Assisen De Bondt: “Het schot ging per ongeluk af” (beschuldigde)

Op het assisenproces tegen William De Bondt (53), die beschuldigd wordt van de moord op zijn vriendin Isabelle Deschodt (39) op 18 juli 2017 in Diksmuide, is de beschuldigde verhoord. “Het schot ging per ongeluk af, ik heb haar nooit willen vermoorden”, bleef William De Bondt volhouden.

Op 18 juli 2017 troffen de hulpdiensten een levenloze Isabelle Deschodt (39) aan in haar appartement in de Stationstraat in Diksmuide. Na onderzoek bleek de vrouw om het leven gekomen te zijn door een schotwonde. Haar partner, Vlaams-Brabander William De Bondt (53), zit sindsdien in de cel. Uit het onderzoek bleek dat beiden stevige drinkers waren. Tijdens het onderzoek verklaarde De Bondt eerst dat zijn vrouw neergestoken was in het park, later zei hij dat ze zichzelf per ongeluk in de buik schoot met een antiek wapen en finaal verklaarde hij dat hij dat antiek wapen aan het ontwapenen was toen er plots een kogel af ging. Volgens het parket gaat het echter om moord en het is ook voor die beschuldiging dat William De Bondt momenteel voor het hof van assisen terecht staat.

Tijdens zijn ondervraging door voorzitter Alexander Snoeck bleef William De Bondt ook bij die laatste versie. Twee uur lang legde de voorzitter hem op de rooster, De Bondt antwoordde kalm maar gedecideerd op vrijwel elke vraag. “Het was een doodgewone dag, niets speciaals”, vertelde de beschuldigde. Het koppel had al flink wat op toen het in de namiddag fout ging. “Isabelle vroeg me voor de vierde dag op rij om de revolver te kunnen zien. De avond ervoor vroeg ze dat ook, maar toen waren we echt té dronken en hebben we dat uitgesteld. We waren zo zat, dat Isabelle zei dat ik haar nog zou kunnen doden. Die revolver, dat is een erfstuk van mijn vader. Ik weet daar niet veel van. Als je vroeger een fiets kocht, kreeg je daar een revolver bij. Ik ben dat dus gaan halen in de slaapkamer, in een schuif van de kast. Ik ben naar de living gegaan, waar de kogels lagen. Isabelle vroeg me dan een hele demonstratie. Dat was voor mij ook moeilijk, het was de eerste keer dat ik dat ding laadde. Ik heb die kogels erin geprutst en de revolver aan Isabelle gegeven, die in de zetel zat”, zei hij.

Over wat er nadien gebeurde, bleef de beschuldigde ietwat vaag. Hoewel hij in zijn eerste verhoor, meteen na de feiten, beweerde dat hij de veiligheid van het wapen zeker had afgezet, beweerde hij nu dat hij helemaal niet wist dat er een veiligheid op zat. “Ik stak de kogels erin, op dat moment was het dus geladen. Isabelle heeft het wapen bekeken, van alle kanten. Isabelle hield van westerns, van cowboys en indianen. The Good, The Bad and the Ugly, John Wayne, Clint Eastwood, die toestanden. Ik ben eten gaan maken, we hadden afgesproken om naar de kermis te gaan om naar het schietkraam te gaan. Isabelle had het wapen op tafel gelegd, ik zou het terug onklaar maken. Ik wou het terug leggen in de slaapkamer en de kogels ook op hun plaats in de living. Netjes van elkaar gescheiden, zoals mijn vader – die jager was – mij geleerd had. Maar ik kreeg de kogels er niet uit, door mijn te korte nagels. Ik nam het steviger vast, ook aan de trekker. Waarom daar? Voor de stabiliteit, zeker?”, zei William De Bondt.

De rest was een ongeval, beweerde hij. “Plots ging er een schot af. Ik heb gezien dat Isabelle geraakt was en heb meteen de hulpdiensten gebeld. Isabelle had een witte t-shirt aan en daar zag ik een rood vlekje op. Ze was kwaad. Waaruit dat bleek? Ze heeft wel eens gevloekt denk ik. Bordel de merde, of zoiets. Iets anders heeft ze niet meer gezegd. Of toch niet dat ik me herinner. Ik weet niet of Isabelle zat of lag. Ze bevond zich in ieder geval in de zetel, meer weet ik daar niet meer over. Ik weet ook niet meer of ze bewogen heeft. Ik was in paniek, ik lette daar allemaal niet op. Ik was naar dat wapen aan het kijken. Ik heb meteen de hulpdiensten gebeld en gezegd dat er een drama gebeurd was. Dat ik kalm was aan de telefoon? Dat kwam door de alcohol wellicht. Ik was wel degelijk in paniek. En ja, ik heb dat wapen nog proberen verbergen. Om er vanonder te muizen, maar dat gaat natuurlijk niet hé”, zei hij, zonder enige emotie over de dood van zijn vriendin. Voorzitter Alexander Snoeck confronteerde hem daarna met de resultaten van de leugendetector, waaruit de beschuldigde als ‘leugenachtig’ bleek beschouwd te worden. En met de conclusies van de wapendeskundige, die zei dat het wapen onmogelijk per ongeluk kon afgaan. “Geen commentaar”, klonk het telkens droog.

Eerder in de ondervraging was ook zijn levenswandel al besproken. “Een goeie jeugd, absoluut. Het is misgegaan in het middelbaar, omdat ik niet goed studeerde. Mijn vader, zelf leraar, was heel streng en ik kreeg wel eens wat motten wanneer ik mijn leerstof niet goed kende. Toen ik meerderjarig werd, ben ik aan mijn legerdienst begonnen bij de luchtmacht. Eerst in Koksijde, later in Duitsland waar ze mij tot barman maakten. Daar is mijn drankprobleem ontstaan. Twaalf frank voor een pintje, zeven frank voor een whisky. Ik was barman bij de beroepsmilitairen, die dronken de hele dag door. Ik weet nog dat ik tegen mezelf zei ‘proficiat, William, vanaf nu ben je een alcoholieker‘ na mijn legerdienst”, vertelde hij daarover. Ook zijn huwelijk, waaruit een dochter geboren werd, liep spaak door zijn drankprobleem. Slachtoffer Isabelle Deschodt leerde de beschuldigde kennen in 2014. “Via Facebook of zoiets. Eerst wat chatten, later spraken we af in Brugge en zijn we een relatie begonnen. Dat was een goeie relatie. Soms wat spanningen, maar nooit meer dan een ruzie. Over trouwen is er nog gesproken – we zijn zelfs eens naar ringen gaan kijken – maar ik vond dat ik al te oud was”, klonk het.

In de loop van de dag komen de politieagenten nog getuigen die de eerste vaststellingen deden, hun collega’s die het onderzoek voerden en de mensen van het labo.