Ethermoord: moeder Ann houdt vol dat ze Ferre niet wilde doden met ether

Op het assisenproces tegen Ann Vandekerckhove (46) uit Zwevegem voor de moord op haar zoontje Ferre (8) zullen een veertigtal getuigen opgeroepen worden. Twee vragen zullen op het proces cruciaal zijn: heeft moeder Ann haar zoontje opzettelijk ether laten drinken en hoe is het zo ver kunnen komen? De beschuldigde blijft, ondanks een eerdere bekentenis, ontkennen.

Eerst de feiten. Op 15 maart 2017 om 4.53 uur in de ochtend belt Ann Vandekerckhove vanuit haar woning in de Minister Alfred De Taeyestraat in Zwevegem de noodcentrale. “Mijn zoontje ziet blauw en reageert niet meer. Ik hoor hem alleen nog grollen”, zegt ze aan de calltaker. Die helpt haar met de reanimatie en geeft het tempo van de hartmassage aan. Wanneer het MUG-team luttele minuten later aankomt, raken ze het huis niet binnen. De twee honden van Vandekerckhove zijn agressief en de voordeur gaat amper open door de berg afval die overal in het huis verspreid ligt. Ann Vandekerckhove steekt de honden buiten en zet de garagepoort open. Zoontje Ferre ligt, alleen gekleed in zijn groene boxershort, op een matrasje in de zetel bovenop een stapel afval. Naast zijn hoofd ligt een hoopje bruin braaksel. Het levenloze lichaampje vertoont al lijkvlekken. De spoedarts kan niets meer doen voor het kind en stelt het overlijden vast. Uit metingen blijkt dat er van CO-intoxicatie geen sprake is.

Vuilnisbelt

Ann Vandekerckhove reageert emotieloos, is zeer apathisch en laat weten dat ze de begrafenisondernemer al gebeld heeft. Vreemd, vindt de spoedarts en hij belt de politie. “Waar is dat voor nodig?”, vraagt Ann Vandekerckhove. Wanneer de politie arriveert, hebben ze snel door dat er meer aan de hand is. Ann Vandekerckhove stinkt uren in de wind naar ether en kan geen sluitende verklaring geven voor het overlijden van haar kind. “Ik kan er niets aan doen, ik ben al maanden depressief”, brengt ze uit. Terwijl ze de handboeien om krijgt, vraagt ze aan de politie wat er met haar twee honden gaat gebeuren. Het lijkt haar enige zorg. De politie kamt ondertussen de vuilnisbelt in haar woning uit en vindt er maar liefst 27 flesjes ether. Allemaal leeg, behalve één waar er nog een restje van het sterk geurende goedje in zit. Ook in de garage en in de Ford Fiesta van Ann Vandekerckhove treffen ze nog flesjes aan, eveneens leeg. “Om mijn koortsblaasjes te behandelen en om resten plakband van een curverbox te halen”, geeft ze als uitleg. De onderzoeksrechter gelooft haar niet en beslist om haar aan te houden op verdenking van moord.

Wanneer de wetsdokters in de late namiddag het lichaam van Ferre onderzoeken, stellen ze vast dat er een indringende ethergeur uit zijn lichaam komt. In letterlijk al zijn organen vinden ze sporen van het goedje, wat erop wijst dat de jongen de ether niet gesnoven kan hebben maar moet opgedronken hebben. Alleen: heeft hij dat zelf gedaan of heeft zijn moeder het gemengd in een drankje? Dat wordt vanaf dan de cruciale vraag in het onderzoek. Kosten noch moeite worden gespaard om de kwestie uit te klaren. Toxicoloog Jan Cordonnier stelt vast dat Ferre maar liefst 680 milligram ether per liter in zijn bloed had, terwijl de dodelijke dosis al op 500 milligram per liter ligt. Bovendien, zo stelt hij, kan je ether niet mengen met een andere vloeistof omdat er zich altijd twee lagen gaan vormen waarvan ether de bovenste is. Dat een kind van acht jaar oud willens en wetens zo’n stinkende substantie vrijwillig zou opdrinken, lijkt daarmee onwaarschijnlijk. Maar zekerheid is er niet.

Depressief

Ann Vandekerckhove biedt die ook niet tijdens haar verhoren. In haar eerste verhoor houdt ze zich uren van den domme als het over de massale hoeveelheden ether gaat. “Om te kuisen”, zegt ze terwijl je de vloer in haar huis zelfs niet meer kan zien door de stapels afval die er liggen. “Ik zie het niet zitten om op te ruimen omdat ik depressief ben”, geeft ze toe. Om vervolgens, na een overleg met haar advocate, toch overstag te gaan. “Ja, ik ben verslaafd aan ether. Ik gebruik dat om in slaap te vallen. Ik weet niet waaraan Ferre gestorven is, maar ik zou het wel heel graag willen weten”, klinkt het. Pas bij haar derde verhoor, ruim drie maanden na de feiten, komt er meer. “Toen ik die avond terugkwam van het toilet stond Ferre met een fles in zijn handen. Hij zei dat hij er ether had ingedaan, gemengd met water, en ervan gedronken had. Hij smeet de fles naar de televisie, moest overgeven en viel in slaap”, zegt Ann Vandekerckhove.

Na een pauze in het verhoor wijzigt ze weer van versie en komt er een bekentenis. “Ferre sliep slecht. Ik wist dat ik de dag nadien niet vroeg moest opstaan en ik wou dat hij eens tot 7 uur zou slapen. Ik heb ether in twee flessen gedaan: één voor Ferre en één voor mij. De zijne stond op het tafeltje, de mijne op een rek. Hij dronk zijn fles leeg, maar toen zag ik dat de mijne ook weg was. Ferre gaf over en viel in slaap. Ik ook. Toen ik ‘s morgens zag dat hij niet meer reageerde, kuiste ik de flessen af met een vod. Ik wist dat de politie die zou controleren. Ik wou Ferre niet dood, ik wou alleen dat hij eens goed zou slapen”, klonk het. Opluchting bij de speurders, zaak opgelost. Dat blijkt echter van korte duur te zijn. Een maand later trekt Ann Vandekerckhove haar bekentenis weer in. “Ik heb dat alleen gezegd omdat jullie een bekentenis wilden. Om ervan af te zijn. Ik weet niet hoe die ether in zijn lichaam is beland. Misschien heeft hij ervan gedronken, maar ik heb dat niet gezien”, zegt ze nu.

Dronken

Tot op vandaag houdt Ann Vandekerckhove die versie vol. Het zal aan de twaalf gezworenen van het hof van assisen zijn om uit te maken of haar verhaal steek houdt. Of ze er nu schuld aan heeft of niet, de vraag blijft hoe het zo ver is kunnen komen. Hoe kan het dat een jongetje opgroeit te midden een vuilnisbelt bij een depressieve, aan ether verslaafde moeder en dat niemand aan de alarmbel trekt? De apothekers in de buurt wisten dat Ann Vandekerckhove een probleem had met ether, eentje weigerde de avond van de feiten zelfs een flesje te vullen. Op Ferres school wisten ze er ook van. Op boerderijklassen moesten ze zijn valies in de gang zetten omdat die zo naar ether rook dat de juf er niet kon van slapen. Aan zijn vader Kenny Dewerchin, van wie Ann Vandekerckhove in 2011 scheidde, vertelde Ferre dat hij eens dronken was geweest door bij zijn mama aan een bruin pulleke te ruiken. Op haar werk, in het AZ Groeninge, vonden ze ook dat verpleegster Ann wel heel vaak naar ether rook. Desondanks stond ze er in voor het aanvullen van de stock ether.

Totaal geïsoleerd

Na de moord werd de hele omgeving van Ann Vandekerckhove ondervraagd. Veel werk hadden de speurders niet. Uit het onderzoek kwam al heel snel naar voren dat de alleenstaande moeder totaal geïsoleerd leefde.

“We zagen haar de garage binnenrijden en daarna niets meer. De rolluiken waren altijd dicht”, klonk het bij de buren. Haar enige, en dus meteen ook beste, vriendin Kelly zorgde af en toe voor Ferre. “Ferre was haar God maar bij haar thuis ben ik nooit geweest”, verklaarde ze, net als zowat alle andere kennissen van de beschuldigde. Niemand raakte blijkbaar het huis binnen. Over Ferre kwamen de speurders wel wat te weten. Dat hij het moeilijk had met de scheiding van zijn ouders en daarvoor naar een psycholoog ging. Dat hij die gedachten moeilijk uitte en daardoor soms agressief werd en zo al eens de hond des huizes had neergestoken. Maar ook dat hij een guitig, vrolijk en graag gezien kind was. “Een opgewekt ventje dat graag knuffels gaf en kreeg”, omschreef zijn juf hem. “De andere kinderen klaagden soms wel dat hij naar ether rook maar omdat zijn mama verpleegster was, vonden we dat niet vreemd.”

Het proces tegen Ann Vandekerckhove start op vrijdag 11 december.