Op het assisenproces tegen Bennet Demeulenaere uit De Panne, die terechtstaat voor de doodslag op zijn dochtertje Romy van vijf weken oud, heeft de voorzitter de beschuldigde een eerste keer ondervraagd. “Ik zag dat het ernstig was, maar ik was in paniek en wou het zelf oplossen”, verklaarde Bennet Demeulenaere.
De feiten dateren van Nieuwjaar 2018. Die dag belde Bennet Demeulenaere zelf de hulpdiensten omdat zijn dochtertje van amper vijf weken oud onwel was geworden. Het meisje overleed drie dagen later, op vier januari 2018, in het UZ in Gent.
De dokters hadden al gauw het vermoeden dat het om een geval van het ‘shaken baby’-syndroom ging. In zijn eerste verklaring ontkende Bennet Demeulenaere dat en zei hij dat de fles fysiologisch water, waarmee hij haar neusje had gespoeld, geblokkeerd zat en er daardoor water in de longen van het meisje was gekomen. Later verklaarde hij dat het kind uit de zetel schoof toen hij haar wou verversen en dat het met haar gezicht op de grond was gevallen. Daarna zou hij haar geschud hebben met de bedoeling om haar weer bij bewustzijn te brengen.
Uit de zetel gevallen
Die versie hield hij maandagmorgen ook vol toen hij ondervraagd werd door voorzitter Willem De Pauw. “Ik legde Romy in de zetel en nam een pamper in de keuken. Dan moest ik nog naar boven om doekjes. Ik schoof haar dichter bij mij, ververste haar pamper. Ik hoorde dat ze slijmpjes had en ben naar de keuken gegaan om fysiologisch water. Ik heb haar linkerneusgat gespoeld. Toen ik dat water in haar ander neusgat deed, bleef de fles spuiten. Het water belandde in haar gezicht.”
“Ik wou dat wegdoen met een doekje maar toen ik ernaar greep, schoof Romy uit de zetel. Ze belandde met haar gezicht op de grond. Ik nam haar vast bij haar linkervoetje, ik heb haar opgeraapt en met haar geschud. Ze reageerde niet. Ik hield haar ondersteboven en ook dan heb ik haar geschud, maar opnieuw gaf ze geen reactie. Ik heb haar dan onder koud water gehouden, haar afgedroogd en haar pampertje aangedaan. Dan ben ik naar boven gelopen, naar mijn vriendin die lag te slapen”, vertelde hij in één ruk, zonder aarzelen.
Twijfels
Voorzitter De Pauw had toch twijfels bij zijn verhaal. “U zegt dat u in paniek was, maar paniek gaat altijd in stijgende lijn. Een neef die bij u op bezoek was, zegt dat u heel kalm was. Hoe verklaart u dat?”, wilde hij weten. “Ik weet dat mijn neef zegt dat ik hem nog een gelukkig nieuwjaar heb gewenst, maar dat kan ik me niet inbeelden. Zo herinner ik het mij niet”, antwoordde de beschuldigde.
“U was in paniek, wist dat het ernstig was, maar toch belde u de hulpdiensten niet. Waarom”, vroeg de voorzitter. “Ik dacht dat ik het zelf zou kunnen oplossen. Ik vroeg me ook al af hoe ik het zou uitleggen aan mijn moeder en aan mijn vriendin. Het was natuurlijk mijn schuld dat Romy uit de zetel was gevallen”, klonk het.
“U zit daar met een kind dat aan het sterven is en het eerste waar u aan denkt, is de uitleg die u zal geven”, stelde de voorzitter vast. “Ja, ik er overviel mij een gevoel van schaamte en schuld. Mijn eerste idee was om tegen de hulpdiensten te zeggen dat de hond in de zetel gesprongen was en dat ze daardoor gevallen is. Uiteindelijk heb ik gezegd dat het door dat fysiologisch water was. Pas ‘s avonds heb ik aan mijn moeder durven zeggen dat Romy uit de zetel gevallen was”, zei Bennet Demeulenaere.
Niet opzettelijk
Maar ook die versie roept twijfels op. “De wetsdokter zegt dat de verwondingen bij Romy niet compatibel zijn met uw verklaring. Is er misschien iets anders gebeurd dat u ons niet wil zeggen en waar u nog een uitleg voor wil verzinnen?”, vroeg voorzitter De Pauw. “Neen, zeer zeker niet. Ik ben niet iemand die een baby opzettelijk pijn gaat doen, dat weet ik van mezelf”, besloot de beschuldigde.
Later maandag komen de dokters aan het woord die Romy verzorgden, zowel in het ziekenhuis van Veurne als in het UZ in Gent. Ook de politieagenten die de eerste verhoren van de beschuldigde afnamen, krijgen nog het woord.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier