Assisen De Bondt: “Alcoholverslaving is rode draad in zijn leven” (gerechtspsychiater)

© belga
Redactie KW

Op het assisenproces tegen William De Bondt (53) heeft de gerechtspsychiater zijn getuigenis afgelegd. Volgens dokter Hans Hellebuyck speelde een hardnekkige alcoholverslaving een cruciale rol in het leven van de beschuldigde. Ook toen hij Isabelle Deschodt (39) op 18 juli 2017 in Diksmuide om het leven bracht, was De Bondt onder invloed van alcohol.

“Het valt op dat een serieuze alcoholverslaving de rode draad is in zijn leven”, begon dokter Hellebuyck zijn getuigenis. Dat zorgde er onder meer voor dat De Bondt zeker in de jaren voor de feiten amper werkte. “In zijn beide relaties was die alcoholverslaving een groot probleem. Vooral onder invloed van alcohol kon hij toch soms heel agressief reageren.”

De gerechtspsychiater stond ook stil bij de gevolgen op juridisch vlak. “We zien heel veel veroordelingen voor de politierechtbank. Vluchtmisdrijf, dronkenschap achter het stuur, het is toch een indrukwekkende reeks.” De Bondt liet zich meermaals opnemen voor zijn verslaving, maar dat zette volgens de deskundige weinig zoden aan de dijk. “Zelfs residentiële behandeling in een een psychiatrische kliniek heeft geen effect als men niet wil stoppen. Antabuse onder toezicht is de meest efficiënte methode. Ik wist niet dat hij ook alcohol gestookt had in de gevangenis, maar het toont dat hij geen lessen heeft getrokken.”

Er is veel kans dat hij in de toekomst nog intrafamiliaal geweld stelt

Van ontoerekeningsvatbaarheid is bij William De Bondt geen sprake. Dokter Hellebuyck ziet hem in het algemeen ook niet als een gevaar voor de maatschappij, maar wees wel op een gebrekkige verantwoordelijkheidszin en op een neiging om agressief te reageren bij frustratie. “Er is veel kans dat hij in de toekomst nog intrafamiliaal geweld stelt en het middelenmisbruik is daarbij een belangrijke factor.”

Ten slotte kwam dinsdagavond de tussenkomst van de hulpdiensten nog aan bod. Ambulancier Johny Beernaert was als eerste ter plaatse. “Ik zag het slachtoffer met ogen open in de zetel zitten, een beetje schuin en gebogen. Het was half zitten half liggen, voor zover ik mij kan herinneren.” De getuige legde het slachtoffer op de grond, maar het was niet evident om plaats te vinden. “In het appartement stonden er overal lege blikjes en flessen.”

De hulpdiensten waren opgeroepen voor een schotwonde, maar de snee in de borst deed de ambulancier in een andere richting denken. “Het zag er eigenlijk meer uit als een messteek dan als een schotwonde. Ik had ook geen uitgangswonde gevonden.”

Overleden in het ziekenhuis

Mugarts Mathieu Vermeersch kon zich de precieze omstandigheden niet meer herinneren. “Ik weet dat er veel verwarring was daarover. Voor ons maakte dat qua behandeling niet uit. Je hebt een patiënt die dood is en je probeert die terug tot leven te krijgen.”

Op een bepaald moment leek het tijdens de reanimatie van 90 minuten alsof Isabelle Deschodt er toch nog door zou komen. “Ik heb geprobeerd om bloed uit de hartzak te trekken. Kort na die procedure hadden we wel het gevoel dat het iets beter was.” Het slachtoffer werd met de mugheli nog overgevlogen naar het AZ Sint-Jan in Brugge. “Gezien haar jonge leeftijd vond ik dat aangewezen. Tijdens de vlucht viel de pols weer weg.” Isabelle Deschodt overleed uiteindelijk enkele uren na de feiten in het ziekenhuis aan haar verwondingen.

Woensdagochtend komt onder anderen wetsdokter Jan Bolt aan het woord.