Angstdromen over Kimberley en nieuwsgierige blikken jagen bewoners uit moordflat

Niemand had gezien hoe Kenny Terryn (28) op een vrijdagmiddag in 2014 op de Markt van Hooglede zijn dode liefje Kimberley Courtens (22) in de koffer van haar wagen legde en haar lichaam even verderop dumpte. Zes jaar later is het dorp wel alert. Té alert. “Mensen proberen hier altijd maar binnen te kijken. We zijn dat beu en zoeken een ander appartement”, zeggen de huidige bewoners.

Het is een strak, kraaknet appartement boven een bankkantoor, pal op de Markt van Hooglede, waar de gruwelijke feiten zich zes jaar geleden afspeelden. Wanneer we de bel indrukken, zwaait de deur vrijwel meteen open. “Excuseer, ik heb niet veel tijd, ik moet mijn kapsalon in Roeselare gaan opendoen”, verontschuldigt Tatiana Covas (31) zich meteen in een mengeling van West-Vlaams en Nederlands, met een Oost-Europees sausje over.

De Moldavische woont sinds een jaar of vier in België, bij haar man Dumitru Bezosenco (32) . Hij was het die in het bewuste appartement kwam wonen na de doodslag op Kimberley Courtens. Toen hij erin trok, wist de man niet wat er zich had afgespeeld. Maar de vele nieuwsgierige blikken van de Hoogledenaars, telkens de deur van de flat open ging, brachten daar al snel verandering in.

(lees meer onder de foto)

“Dat is nog altijd zo”, zegt Tatiana. “Telkens we hier buitenkomen, vertragen de auto’s om binnen te kijken of stoppen voetgangers en fietsers om snel even een blik naar binnen te werpen. Vreemd, want het enige wat ze kunnen zien, is de trap naar boven. Het is zo opvallend – en vervelend – dat we momenteel op zoek zijn naar iets anders. Ik krijg er de kriebels van”, zegt Tatiana.

Gruwelijke gedachte

Waar de vrouw ook de kriebels van krijgt, ís net die trap. “Het is een gruwelijke gedachte dat hier dat jonge meisje, dood, van de trap is gedragen door haar vriend die haar vermoordde”, zegt Tatiana vanuit haar deurgat.

“Het eerste jaar dat ik hier woonde, had ik wel wat angst. Stress. Door wat hier gebeurd is. Dan schrok ik soms ‘s nachts wakker en flitste dat beeld van dat dode meisje door mijn hoofd. Ook telkens wanneer ik de trap naar ons appartement op- of afging, moest ik eraan denken. Vreemd, want ik heb haar nooit gekend”, klinkt het.

(lees meer onder de foto)

En dan is ze weg, snel de economische schade die de coronacrisis aan haar kapsalon bezorgde wat proberen inhalen. “Ik heb vooral klanten uit Roemenië. Er zijn veel Roemenen in Roeselare, maar iedereen is welkom!”, roept ze nog. Wie zich dus een ietwat Oost-Europees aandoende coupe wil aanmeten: je vindt het salon van Tatiana in de Noordstraat in Roeselare.

Seat Ibiza

Dat niemand op vrijdagmiddag 12 september 2014 zag hoe Kenny Terryn het lichaam van zijn liefje Kimberley Courtens naar buiten sleurde en het in de koffer van haar blauwe Seat Ibiza legde, mag een klein mirakel heten. Aan de overkant bieden de terrasjes van residentie Zevekote perfect zicht op de voordeur en het appartement ligt op de hoek van twee invalswegen naar de Markt van Hooglede.

Of toch: een buurtbewoner had gemerkt dat de Seat Ibiza daar wel heel raar geparkeerd stond en had de politie gebeld. Toen die arriveerde, was de auto al verdwenen. Kimberley had die dag een afspraak met haar ouders, wiens nest in Avelgem ze nog maar een maand daarvoor verlaten had om met haar grote liefde Kenny te gaan samenwonen in Hooglede. Ze zou naar de puppy’tjes van haar hond, een boxer, gaan kijken die was opgevangen bij familie. Kenny moest naar de begrafenis van zijn grootmoeder.

Toen Kimberley niet opdaagde bij haar familie, belden ze naar Kenny. “Ze is hier nochtans stipt vertrokken”, meldde die. “Ze kan daar ieder moment aankomen.” Maar Kimberley arriveerde niet. En zou dat ook nooit meer doen. “We hebben ruzie gemaakt en ze is weggelopen”, vertelde Kenny toen Kimberleys familie bleef bellen. De ouders en de broer van Kimberley voelden dat er iets niet pluis was en schakelden de politie in.

Licht uit

Die avond merkte een patrouille per toeval de blauwe Seat Ibiza van Kimberley op aan het kanaal in Roeselare. Leeg. Duikers doorzochten het kanaal, een speurhond werd ingezet en een helikopter kamde de buurt uit.

Zonder resultaat. Kenny bleef ondertussen de familie van Kimberley aan het lijntje houden. Aan zijn moeder biechtte hij wel alles op, uitgerekend tijdens de familiebijeenkomst na de begrafenis van zijn grootmoeder. “Ik heb haar gedood. Gewurgd en in een gracht achtergelaten”, stamelde hij, starend naar zijn handen.

(lees meer onder de foto)

Een uur later, in het ziekenhuis, ging hij ook tegenover de speurders door de knieën en bekende hij dat hij het lichaam van zijn liefje in een gracht dumpte vlakbij hun liefdesnestje. “Mijn stoppen zijn doorgeslagen. Kimberley had gezegd dat ik alles kapot maakte met mijn draaiingen. Ik wou het goedmaken met een kus, maar ze draaide haar hoofd. Toen ging het licht bij mij uit”, verklaarde hij.

Erectiestoornissen

Op het assisenproces in 2016 werd duidelijk wat Terryn bedoelde met zijn draaiingen. De psychiaters maakten kipkap van al zijn ingebeelde ziektes waarvoor hij de kabinetten van huisdokters, neurologen, psychiaters en psychologen afliep.

En die zwaar wogen op de relatie met Kimberley, die hem alsmaar zei dat hij het zich inbeeldde. “Sinds zijn aanhouding zijn al zijn klachten verdwenen. Is Kenny Terryn soms een medisch wonder?”, wou procureur Tom Janssens weten van psychiater Paul Lodewyck. “Neen. De uitleg is heel eenvoudig: er zat geen ziektebeeld achter al die symptomen”, klonk het. Fantasie dus, zijn erectiestoornissen, trillende handen, buikkrampen en barstende hoofdpijn.

(lees meer onder de foto)

Maar Kenny Terryn was er in de maanden voor de doodslag op Kimberley obsessief mee bezig. Zo obsessief zelfs dat hij te rade ging bij twee kaartlegsters, waaronder de moeder van een van zijn ex-liefjes, Marina B. Zij zag in haar tarotkaart wél wat er scheelde met hem.

Manillen

“Er zit een gezwel in je hoofd. Laat je verzorgen of er komt een grote tragedie aan. Kimberley heeft geheimen voor je”, wist de helderziende hem te vertellen. Op het assisenproces, waar ze tegen haar zin moest komen getuigen, kreeg Marina B. dan ook de wind van voren. “Gelooft ge dat nu allemaal zelf?”, wierp voorzitter Boudewijn Desmet haar meermaals voor de voeten.

De éminence grise van de West-Vlaamse assisenvoorzitters kon zijn afkeer voor de vrouw moeilijk verbergen. “U kon die jongen wijsmaken wat u wilde. Als ik kaarten leg, dan is dat om te manillen”, beet hij haar toe. “Ik heb een gave”, probeerde Marina B. nog. “Ik heb het van mijn schoonmoeder geleerd. Er zijn zeer veel mensen die daarin geloven”, bracht ze aan. “Als dat zo is, dan zou uw living hele dagen vol volk gezeten hebben”, stuurde de voorzitter haar naar huis.

Waarom?

Een reden waarom Kimberley dood moest, hebben de nabestaanden nooit gekregen. Niet tijdens het onderzoek, niet tijdens het assisenproces en ook nu nog altijd niet. Dat Kenny aan een spookziekte leed, dat wist de familie van Kimberley wel.

Maar ze maakten zich vooral zorgen over de agressie die hij soms uitstraalde. “Hij was jaloers en gewelddadig. Soms sloeg hij keihard op Kimberley haar achterwerk, tot ze zei dat hij moest stoppen omdat het pijn deed. Eén keer had hij haar ook bij de keel”, getuigde moeder Marleen op het proces. Ze had maar één vraag voor de killer van haar dochter: waarom?

(lees meer onder de foto)

Kenny Terryn stond recht en prevelde, nauwelijks hoorbaar: “Het spijt mij. Echt. Die ruzie, die emoties, alles, ‘t is moeilijk. Het was als een bom die insloeg. Ik zou graag antwoord geven, maar ik weet zelf ook niet waarom ik over mijn toeren ben gegaan.”

Hoewel zowel de procureur als de burgerlijke partijen aandrongen op moord – mét voorbedachten rade dus – aanvaardde de jury dat niet. Volgens de jury doodde Kenny Terryn Kimberley Courtens in een opwelling en zonder vooraf vastgelegd plan. Voor doodslag veroordeelden ze hem tot negentien jaar opsluiting.

(lees meer onder de foto)

Op vandaag zit Kenny Terryn nog altijd in de gevangenis in Brugge. “Hij heeft nog altijd heel veel spijt en werkt volop aan zijn reclassering. Ten vroegste volgend jaar komt hij in aanmerking om voorwaardelijk vrijgelaten te worden”, zegt zijn advocaat Jelle Dejaegher.