WIE?
...

WIE?Fien Deman en Jonathan Van Landeghem vormen samen de kern van I Will, I Swear. De muziek van de band komt via een kruisbestuiving tussen de twee tot stand, al hoeven ze daarvoor niet altijd zonodig bij elkaar in één en dezelfde repetitieruimte aan de slag zijn. De band, die live wordt aangevuld door enkele extra muzikanten, wordt beschouwd als één van Belgiës best bewaarde muzikale geheimen. Al komt daar dit najaar mogelijk verandering in, wanneer de EP op de nietsvermoedende wereld wordt losgelaten.WAAROM?Omdat wij graag geheimen verklappen. En ook omdat de band vorig weekend nog op Vestrock stond, net over de Nederlandse grens in Hulst.1. Hoe verging het jullie daar, bij onze Noorderburen?Fien Deman: "Het was een erg leuke ervaring. Goeie organisatie, mooie locatie in een natuurdomein... Toch hadden we het niet onder de markt: er waren twee grote podia en één kleiner, en op dat laatste stonden wij. De Club Acoustic bevond zich in een tent en werd aanzien als een 'silent stage': onze muziek knalde niet zomaar uit gigantische boxen, maar kon het publiek via koptelefoons live beluisteren. Wie wilde, kon dus ook gewoon veranderen van kanaal en overschakelen naar een deejay die op dat moment plaatjes stond te draaien op een andere locatie. Maar feit was dat op het hoofdpodium net op hetzelfde moment Limp Bizkit bezig was. Zelfs al perste ons publiek de handen nog tegen de oren van de koptelefoon, dan nog voelde je de constante basdreun van dat ander concert. Een dag later is het Bent Van Looy op dat podium ook al overkomen, en die heeft zijn optreden zelfs twee keer onderbroken. Maar goed: we merkten wel dat ons publiek écht moeite deed om te luisteren, dus dat was fijn. Opvallend trouwens, was dat we backstage ook Wes Borland van Limp Bizkit tegen het lijf liepen. Een ronduit angstaanjagende kerel - ik was echt báng! - die zich helemaal in het zwart had gekleed en graag creepy maskers draagt. Ik schrok me een bult, want éigenlijk kende ik Limp Bizkit alleen van naam. Tot mijn eigen scha en schande, volgens sommigen (lachje)."2. Daar sta je dan, die avond als afsluiter in de Club Acoustic, als meisje van net 20 jaar, bij een band die nu al in het buitenland wordt opgepikt door grote namen en 'mensen die het kunnen weten'. Modeontwerper Elie Saab, die onder andere Beyoncé, Angelina Jolie en Rihanna tot zijn klanten mag rekenen, gebruikte zelfs jullie muziek voor zijn shows. Hoe ga je daar mee om?Fien Deman: "Ik vind het allemaal heel leuk - dat Elie Saab ons oppikte vond ik héél cool - maar ik weet alles in het juiste perspectief te plaatsen. Je merkt al snel dat, hoe meer succes je begint te krijgen, hoe meer je in contact komt met mensen die nog véél meer succes hebben. En sowieso hebben wij nog veel werk voor de boeg. We hebben geluk dat we bij het Gentse label Unday Records onder dak konden, dat ons al flink heeft gesteund, maar we hebben alles bij elkaar 'nog maar' drie nummers uitgebracht. Uiteraard hebben we er nog meer achter de hand, voldoende voor een EP die ons echte visitekaartje moet kunnen worden bij de release in het najaar. Dan zal moeten blijken hoe de reacties zijn en zullen we moeten tonen wat we waard zijn."https://www.youtube.com/watch?v=ENWcwjWuSco3. Heel wat bands maken in het buitenland furore - en echt wel in alle uithoeken van de wereld - terwijl ze vooralsnog grotendeels sant in eigen land blijven. Marble Sounds, Float Fall... ze bouwen langzaam een internationale fanbasis op. Mogen we I Will, I Swear daar aan toevoegen en gewag maken van een nieuwe Belgische sound die aanslaat over de grenzen heen?Fien Deman (twijfelend): "Ik denk niet dat je onze muziek kunt vergelijken met die van bijvoorbeeld Marble Sounds. Al wil ik daar meteen aan toevoegen dat ik het super vind dat die gasten, die toch al enkele jaren bezig zijn, nu het succes krijgen dat ze al lang verdiend hadden. Wij zijn nog veel jonger én danken die weerklank in het buitenland vooral aan de blog Disco Naivité, gerund door Jarri Van der Haegen. Een Belg, wiens blog wel door heel wat mensen wordt gevolgd in binnen- en buitenland. Hij heeft ons zeker een duwtje gegeven. Een Japanner liet weten dat hij onze plaat wilde kopen, en ook uit de andere continenten komen enthousiaste reacties."4. Heb je eigenlijk altijd al gezongen, of heb je die gave pas op latere leeftijd ontdekt?Fien Deman: "Toen ik nog erg jong was zong ik ook al in een koortje, maar ik vond me toen zeker niet de beste van het pak, integendeel zelfs. Ik vond eigenlijk dat ik niet zo mooi kon zingen (lachje). Pas later ben ik aan mijn zangstem beginnen werken - wel zonder zanglessen of wat dan ook - en toen ik een jaar of 16 was, zong ik ook in een bandje. Je kent dat wel, bij een vrij podium over de middag op de speelplaats en zo, vaak met nummers van Bon Iver. Intussen studeer ik tijdens de week in Gent, maar ik keer nog altijd graag terug naar Waregem in het weekend."5. Wat studeer je precies en waar hoop je er later mee aan de slag te kunnen?Fien Deman: "Ik volg nu sociaal-cultureel werk, in de hoop om daarmee later in de culturele sector terecht te komen. En als ik dan toch meteen kieskeurig mag zijn: in de muziekwereld. Of het me op dat vlak zal helpen dat ik nu al ervaring opdoe door zelf bij een band te zingen? Misschien wel. Met een diploma alleen ga je niet in één moeite alle deuren wijd zien openzwaaien. Ervaring is minstens even belangrijk en in die zin ben ik ook actief bij een vzw in Waregem (Misfit, dat een brug wil bouwen tussen jongeren, kunst en sociale problematiek, red). Ook daarmee zal ik later mijn cv kunnen aanvullen. Zo laat je zien wat je in je mars hebt."Een jonge vrouw met een plan, warempel. Succes met de examens én met de toekomst van I Will, I Swear!(FJA)