Herr Seele kennen we vooral als tekenaars, pianostemmer en allround grappige mens, maar niet als mandolinespeler of zanger. Toch is het precies dat wat hij zal doen met Bazaar Bizar op de Clubstage zondag om 19.30 uur.
Bazaar Bizar is een muzikale productie waarbij de vijf muzikanten van MANdolinMAN de handen in elkaar slaan met Jan De Smet (De Nieuwe Snaar), Liliane Saint-Pierre en Oostendenaar Herr Seele.
“Het is inderdaad vreemd voor de mensen omdat het een rare combinatie van helden is. Het zijn eigenlijk drie vedetten die op het voorplan staan. Het centrale instrument is de mandoline, maar we brengen covers van klassiekers. Ik zing bijvoorbeeld samen met Liliane het liedje Jackson van Lee Hazlewood en Nancy Sinatra. Liliane zingt haar klassieker Soldiers of Love maar ook wat intiemere nummers. Liliane is het centrale personage.”
Wat is jouw inbreng in Bazaar Bizar?
“Ik zing en speel een beetje mandoline, maar ik heb ook het decor volledig zelf ontworpen. De backdrop is een schilderij van Cowboy Henk die mandoline speelt van zes op vier meter. Er komt heel wat visueels bij kijken. Het decor, de pupiters, kostuums uit mijn collectie… Zo kreeg Jan De Smet een driedelig kostuum met een strikje van mij. Hij loopt er fantastisch bij. Midden in de show maak ik ook live een portret van een bezoeker. Dat is een soort serenade die Cowboy Henk brengt aan iemand uit het publiek die ik dan in het balkon teken. Zo heb ik al een twintigtal schilderijen gemaakt.”
Hoe is het idee van Bazaar Bizar ontstaan?
“Ik zag MANdolinMAN eens aan het werk in Oostende voor een Klara-programma. Zij hebben mij dan benaderd. Ik vertelde hen dat de mandoline mijn favoriete instrument is. Zo is het idee gegroeid om iets samen te doen. Ik ben al van kindsbeen af een mandolinefreak. Ik heb niets met de machokant van de gitaar. Ik ben meer voor dat huiselijke instrument dat de mandoline wel is. Vroeger waren er bijvoorbeeld enorm mandolineverenigingen. Vlaanderen was toonaangevend op dat vlak. De mandoline heeft een grote rol gespeeld in de jeugdverenigingen. De banjo ook natuurlijk. Cowboy Henk is een cowboy waar dat je wel een banjo kan bij bedenken. Ik vind het werkelijk heerlijk. Het heeft een heel apart geluid.”
Jullie hebben al een tournee achter de rug. Hoe waren de reacties?
“De shows die we in de CC’s doen zijn meestal uitverkocht en eindigen doorgaans met een staande ovatie. Het publiek is er echt wel wild van. Het is misschien een vreemde combinatie, maar het werkt enorm goed. Ik breng een beetje de chaotische grappige noot. Jan heeft ook zijn grappige kant, maar op een subtielere manier. Ik breng meestal ook een woordje uitleg over de mandoline, maar dat zal ik in Dranouter niet doen omdat we een wat ingekorte voorstelling spelen.”
“Wij hebben ook een heus balkon mee want de mandoline is het typische instrument waarmee je een serenade geeft. Ik breng ook een serenade voor Liliane Saint-Pierre die dan plaatsneemt in dat balkon. De voorstelling is dus enorm gevarieerd, zoals je tegenwoordig niet vaak meer meemaakt. Het is zeer entertainend. We stonden er zelf van te kijken hoe leuk de voorstelling uiteindelijk geworden is.”
We wisten niet dat je over verborgen zangtalenten beschikte?
“Normaal heb ik geen talent om te zingen, ondanks het feit dat ik pianostemmer ben. Toen we eraan begonnen vond ik het heel moeilijk om te zingen, zeker als je naast de fantastische zangeres Liliane Saint-Pierre staat. Maar gaandeweg toch leren mijn mannetje staan en mijn stem ontwikkeld. Nu kan ik in zekere zin toch naast Liliane Saint-Pierre staan. Het is verbluffend.”
Is dat de eerste keer dat je op het podium staat met een muziekproductie?
“Het is iets totaal anders dan wat ik met Kama op scene doe. Ik heb met Kama opgetreden op de Gentse Feesten. We hebben trouwens een nieuwe show waarmee we in 2020 op tournee gaan. Maar dit is totaal anders. Dat is lachen, gieren, brullen, terwijl Bazaar Bizar een meer gevarieerd programma is. Heel geestig, maar ook met een lach en een traan, want er zitten ook heel gevoelige momenten in.”
Heb je iets met Festival Dranouter?
“Absoluut, ik zal niet zeggen dat ik een folkie ben, maar in mijn jonge jaren wel. Ik ben opgegroeid met Liederenkrans, een boekje met Vlaamse volksliederen. Ik ben geboren in 1959 en iedereen van mijn generatie is opgegroeid met Liederenkrans. Ik heb een grote voorliefde voor Amerikaanse volksmuziek. Ik speel thuis heel veel op banjo en mandoline. Ik ben geen echte folkfreak, maar ik hou wel van echte muziek. Folkmuziek is dan ook muziek met echte instrumenten.”
“Als ik door de regio rijd of in het noorden van Frankrijk, dan luister ik altijd naar de fantastische radiozender Radio Uylenspiegel. Ik ben er zot van. Ik vind het ook wel heel grappig, omdat ze een specifiek soort dialect spreken. Het zijn Fransen die geen Nederlands meer kunnen maar toch nog proberen om West-Vlaams te spreken. Hilarisch.”
Dus het is niet de eerste keer dat je op Festival Dranouter bent?
“Ik heb ooit eens gepresenteerd op Dranouter. Ik was uitgenodigd door 4AD uit Diksmuide als master of ceremony voor het meer alternatieve kantje van Dranouter. Ik heb toen bijvoorbeeld de geweldige band Konono N°1 uit Kinshasa aangekondigd. Ik vind dat van het beste dat er bestaat. Dat was wel voorlopig mijn enige aanwezigheid op Dranouter.”
Zijn festivals jouw ding?
“Ik ben eigenlijk niet zo’n grote festivalganger. Vroeger deed ik wel Torhout/Werchter, aangezien ik afkomstig ben van Torhout. Na een jaar of vijf ben ik gestopt met te gaan. Voor een bekend persoon is het ook nogal moeilijk om op een festival rond te lopen. Mijn hoofd is een echte lamp…” (TOGH)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier