Voor onze donderdagrubriek ‘In Alle Straten’ zoeken we straten met mysterieuze straatnamen op: we vragen enkele bewoners of ze de ware toedracht achter die naam kennen én gaan vervolgens ook te rade bij een expert voor het juiste antwoord. Vandaag: de Warvinge in Vlissegem.
De Warvinge is een drukke verbindingsweg en hoofdstraat van Vlissegem, tot aan de fusie van 1977 Kerkstraat genoemd. Het gebied ten oosten van de Warvinge diende in de jaren zeventig als zandwinning, voor de aanleg van de autosnelweg Jabbeke-Veurne.
Als we de bewoners vragen naar de herkomst van de naam, horen de meesten het donderen in Keulen. Maar de zee is nooit ver weg. “Wat ik erover onthouden heb, is dat de Warvinge verwijst naar een zandbank. Dat lijkt me best aannemelijk, want lang geleden kwam de zee tot hier, dat hebben mijn grootouders me ooit eens verteld”, zegt Jacques Pockelé van feestzaal Aan Den Toren. “Ten tijde van de naamsverandering was ik achter in de twintig. De mensen waren die nieuwe naam snel gewoon, nu stelt niemand zich daar nog vragen bij. Wel waren er destijds wat problemen met de postbedeling: ook na de naamsverandering kwam die nog altijd toe in de Kerkstraat… in Wenduine.”
Jacques woont al zijn hele leven in de Warvinge. “De vroegere Kerkstraat was aangelegd in keien, en ook veel smaller dan nu. Vlissegem had in die tijd nog zijn eigen gemeentehuis, de voorgevel kwam toen tot halverwege de huidige straat.”
Uit het Middelnederlands?
“Ik heb van horen zeggen dat de naam zou afstammen uit het Middelnederlands”, noteren we wat verderop bij Jo De Wael. “Het woord ‘warvinge’ zou volgens die redenering verwant zijn met het werkwoord verwerven, in dit geval wellicht een verwijzing naar een op de zee verworven stuk land. Vlissegem is immers gebouwd op een terp, een natuurlijke ophoging in het landschap.”
Ook Hervé Casier woont al zijn hele leven in de Warvinge en ziet net als zijn buren een verband met de zee. “Een warf is volgens mij een glooiing in het landschap of een lager gelegen stuk weiland. Vermoedelijk zijn die oneffenheden een overblijfsel van toen de zee nog tot hier reikte. Toen het water zich terugtrok liet het zijn sporen na, het landschap werd door de zee dus niet helemaal effen gedweild. Hier in de Warvinge zijn die geulen een typisch verschijnsel, als je uit het raam kijkt zie je van de grazende koeien soms enkel hun kop uitsteken.”
Hervé is de auteur van de Warvingegedichten. “Dit is het landschap waar ik elke dag op uitkijk, en de beeldspraak in mijn poëzie is daardoor geïnspireerd. Als ik in de bergen woonde, zouden mijn gedichten er wellicht helemaal anders uitzien”, zegt hij.
Verband met oud Fries gebruik
Voor de ware toedracht steken we ons licht op bij de heemkundige kring Tussen Noordee en Noordzee. “Wellicht is er een verband met een oud Fries gebruik. Om zich te beschermen tegen overstromingen, bouwden de Friezen kerken op hoger gelegen gebieden die men terpen of warven noemde. Als het gebied overstroomde, zochten de dorpsbewoners dan hun toevlucht in de kerk. Ook bij ons werden later dijken aangelegd door de Friezen, die daarvoor de nodige kennis in huis hadden”, zegt voorzitter Ignace Vanden Bulcke, die in de mysterieuze naam ook een analogie ziet met de Vogeldijk, voor de kust van De Haan. “Volgens bepaalde bronnen zou de Warvinge net als die Vogeldijk de naam van een gehucht zijn geweest. In de jaren 1400, de tijd van grote overstromingen zoals de Sint-Elisabethsvloed, zou het ten onder zijn gegaan. Historicus Karel Deflou maakte ook gewag van de Warvinghe, een stuk land in Vlissegem dat al in 1300 voor het eerst werd vermeld. Maar daar konden wij geen officiële documenten van terugvinden.”
(WK)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier