkt. Het is een narcist. In het begin de prins op het witte paard of, in zijn geval, met de mooie Subaru. Later komt de verwarrende fase: de ene keer bot en de andere keer lief. Zo verwarrend zelfs dat Sharon te rade ging bij zijn ex-lieven, hoe wanhopig moet je zijn als vrouw? En dan komt de uitputtingsfase. Ip en tende, was ze, op en ten einde. Ze bleef maar geloven dat ze Davy kon redden, dat hij weer de Davy van in het begin zou worden”, klonk het.
Een vrouwelijk jurylid kreeg het moeilijk en barstte in tranen uit toen meester Van Eeckhaut het grote verdriet bij de moeder van Sharon schetste. “Het eerste wat een moeder voelt als zo’n telefoontje komt, is schuldgevoel. Waarom heb ik dit niet kunnen tegenhouden, niet kunnen voorkomen? Dan volgt het revanchegevoel. Maar ze hebben dat niet gedaan. Ze hebben hier een waardige getuigenis afgelegd, de ouders van Sharon”, vond meester Van Eeckhaut. Ze las ook de tekst voor die moeder Vanessa Deroo op het rouwkaartje van Sharon Gruwez liet drukken. Op dat moment kregen ook de nabestaanden van Sharon Gruwez het moeilijk.
“Een wagen is een wapen, zeker in de verkeerde handen. Net zoals een andere pleger van femicide de dood veroorzaakt van zijn partner, zo heeft ook Davy K. zijn geliefde voertuig gebruikt. We weten dat hij die auto altijd gebruikte om uiting te geven aan zijn emoties. Om ex-lieven van Sharon te intimideren, om van woede met gierende banden te vertrekken, noem maar op. We weten ook dat hij de grenzen van die auto kent. Dat hij die baan kent. Dat Sharon geen gordel draagt. Dat hij door het rode licht rijdt. Dat hij aan zeer hoge snelheid rijdt. Dat er een lange aanloop was naar die avond, een voorgeschiedenis van geweld dat escaleert”, pleitte Van Eeckhaut.
“Niemand gelooft toch dat Sharon met hem die avond naar de zee wou. Het was barkoud en er lag niet eens een jas in de auto. De familie is ervan overtuigd dat hij Sharon al een klap had verkocht die avond. Dat ze misschien al buiten bewustzijn was daardoor en dat hij panikeerde. Hij stond onder voorwaarden door een eerdere veroordeling, vergeet dat niet. Wou hij samen met haar tegen een bus rijden? Wou hij haar doden? Het punt is dat hij en Sharon zeven minuten stil stonden langs de N8. Wat is daar gebeurd? Hij wil het niet zeggen, het is een lulkoekverhaal dat hij hier brengt. Het gaat hier niet om een familie die uit verdriet op zoek gaat naar een schuldige, neen: die familie kende natuurlijk die hele voorgeschiedenis”, aldus de advocate.
Na een korte pauze gaan de pleidooien van de andere advocaten van de burgerlijke partijen voort.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
