Wafel

E je ’t ghóórd van da nieëf woafeltjie? Joat, ’t eej ook ’n name? ’n Iengelsche name, lik olles den dag van vandage. Me zien persies vergeten dan de zinneroassies vor ons èn moeten beejdelen vo Vlams te meugen klappen. Tonne most olles Fraans zien, nu olles Iengels.

Me zien terug van of. Da wafeltjie is dus ook weer Iengels, ’t zoedt anders nie smaken: Duke of Burgundy. An ze ‘t ’n Fransche name gegeven, me giengen wal ip ons achterste póóten gestoan èn (mo da kost ook nie, van ’t gieng ton reclame zien vor ’n otil: Duc de Bourgogne).

Da wafeltjie eeët azzo, omda ‘t ’n recept is vanuut den tied van de Bourgondiërs. Zeggen ze. Ze zoen derachter gekommen zien deur wada ze gevoenden èn in ’n bèirpit uut den tied van de Bourgondiërs. Smakelik!

Vo were te keeëren no dat Iengels, ’t is bliekboar nog nie genoeg da de name Iengels is, ’t wordt ook vóórengestald lik ’n nieëve vorm van – oed je vaste – ‘streetfood’ (hupla, weer Iengels). Streetfood is egentlik mor ’n triestig word, tenminste os je ’t letterlik vertalt in ’t Brugs: stroateten. Da klienk mor ordenèir en gekoop. Eten vo ’t gevol da je ’t enden olle stroaten ziet (ten einde raad in ’t Nederlands).

Eten vo stroatelopers, wovóórn da me vil Brugsche worden èn: ‘n stroatedrendel, ’n stroatedretser, ’n stroatedwil, ’n stroatevendel. En os ‘t ’n stoekt kiend is, ’n stroatebrokke of ’n stroatebrakke. Van eeëne die achter ’n lieëf zocht, zeejen ze da ze de stroate dwilde. En van eeëne die dat ipzichtelik deej, zeejen ze: ze doet de Steeënstroate. Mor os je nu de Steeënstroate doeët, moe j’ Iengels kennen, van ol d’ assings en teksten ip de vietrienen zien in ’t Iengels.