In Radio 8000 heeft KW.be elke woensdag een babbel met een West-Vlaamse muzikant, deejay, programmator, producer of groep. Deze week is dat met Jochen Degryse van Scrappy Tapes.
WIE?
Scrappy Tapes zijn Jochen Degryse en Matthias Van Snick. Die eerste is van Beselare afkomstig en woont nu in Kortrijk. Jochen geeft les aan het Atheneum in Waregem. Matthias is van Ninove afkomstig en woont tegenwoordig in Gent, waar het duo ook repeteert. In 2011 wonnen ze Verse Vis, het muziekconcours van De Zwerver in Leffinge, en pakten ze ook de Podiumprijs bij Jonge Wolven in Gent én waren ze finalist bij Het Groot Geweld in de AB in Brussel. Ze spelen rauwe swampblues met weerhaakjes en releasten in 2012 al een bescheiden EP.
WAAROM?
Omdat er na de zomer een volwaardig debuutalbum zit aan te komen, omdat hun eerste single komend weekend te horen zal zijn in ‘Het Jaar van de Gitaar’ bij Nelles Decaluwé op Studio Brussel én omdat ze morgen donderdag 22 mei in De Roma in Borgerhout spelen.
1. Scrappy Tapes liet voor het eerst van zich horen in 2011 en deed dat toen meteen voortreffelijk. Maar na een EP werd het plots een hele tijd stil, tot nu. Waarom liet het debuutalbum zo lang op zich wachten?
Jochen Degryse: “Bij Verse Vis ging het om één van de allereerste optredens. Toen speelde ik trouwens nog solo. Vervolgens is Matthias er op drums bijgekomen en hebben we ons eigen geluid uitgewerkt. Vanaf toen hebben we vooral heel veel gespééld. En het duurt even voor je genoeg spaarcentjes opzij hebt gezet om een volwaardig album te kunnen opnemen. Maar tegelijk was die traagheid ook heel bewust: we namen voldoende de tijd om een goeie boekingsagent te vinden, een goeie promotor, een goeie producer… Alles moest van de eerste keer kloppen. Nu we die degelijke entourage rondom ons hebben, zal een eventuele tweede plaat ook veel sneller kunnen.”
2. Jullie namen voor de productie Jasper Maekelberg onder de arm. Bij het grote publiek geen naam die al een belletje doet rinkelen, maar voor wie het volgt toch een beetje de coming man in de Vlaamse indiescene. Hoe kwamen jullie bij hem terecht?
Jochen Degryse: “Ik leerde hem als sound engineer kennen bij Motor Music in Mechelen, dus nog voor hij in allerlei bandjes actief begon te zijn en tal van opdrachten begon binnen te rijven. Hij zag het zitten om de productie van de plaat op zich te nemen en alles samen met Matthias en mij nog wat bij te schaven. Maar inderdaad: gaandeweg merkten we tijdens het productieproces al dat hij een almaar drukkere agenda kreeg.”
3. Twee heren die samen vuile bluesrock spelen: de vergelijkingen met The Black Keys en in eigen land Blackbox Revelation liggen binnen handbereik. Of zeg je nu: ‘hou eens op met die kortzichtige clichés’?
Jochen Degryse: “Het zijn inderdaad altijd dezelfde namen die terugkeren als er gerefereerd moet worden, dat is waar. Al vind ik dat zeker Blackbox Revelation nog een volledig ander geluid heeft dan Scrappy Tapes. Je mag dan misschien ‘maar’ met twee zijn, maar elke muzikant heeft zijn eigen speelstijl, zijn eigen creativiteit. Maar we zitten met zijn allen in een niche, en dan kom je al snel bij dezelfde bands uit, dat klopt. Een duo vormen heeft zowel voor- als nadelen: het beperkt je misschien in je mogelijkheden, naar instrumenten toe bijvoorbeeld, maar zo heb je als band wel heel snel duidelijkheid. Groepen van zes, zeven muzikanten moeten veel verfijnder denken.”
4. Wat mogen we verwachten van het debuutalbum?
Jochen Degryse: “Dat zal uiteraard afhangen van de airplay die we krijgen. Aandacht op de radio is erg belangrijk om opgepikt te worden. Daarom ook hebben we het album uitgesteld naar het najaar. Met Scrappy Tapes zijn we vooralsnog een kleine garnaal in een vijver vol grote vissen, die massaal albums uitbrachten in de voorbije weken en maanden. We wilden niet verdrinken in de massa. Het album zal trouwens niet puur bluesy zijn, maar tast het bredere spectrum af. Live – op een podium gedijen we nog altijd het best – blijven we het met ons twee doen, maar op plaat hebben we ook wat extra instrumenten toegevoegd. De plaat komt uit via N.E.W.S., en we zijn er éigenlijk heel erg tevreden over.”
5. Wachten tot het najaar betekent wel de festivalzomer aan jullie voorbij laten gaan.
Jochen Degryse: “Dat is waar en spijtig tegelijk, want zoals gezegd: wij zijn een echte liveband. Maar uitstel is geen afstel: we hopen rond de release ook een kleine clubtournee op poten te kunnen zetten en die optredens dan door te trekken tot aan de festivalzomer van 2015.”
(FJA)
Dit is alvast de eerste single ‘No Direction’:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier