Frauke Vandemeulebroucke groeide op in Desselgem, belandde via Spanje plots voor enkele jaren in Azië, om nadien alsnog de liefde die ze op straat in Madrid had gevonden bij een Italiaan, te gaan opzoeken. En momenteel verhuizen ze. Naar Chili!
Een hele boterham, jouw reisverhaal. Laten we beginnen bij de eerste hap: je vertrek naar Spanje.
“Ik was een jaar of 16 toen ik als een blok viel voor Spanje en de ‘Spaanse furie’. Na een paar zomerkampen in het zuiden van Spanje besloot ik voor mijn studies psychologie naar de universiteit van Madrid te trekken. Na mijn licentiaatsstudie en een extra master in zakelijke psychologie ging ik aan de slag bij Deloitte in Madrid. In die jaren vond ik het maar al te leuk dat aan mijn Spaanse accent weinig buitenlands te horen was. Ik hing het niet aan de grote klok dat ik eigenlijk Belgische was. Ik sprak mijn naam al op zo’n zangerige manier uit dat het bijna Spaans klonk: ‘fraaa-oe-kee…’ Het had in niets meer te maken met een West-Vlaams ‘vrouwke’ (lacht).”
In Spanje vond je ook de liefde van je leven.
“Klopt. Op weg naar de bus, die mij en de collega’s naar een teambuildingsweekend zou brengen, kruiste ik plots het pad van een knappe jonge man met kristalblauwe ogen. Tien minuten later besefste ik wat een gelukzak ik was, toen diezelfde jongeman op de bus stapt. Hij ging ook mee op teambuilding! Zo leerde ik Antonello kennen.”
Maar blijkbaar was het kruisen van die wegen toen nog maar tijdelijk?
“Inderdaad. Na een jaar in het HR-team van Deloitte en een project van drie maanden voor Deloitte in Mexico had ik echt de internationale ervaring – transatlantische ervaringen vanaf toen – helemaal te pakken. Kort erna vertrok ik naar Tokio, Japan. Zo liet ik Madrid, Spanje en alle liefdesperikelen voor wat ze waren.”
“Eens in Tokio, vond ik gauw een job in een Engelse consultancy, waar ik volledig in het ‘Wall Street’-bedrijfsleven werd gegooid. Lange werkdagen, bijzonder competitieve en harde verkoopstechnieken, netwerken en alle mogelijke evenementen en seminaries bijwonen. Na een jaar had ik het wel gezien. Als – buitenlandse – vrouw heb je het bijzonder lastig in de zeer machistische maatschappij van de Japanners. Een meeting met een vrouw alleen vinden ze volledig onzin en de metrowagons hebben twee wagonnetjes exclusief voor vrouwen, ‘zodat ze niet lastig gevallen worden.’ Na in Mexico gewoond te hebben, kon ik het bijna niet geloven, maar ja: Japanners zijn heel wat seksistischer dan al hun mannelijke collega’s uit Latijns-Amerika.”
Laat me raden: je kreeg prompt zin in een ander buitenland?
“Precies, en dat werd Hong Kong. Zon, zee, strand… en een nog groter ‘Wall Street’-gevoel in de bruisende metropool van het bankwezen. Ik moest even warm lopen, om dan na zes maanden klaar te zijn om te vertrekken naar Shanghai. In 2009 was dat een stad in volledige opbouw van wat een Chinese stad wás en het nieuwe New York moest wórden. En datzelfde was het geval in de zakenwereld daar.”
“Na enkele maanden ontmoette ik drie Italiaanse investeerders, die koffiecapsules wilden introduceren in China. Mijn West-Vlaamse roots kwamen volledig boven en ik zag het helemaal zitten: we gaan dat doen hé, die Chinezen Italiaanse Illy-koffie doen drinken! Het was het begin van een vijf jaar lang avontuur van zaken doen in Shanghai. Letterlijk van nul beginnen en meer dan eens tegen de muur lopen. In de loop van de jaren ben ik vaak van strategie moeten veranderen, maar nu ben ik wel een specialist in management, marketing, sales, psychologie van de koper en verkoper, enzovoort.”
Hoe een bal rollen kan: eerst hals over kop verliefd op Spanje, om dan jaren aan een stuk Azië te ontdekken als carrièrevrouw…
“Gek inderdaad, want zo vond ik mezelf al 7 jaar in een continent dat me eerlijk gezegd nooit geïnteresseerd had. Ik had het meer voor latinomuziek en de zuiderse manier van leven. En toch woonde ik al 7 jaar in Azië, waar ik me eigenlijk volledig gestort heb op mijn carrière.”
Intussen weet je het continent dus wél naar waarde te schatten?
“Zeker. Japan is een fantastisch land, zo uniek, zo anders. Zowel de mensen, als de tempels of de natuur. Het is een perfecte vakantiebestemming. Hong Kong is een leuke citytrip, maar je mist niets, als je niet iets in de banksector te doen hebt. Shanghai? Tja, een stad van contrasten. Het echte China woont en leeft nog aan de voet van honderden meters hoge wolkenkrabbers. Maar het loont de moeite om te zien, dat nieuwe New York. En als je er bent, ga dan zeker op zondagmiddag brunchen in de Hyatt on the Bund. Een fantastische ervaring, waar je voor minder dan 100 euro urenlang champagne drinkt en alle kreeft en oesters kan eten die je je maar kunt voorstellen. Dit natuurlijk nadat je even naar de ‘fabric market’ bent geweest om een op maat gepast kostuum of jurkje te laten maken voor 40 euro. Om van contrasten te spreken…”
“Verblijf je maar één week in Azië, trek dan naar Cambodja en Ankor Wat. De tempels uit de 12de eeuw, die pas in de 20ste ontdekt werden in de dikke beboste wouden, hebben een aura en inspiratie die ik nooit eerder had gezien.”
Het is stilaan tijd voor de korstjes van de boterham, want je woont tegenwoordig toch in Rome, was het niet?
“In januari 2015 liet ik het koffiebedrijf voor wat het was. Het was tijd om afscheid te nemen van mijn ‘professionele baby’ en mijn eigen bedrijfje als psychologe op te starten: ‘Jungfrau training and coaching’, met hoofdzetel in Hong Kong. Maar na enkele maanden fietste ik op een dag door de straten van Shanghai en bedacht ik plots dat ik Antonello nog eens een brief zou moeten schrijven. Ik wilde weten hoe het met hem ging.”
We voelen een positieve wending in je verhaal aankomen…
“Terecht, want die ene mail in februari 2015 bracht ons enkele maanden later in Barcelona samen, waar we besloten onze toekomst met elkaar te delen. Enkele weken later heb ik mijn hebben en houden in een volledige container gepropt en die van Shanghai naar Rome laten verschepen, waar Antonello en ik onze eerste nest wilden opbouwen. Een voorlopig nest, want nadat we eerst een spetterende bruiloft organiseerden in het zuiden van Italië vertrekken we binnenkort naar Santiago de Chile, in Chili, voor een project van twee jaar. Uiteraard ook weer voor Deloitte.”
Rome zal nochtans ook niet slecht geweest zijn, wellicht?
“Zeker niet, er is heel veel moois te zien. Na 7 jaar in splinternieuwe steden zoals Hong Kong en Shanghai gewoond te hebben, hunkerde ik echt naar de basis van onze maatschappij. De geschiedenis die ik kon opsnuiven in de steegjes van Rome maakte me trots en gelukkig over het leven in Europa. De Italiaanse gelato, de toeterende Vespa’s, duizenden jaren bruggen: alle wegen leiden naar Rome, ook vanuit Brugge of Kortrijk. Dus als je er nog niet bent geweest, dan wordt dat een nieuwe must! Drink een aperitivo in Trastevere, eet een ijsje op de brug van het kasteel Sant’Angelo. Zorg wel dat je een hotel in het centrum – best Vaticaan – neemt, dichtbij een metro station. Want het verkeer in Rome is om ver van weg te blijven.”
Keer je dan nog ooit wel eens naar België terug?
“Geloof het of niet, maar we zien België helemaal zitten om het echte huisje-tuintje-boompje te starten. Of het nu West Vlaanderen of Oost-Vlaanderen wordt, dat zien we wel. Maar Antonello is alvast goed bezig om zijn Nederlands en Frans te oefenen. En ik zeg al lang niet meer dat ik fraa-oe-kee heet, maar best wel trots ‘Vrouwke Vandemeulebroucke’ (lachje).”
(Frederik Jaques)
Reis rond de wereld - 2016
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier