Op het assisenproces tegen Wervikaan Daniel Deriemacker (38), die beschuldigd wordt van de moord op zijn echtgenote Carmen Garcia Ortega (35) uit Ieper, is het getuigenverhoor van de speurders van de federale politie van Doornik volop bezig. Aan de hand van een powerpointpresentatie schetsen de tien agenten hun onderzoek.
Het onderzoek naar de moord op Carmen Garcia Ortega op 10 januari 2017 werd gevoerd door de moordsectie van de federale politie in Doornik omdat de feiten plaatsvonden in Komen, net over de taalgrens in de provincie Henegouwen. Dat het proces in het Nederlands gevoerd wordt voor het Brugse assisenhof, komt doordat de beschuldigde dit zelf vroeg.
Net als gisteren (dinsdag, red.) daagde Daniel Deriemacker opnieuw op in de beschuldigdenbank in zijn zwarte kostuum, met daaronder witte sportschoenen. Voor de tien Waalse speurders hun getuigenis zouden afleggen, wou voorzitter Antoon Boyen hem nog een paar vragen stellen. “Klopt het dat u aan uw gezondheid werkt in de gevangenis en dat u flink afgevallen bent sinds uw aanhouding?”, wou hij weten. “Correct”, klonk het net als gisteren afgemeten kort. De voorzitter wou ook nog weten welk soort gsm-abonnement de beschuldigde had en waarom er in de maand oktober 2016 1.000 euro gsm-kosten van zijn rekening gingen. “Ik had een business-abonnement met onbeperkt bellen en datagebruik. Ik maakte zoveel kosten omdat ik voor mijn bedrijf reclame maakte via Google”, antwoordde Deriemacker.
Geen emotie
Tijdens het doornemen van de powerpointpresentatie van de speurders werd meermaals gewaarschuwd voor de gruwelijke beelden die te zien zouden zijn. Daarop verliet het merendeel van de familieleden van Carmen Garcia Ortega de zaal, de familie van Daniel Deriemacker bleef zitten. De beschuldigde zelf wendde zijn hoofd af, keek niet naar de beelden en vertoonde geen enkele emotie bij het zien van het lichaam van zijn vrouw in een grote plas bloed.
Ook bij het tonen van de close-ups van de verwondingen van Carmen, verbrijzelde kaken en dertien messteken in haar lichaam, bleef de beschuldigde emotieloos voor zich uit staren. Op de foto’s omcirkelde de politie het moordwapen – een mes – dat in het struikgewas lag. Hoewel het moordwapen op amper een meter van het lichaam lag, werd het pas de volgende dag gevonden. “Dat kwam omdat er meteen een tent over het lichaam werd geplaatst en het mes net buiten het zeil van de tent lag. We vonden het bebloede mes wel terug de dag nadien, rond de middag”, moest hoofdspeurder Patrick Vansteenkiste toegeven.
Wandelpad
Tijdens zijn getuigenis kreeg de ervaren politieman het lichtjes op de heupen bij een discussie over een wandelpad in de buurt van de feiten. Van aan de parking van het Institut Saint-Henri, waar Carmen Spaanse les volgde, loopt namelijk een wandelpad parallel met de Handelstraat tot aan het begin van de straat, waar het lichaam gevonden werd. Tot vijf keer toe moest de politieman uitleggen met welke afsluiting het pad van de weg afgesloten was, hoe je er dan wel kon opgeraken, hoe moeilijk of makkelijk dat was en hoe dichtbegroeid het bosje was waarin het pad lag.
De ene keer kwam advocaat Pol Vandemeulebroucke – die de plaats-delict zeer goed kent – tussen, een andere keer vroeg voorzitter Antoon Boyen om de hele uitleg nog maar eens te herhalen en toen ook een jurylid nog om verduidelijk vroeg, werd het de Doornikse speurders bijna te veel. Dat de hele uitleg dan ook nog eens vanuit het Frans naar het Nederlands moest vertaald worden door drie tolken die elkaar afwisselden, maakte de verstaanbaarheid van het getuigenis er niet beter op.
Na een korte pauze gaat het getuigenis verder. Na de federale speurders komen ook nog hun collega’s van de dienst Gedragswetenschappen getuigen, de zogenaamde ‘profilers’. Zij stelden na de moord een profiel op van een mogelijke dader.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier