In de PADI SHOW van 19 april jl. schreven we neer dat de papa van Anja Yelles Covid-19 opliep in het wzc Maria Middelares in Moorslede. Anja en heel haar familie hoopten dat de 80-jarige Jozef Noyelle het zou halen. Jozef haalde het ook, maar helaas stierf hij op donderdag 28 mei aan een acute longinfectie in het wzc Maria Middelares in Moorslede. Wegens de coronamaatregelen vond de begrafenis plaats in intieme familiekring in het Uitvaartcentrum Bekaert-Louage in Moorslede, waar als groots eerbetoon een warm applaus werd gegeven voor Jozef.
Anja Yelles – 35 jaar in het vak – is afkomstig van Roeselare. Sedert 1991 woont ze in Gent. Eén jaar geleden verhuisde ze naar haar nieuwe woning in Gent, samen met haar vriend Andy en drie kittycats. “Mijn papa zag het levenslicht in Passendale op 21 december 1939. Pa studeerde aan het VTI in Ieper, waar hij al meteen de passie voor houtbewerking kreeg en waardoor hij later als meubelmaker aan de slag ging. Als knappe soldaat vervulde hij zijn legerdienst. Nadien kreeg hij zowaar de smaak te pakken voor zowel de mooie, leuke meisjes en de muziek. Hij trad zelfs ooit live als zanger op met het balorkest ‘The Sonny Boys’, waar hij verleidelijk met o.a ‘Oh, Carol’ een leuk meisje probeerde te strikken. Dat lukte in dancing ‘Het Oud Stadhuis’ in Rumbeke, waar hij zijn toekomstige vrouw Gerda, ‘Oh Gerda’, leerde kennen. Ze hadden heel snel door dat ze voor elkaar waren gemaakt en elkaar wonderwel aanvulden. Op 28 december 1963 trouwden ze en vestigden ze zich op De Ruiter in Roeselare”, vertelt Anja. “Ze kregen twee kinderen : mezelf in 1969 en Marjan in de zomer van 1972. Naast zijn job als meubelmaker ging hij al fluitend door het leven als molenaar. Er kwamen drie eigen gebouwde molens in hun tuin, waarbij een exemplaar zo groot was dat die met een kraan moest worden opgelicht. Alles werd punctueel op maat gemaakt naar echt model, waarvoor hij vooraf met de fiets prospectie had gedaan tot zelfs ver in Nederland. ‘Het Molenhof’ verrees en werd een trekpleister voor zoektochten, wandelaars en vele kijklustigen. Niet alleen de windmolens deden vele passanten verbazen, maar ook de tuin in al zijn bloemenpracht was de trots van ons pa. Hij was niet alleen thuis de knutselaar, maar ook bij zijn beide dochters was hij steeds de helpende hand. Waar en wanneer, voor wat ook, we konden altijd en overal op ons vader rekenen. Hij was echt een man waar we naar opkeken. Handig en slim. Weinig woorden maar veel daden.”
“De andere microbe, de muziek bleef ook in zijn bloed. Eerder was hij nog op de zendboten van o.a Radio Veronica geweest, nu genoot hij van de vele vrije radio’s die vooral Nederlandstalige liedjes brachten. Radio Relax uit Passendale was zijn favoriet. In de jaren tachtig was hij zelfs de stuwende kracht achter mijn zangcarrière. Hij vond mijn artiestennaam uit : Yelles van Noyelle en was zo trots toen ik mijn allereerste plaatje maakte. Gans het land doorkruisten we vele keren samen met het gezin. Enkele auto’s werden versleten om overal te gaan optreden. Pa was technieker, manager, chauffeur. Helaas sloeg halfweg 2010 het noodlot toe en brandde hun gezellige woning af waar iedereen steeds meer dan welkom was. Gelukkig kwamen onze ouders er lichamelijk heelhuids uit, maar helaas had dit desastreuze moment nadien vele gevolgen voor pa zijn gezondheid. Dit was een klap die hij nooit echt te boven zou komen. Toen ik vanuit Gent na het telefoontje van mijn zus in volle paniek naar hen toe reed, stond pa naar de heropflakkering van de brand te kijken. Wat mij steeds bij blijft is dat hij toen met zo’n trieste blik zei : Dat huis is niks, maar we hebben geen thuis meer. Mijn zus en haar vriend namen pa en ma enkele maanden in huis daar zij dakloos waren geworden. Nadien konden zij zich vestigen als nabije buren van Marjan in de Lolliestraat in Moorslede, waar pa weer aan het werk en knutselen ging. Jammer genoeg kreeg pa af te rekenen met verscheidene gezondheidsproblemen, maar hij kon steeds rekenen op de goede zorgen van zijn vrouw. Niets was haar ooit teveel. Ze heeft haar hele leven steeds in het teken gesteld van zowel haar kinderen als haar man. Uiteindelijk belandde ons ‘baasje’ – zoals we hem vaak noemden – drie jaar geleden in het ziekenhuis en helaas zou hij zijn thuis nooit meer terug zien. Nadien werd hij vaste bewoner van Mandoline in het verzorgingstehuis Maria Middelares in Moorslede, was hij steeds met goeie zorgen en vriendelijk personeel werd omringd. Maar langzaam verdween de echte Joseph. De lieve echtgenoot en vader veranderde zowel geestelijk als lichamelijk, zodat hij het fysiek erg moeilijk kreeg en ook het contact met hem traag achteruit ging. Gedurende het aftakelingsproces spartelde hij enkele keren door een kritiek moment, maar zijn ongelooflijke levenslust nam steeds weer de bovenhand. Hoe groot hij ook letterlijk en figuurlijk was, door het oplopen van Covid 19 die zijn lichaam enorm verzwakte ging zijn gezondheid plots enorm snel achteruit. Wat niemand verwachtte, hij overwon corona maar door een acute longinfectie verloor hij plots vorige woensdagnacht om half twee de strijd.”
Door de coronamaatregelen werd de begrafenis in intieme familiekring gehouden. Daar zei Anja Yelles : “Ik kreeg als zangeres al veel applaus. Maar dit warme spontane applaus dat we nu gaan geven is helemaal voor ons pa alleen…” Aan de familie wensen we veel sterkte toe in deze moeilijke periode. (PADI)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier