Ex-medevennoot van café Bananas Frank Rickaert (53) kreeg vorige week donderdag een brief waarin hij gedwongen werd om binnen de zes dagen 23.000 euro aan de drankleveranciers te betalen. Een donderslag bij heldere hemel voor hem. “Als je zoiets in je brievenbus krijgt, begin je te hyperventileren. Wanneer gaat het eens stoppen?”, zucht Frank Rickaert, die de grote som nog niet heeft betaald.
“De schulden blijven zich maar opstapelen. Mijn ex-collega (Christophe B., red.) neemt zijn verantwoordelijkheid niet op, ook al heeft hij ondertussen werk gevonden in Amerika. Het ene moment vertoeft hij in België, het andere moment dan weer niet”, weet de Waregemnaar. “Alles laat hij aanslepen. Ondertussen al anderhalf jaar. Waarschijnlijk met het doel om zijn verblijfspapieren in Amerika in orde te krijgen vóór zijn veroordeling. Zo heeft hij al drie verschillende advocaten onder de arm genomen. Eenmaal veroordeeld, zou hij niet langer mogen wonen in Amerika.
Volgende week woensdag, op 18 september, volgt de definitieve uitspraak met betrekking tot de slachtoffers op de zitting in de rechtbank van Kortrijk. In principe toch, tenzij de tegenpartij terug uitstel vraagt”, vertelt Frank, die momenteel aan het herstellen is van een knieoperatie. “Ik vind het schandalig dat het al zolang aansleept. Die zaak kon al lang afgerond zijn.”
Er zijn slechts een zeventiental slachtoffers die zich burgerlijke partij stellen. Waarom zo weinig? Voyeurisme is nog maar twee jaar strafbaar. Daarnaast zijn er slachtoffers die zich niet kunnen of durven beroepshalve burgerlijke partij stellen. Anders zouden er honderden zijn. Zijn berouw vind ik lachwekkend, want hij is al liefst vijftien jaar bezig met dergelijke wanpraktijken. Daarnaast zwijgt hij nog over het bezitten en verspreiden van kinderporno. Bovendien zijn er ook beelden van seks met dieren gevonden. Een van zijn voorwaarden was psychologische begeleiding. Maar iets dat je al vijftien jaar uitsteekt, kan je niet oplossen in een paar gesprekken.”
Zo’n gevaar voor de maatschappij moet begeleid worden
“Nog een verslaving waarop hij kickt, is geld. Een ongeziene geldwolf. Laat ons nu hopen dat de slachtoffers voor de laatste keer vrijaf moeten nemen. Die mensen zijn het kotsbeu. Hopelijk neemt hij eindelijk zijn verantwoordelijkheid op en luistert hij naar de rechtbank. Zou hij zich eigenlijk ooit één keer hebben afgevraagd hoe wij ons voelen? De choquerende beelden zijn op het netvlies van de meisjes gebrand. Zou hij zich ooit afgevraagd hebben hoe zwaar het is voor zijn eigen zonen die met dit geconfronteerd worden?”
“Daarbij komt er nog bij dat ik onrechtstreeks slachtoffer ben van zijn ziekelijke bezigheden. Is het nog niet erg genoeg dat mijn twee eigen dochters slachtoffer zijn van die zaak? Hij heeft mijn dochter en twee andere werknemers beschuldigd van gelddiefstal in café Bananas. Weer een truc om de zaak te verlengen. Omdat wij nu op de hoogte zijn van al zijn ziektes, vermoeden we dat dat geld in zijn eigen geldbeugel is terecht gekomen.
Hebzucht
“Ik word meegesleurd in de schuldenberg, ondertussen al gestegen tot 23.000 euro tegenover de drankleveranciers. Verschillende mails en telefoontjes van de boekhouder om mij in het Belgisch Staatsblad te laten verschijnen dat enkel hij kon doen, bleven onbeantwoord. Daardoor heb ik de volmacht moeten aanvragen. Een kost van 477 euro om mezelf te kunnen laten publiceren in het Belgisch Staatsblad. Vermoedelijk heeft hij dat plichtbewust niet gedaan, omdat hij weet wat de gevolgen zijn. Hij wist dat hij mij zo ging meesleuren.”
“Ondertussen heb ik ook al registratierechten betaald aan de rechtbank van Oudenaarde: 517 euro. Dat valt eigenlijk nog mee in vergelijking met die 23.000 euro.”
Glazen, muziekinstallaties, tv, ijsmachine,… nam hij mee. Hebzucht tot en met. Ik hoop dat hij voor één keer eerlijk is met zichzelf en alles oplost, zowel voor de slachtoffers als voor mezelf en de zaak van 23.000 euro, waarin ik op papier gevrijwaard ben van alle schulden. Dat was ondertekend door beiden bij het afsluiten van de zaak in november 2017.”
“Door de niet-publicatie heeft hij mij meegenomen in zijn val. Die latere verschijning was eigenlijk te laat, omdat hij toen al in de gevangenis zat. Ze zien me nog altijd als medevennoot. Op 31 oktober ben ik eruit gestapt. Het was een eeuwige discussie over de overnameprijs. Ik moest de prijs laten zakken en finaal heb ik toegegeven. Ik ben beschaamd dat ik met hem vier jaar heb samengewerkt. Ik hoop op een correcte straf. Zo’n gevaar voor de maatschappij moet begeleid worden. In Amerika kan hij net hetzelfde doen.”
De advocate van verdachte Christophe B. wenste niet inhoudelijk te reageren op de aantijgingen van Frank Rickaert. “We pleiten op 18 september.” (JV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier