Veertig jaar Jo Vally: “Ik ben de eerste Vlaamse artiest die het Sportpaleis liet vollopen”

Op zaterdagavond 6 oktober viert Jo Vally zijn 40ste verjaardag als artiest met een jubileumconcert in Kursaal Oostende.

Tijdens zijn show brengt hij een overzicht van 40 jaar muziek, met nieuwe arrangementen, popsymfonisch, enig en uniek geschreven voor dit concert. Waaraan velen misschien niet meer denken, is dat Jo Vally in 1999 de allereerste artiest was die het Antwerpse Sportpaleis liet vollopen. Maar liefst 10.000 mensen woonden zijn show bij. “Dat is nog altijd een uniek moment voor mezelf”, bekent de zanger tijdens onze babbel. Jo verkocht in heel zijn carrière ook al ruim één miljoen albums.

Jo Vally probeerde al als klein manneke thuis ritme te slaan op de kookpotten van zijn moeder. “Ik herinner mij ook dat ik een oude buffetpiano kreeg, die in de kelder stond van mijn meter, maar die zo vals klonk. Via een andere persoon konden we toch weer de piano laten stemmen. Daar heb ik mijn eerste muzikale akkoorden op getokkeld”, lacht Jo Vally in Brasserie Brazzaville in Wolvertem.

Er zijn maar een paar artiesten die een heel Kursaal volkrijgen

“Ik ben ook vijf jaar naar de muziekschool geweest in Londerzeel, richting piano. Ik ben geen pianovirtuoos, maar ik kan mijn plan trekken. Ik was vroeger eveneens misdienaar. Toen zei de pastoor van Londerzeel – want hij was ook altijd al muzikaal geweest – dat ik iedere keer mocht zingen tijdens de kerkelijke diensten. Het begon met de mis op zondag. Het zingen zat dus in het bloed“, klinkt het.

“De grote start kwam echter door Tien Om Te Zien. Ik had ook een periode dat ik er volledig mee wilde stoppen. Ik zat toen bij Ro Burms. Hij kende de Vlaamse muziek heel goed, hij was een enorme steun voor mij. Ro zei tegen mij: ‘Valère, nu mag je echt niet opgeven’. Hij wist te vertellen dat er een nieuwe zender op tv zou komen en dat die VTM zou heten. Zij gingen ook een programma maken voor de Vlaamse muziek. Ik kwam toen wel snel tot het besef dat ik op mijn tanden moest bijten en ermee doorgaan. VTM kwam er en in die periode namen we mijn eerste plaat Diep in mijn hart op. Die werd als supertip opgenomen bij Tien Om Te Zien. Ik kwam direct live op tv en werd uitgenodigd bij andere programma’s, zoals Walter’s Verjaardagsshow en De Kinderacademie. De BRT had dan DeMuziekdoos. Toen was er wel iedere dag van de week ergens een opname die we moesten doen.”

Was de periode van Tien Om Te Zien je drukste periode in die voorbije 40 jaar?

Jo : “De jaren negentig met Tien Om Te Zien, dat waren echt gouden jaren. Door dat programma werd ik een gevestigde waarde. Ik was toen veel op tv en dat was onbetaalbare reclame. Daarvan plukken we nu nog altijd de vruchten.”

De jaren negentig met Tien Om Te Zien, dat waren echt gouden jaren

Toen het hoofdstuk Tien Om Te Zien voorbij was, dacht je toen wel eens aan stoppen? Je weet dat het daarna wat minder goed ging voor de Vlaamse artiesten.

Jo : “Ik kan niks anders dan zingen hé (lacht). Muziek is mijn leven, ik ben daarmee geboren, dat zit in mij. Zolang ik gezond ben, optredens krijg en ik leuke dingen kan doen, blijf ik dat doen. Ik wil wel niet dat er mensen zeggen dat de tijd is aangebroken dat ik best stop. Zo ver wil ik het niet drijven. Ik wil op het podium blijven staan zolang ik het leuk vind. Je hebt mensen die willen sterven op het podium, maar dat is niet aan mij besteed.”

In 40 jaar carrière leerde je enorm veel mensen kennen en werd je ook ontgoocheld in mensen. Heb je daaruit lessen getrokken als artiest? Je zag ongetwijfeld fans komen en fans gaan…

Jo : “Natuurlijk. Na 40 jaar zie ik wel nog veel dezelfde gezichten en daar ben ik blij om. Er zijn er vertrokken, maar er kwamen telkens nieuwe bij. Dat maakt iedere artiest wel mee, denk ik. Ik weet ook dat fans wel eens door omstandigheden een tijdje niet meer komen, maar na een poosje terug komen. Als ik met collega’s praat, hebben we het daar soms over. Ooit zei er iemand: ‘Als ze het niet goed vinden, dat ze maar wegblijven’. Het grote nadeel bij ons is dat als je een fout begaat in West-Vlaanderen, ze het ook direct weten in Limburg. België is een klein land. Internationale artiesten zitten vandaag in ons land en één dag later vertrekken ze met hun vliegtuig weer naar een ander land. Die zullen daarvan – denk ik – niet veel last hebben.”

Je brengt op de vijfdubbele cd 100 vroegere liedjes uit, maar slechts vijf nieuwe nummers. Was er geen tijd meer voor nieuw werk of deed je dat bewust?

Jo : “Dat is een bewuste keuze. Bij zo’n viering verwachten de fans een ‘Best of’-album. Nu was dat het ideale moment. Bepaalde vroegere liedjes staan nu nog beter op deze verzameling. Iedere cd begint met een nieuw liedje.”

Je hebt al 340 liedjes op je palmares staan. Hoe moeilijk was het om te selecteren?

Jo : “We hebben een goede fanclub en we vroegen hun medewerking. Ze mochten hun persoonlijke top 100 voorstellen. We hielden écht rekening met hun mening, dat was een grote hulp. Maar ons lijstje zat ook een beetje in dezelfde richting.”

Vertel eens wat meer over je nieuwe nummers ?

Jo : “Ik werkte samen met Xander De Buisonjé uit Nederland, een heel toffe man. Ik kreeg het nummer ‘Wat als ik nog van je hou’. Ik vond het direct een pracht van een nummer. Ik hou van dat soort liedjes. Het moet niet altijd bombastisch en groots klinken. Gewoon een rustige piano kan wonderen doen. Er komen ook strijkers aan bod. Ik krijg er nog altijd kippenvel van als ik eraan denk. Xander is ook iemand die goed gevoel heeft voor muziek. De song ‘Ik geef het niet op’ deed ik samen met Bart Herman en Ronald van Huffel. Het was heel plezant samenwerken. Bart is een man die hele mooie teksten schrijft, hij maakt ook goede muziek met vaak countrystijl. Dit lied spelen we ook op zaterdag 6 oktober in het Kursaal van Oostende. Het is een superleuk liedje om op een podium te brengen. Er staan nog liedjes op het album die de mensen niet kennen. De titel van de song ‘Mijn les geleerd’ lijkt op het eerste gezicht negatief, maar je moet de tekst begrijpen. Pas dan snap je het wel.”

Je hebt mensen die willen sterven op het podium, maar dat is niet aan mij besteed

Wat zijn de mooiste herinneringen uit die voorbije veertig muzikale jaren?

Jo : “Mijn hoogtepunt is én blijft het Antwerpse Sportpaleis in 1999. Ik was toen de eerste Vlaamse zanger die daar ooit stond. Het idee kwam niet van mij, maar van de platenfirma. Het hart van de Vlaamse muziek lag in Antwerpen, dus we vonden het wel de moeite waard. Ik was wel eventjes bang. Ik deed het met een symfonisch orkest. We hadden toen een zittend publiek van 10.000 mensen. Dat was kippenvel. Ik geniet er nog altijd van. Toen ik nieuw werk uitbracht, kwam er direct een televisiespecial. We zaten in Griekenland, Bali, Zuid-Afrika, Turkije… En dat was allemaal heel leuk. We maakten ook toffe dingen met Freddy Breck. Hij is jammer genoeg veel te vroeg heengegaan, maar ik leerde zoveel van hem. Hij was een podiumbeest. Hij had veel succes en ik had altijd veel bewondering voor hem. Freddy en ik zongen ook samen een nummer.”

Zou Jo Vally nu nog eens het Sportpaleis kunnen vullen?

Jo : “Zeg nooit, nooit hé! Helaas is er niet echt meer een platform voor de Vlaamse muziek. Bestaan er meer tv-programma’s voor muziek, dan kan dat misschien lukken, kijk maar naar vroeger. Ik denk dat ik dan op z’n minst weer zou kunnen proberen om een Sportpaleis te laten vollopen. De schlagerfestivals trekken ook nog altijd veel volk. Het publiek stroomt daar binnen, die sfeer is zo geweldig.”

Welke song is voor jou dé beste uit die voorbije veertig jaar ?

Jo : “Mijn eerste gouden plaat kreeg ik met het album ‘Ik kan niet zonder jou’. Dat vergeet je niet. ‘Aan alle vrouwen die ik heb gekend’ is ook een liedje dat veel fans nog altijd vragen. Als ik het eens niet zing, dan zal ik het wel geweten hebben. ‘In een droom zag ik jou staan’, ‘Mooi is het leven’, ‘Kind van de zon’, ‘Vai Vai Vai’… ik heb er zoveel.”

Voel je aan dat de jongere generatie jou ook kent of focus jij je alleen maar op 30-plussers?

Jo : “Je moet realistisch zijn. Als we onze muziek bekijken in leeftijd, dan is ons grootste publiek van 30 tot 107 jaar. Maar er zitten ook jongeren tussen hoor. Ik ken bijvoorbeeld een een vrouw die soms ook aan onze fanstand meewerkt. Ze is 23 jaar en komt naar veel van mijn concerten. Ze heeft op haar kamer zelfs een poster van mij hangen.”

Even een moeilijke vraag : hoeveel gouden of platina albums heb je al ontvangen?

Jo : “Ik heb thuis een hele wand vol. Ik heb bijna van elk album een gouden plaat, soms platina én één tripel. Dat zijn dus 125 000 cd’s. De gouden jaren hé. Ik heb denk ik al meer dan één miljoen cd’s verkocht in die voorbije veertig jaar. Na mijn tripel bracht ik deel twee uit en daarmee bereikte ik ook een verkoop van 80.000 cd’s. En dat enkel in Vlaanderen hé, je mag daar Brussel niet bijrekenen, want daar is het allemaal de Franse taal die telt.”

Ik heb bijna van elk album een gouden plaat, soms platina én één tripel

Zitten er albums tussen die je liever niet had uitgebracht ?

Jo : “Eén album deed het niet goed. Hoe dat het kwam? Dat weet ik niet. Het album heette ‘Russische nachten’. Heeft dat iets te maken omdat er Rusland op stond ? Ik heb daar geen verklaring voor. Het album erna scoorde terug heel goed. We deden voor ‘Russische nachten’ enorm veel promo, gingen zelf speciaal naar Rusland met het grote strijkorkest. Dat was een productie die enorm veel kostte, maar het resultaat was er niet naar.”

Sta je zaterdag in een uitverkocht Kursaal ?

Jo : “Er zijn maar een paar artiesten die een heel Kursaal vol krijgen. De populairste die we nu hebben, is Niels Destadsbader. Hij is ook een mediagezicht. Ik bewonder hem. Hij doet dat fantastisch. Adamo krijgt het ook vol. Oostende ligt niet ver ligt van de Franse grens. En ik mag voor een bijna volledig uitverkochte zaal staan. Niet slecht hé.”

Welke speciallekes zal jij naar boven brengen?

Jo : “Er komen geen gasten. Ik heb wel een fantastisch orkest; fantastische blazers. Ik kreeg koude rillingen tijdens de repetities. Mijn vaste band zit er ook bij. Ik zing heel mooie nummers. In het Kursaal heb je een schitterende akoestiek.”

Neem je een pauze na de drukte rond je jubileumconcert?

Jo : “Ik ga op fanreis. En in oktober word ik ook 60 jaar, daar maken we ook tijd voor.”

We zijn van West-Vlaanderen. Vind je onze provincie een aangename provincie ?

Jo : “Ik kom graag naar West-Vlaanderen. Deze provincie leeft het meest, er is het meest te doen. Het zijn echte feestmensen. De mensen die ik leerde kennen en mijn fans zijn vooral uit West-Vlaanderen. Ik doe daar ook iedere jaar een zomerconcert. In Middelkerke kom ik heel graag.”