Jo Vally over zijn cd/dvd ‘Live in Concert’: “Een West-Vlaamse cd, opgenomen in Kursaal Oostende”

Op zaterdag 6 oktober 2018 begon Jo Vally zijn feestjaar ’40 jaar Jo Vally’ met een groots pop-symfonisch concert in Kursaal Oostende.

Met meer dan 22 muzikanten op het podium en 2.000 fans én genodigden in de zaal gaf Jo er een fenomenaal concert, waarin hij terug ging in de tijd en de mooiste melodiëen uit 40 jaar carrière losliet op zijn publiek. Eén jaar na datum en ook nadat Jo Vally recent zijn jubileumjaar officieel afsloot met een groots verjaardagsconcert ligt het concert in Kursaal Oostende als live-cd en dvd in de handel. Op de tracklisting van de cd en dvd “Jo Vally Live – 40 jaar carrière” staan 17 volledige songs uit het concert, drie nieuwe bonussongs op de cd – waaronder zijn nieuwste single Als de twijfels zijn verdwenen – en drie prachtige videoclips als bonus op de dvd.

Hoe blik je terug op het voorbije feestjaar?

Jo: “Ik heb daar enorm van genoten. Na Kursaal Oostende gaven we ook nog een twaalftal concerten in culturele zalen met de kleine bezetting, zoals vroeger met alle liedjes verwerkt op een andere manier. We staken er nog wat anekdotes bij en wat verhaaltjes van vroeger. Dat sloeg aan. Ik sloot dat feestjaar ook al af met een afscheidsconcert in zaal Eldorado in Humbeek.”

Ben je geschrokken dat één jaar zo snel voorbij gaat?

Jo: Zeg wel, het gaat allemaal zo snel. We zijn ook al terug aan het repeteren en aan het denken aan de kerstconcerten die we terug gaan doen.”

In 2017 kon je kijken naar een belangrijk moment in je leven, namelijk bijna 40 jaar carrière. Zal je in 2020 als artiest een beetje in een zwart gat vallen? Want er zal ongetwijfeld – met alle respect – niet zoveel te doen zijn rond je persoon in dat jaar.

Jo: “Toch wel. Ik ben bezig met een nieuw project, getiteld : Mijn levenswerk. Dat is eigenlijk ook iets wat we gaan doen, touren in de culturele zalen. Dat heeft te maken met een stuk theater verbonden met heel veel muziek, décor, met veel inter-actie met de muzikanten, met verhalen enz. Het gaat iets helemaal anders zijn dan dat we al gedaan hebben. Eind januari beginnen de try-outs.”

Is dat een show die enkel in culturele centra te zien zal zijn?

Jo: “Dat klopt. Je kan een dergelijke show niet voorstellen in een feesttent of op plaatsen waar er veel lawaai is, waar mensen tegen elkaar staan te roepen. Het is een show waar je vooral moet naar luisteren én kijken. Ik ben alles zelf aan het uitschrijven. Ik zoek ook passende beelden op. In het voorjaar van 2020 komt er een try-out voor organisatoren en media. Ik ben ook nog bezig met een…volledig nieuw album. Inderdaad, mijn live-cd is nog maar uit en ik ben al opnieuw bezig met nieuw werk dat normaal gezien eind 2020 zal uitkomen.”

Blijft het een nieuw album in dezelfde Jo Vally-stijl?

Jo: “Ik maak terug een cd waarvan ik weet dat mijn publiek die liedjes graag zal horen. Je kan zeggen : ik schrijf nummers voor een radiozender of tv-station, maar dat is dikke bullshit. Het zijn uiteindelijk de mensen die je muziek graag moeten horen en die de cd zullen aankopen. Je moet muziek maken waar je ten eerste zelf achter staat én waarvan je weet dat het publiek zoiets graag zal horen. Als artiest mag ik eens een zijsprongetje maken en ik doe dat ook wel eens, maar ‘t is het publiek dat belangrijk blijft.”

Ik ken je al jaren en ik mag zeggen dat je een trouw én ruim publiek hebt dat je blijft volgen. Juist toch?

Jo: “Inderdaad en daar ben ik gelukkig mee. Ik heb trouwe fans, maar ik zie ook nieuwe mensen passeren. Dat vind ik heel tof. Het zijn meestal vrienden of kennissen van fans die ook mijn muziek leren kennen. Ik verschiet daar wel van, want ik ben ook al 61 jaar. De dertigers en veertigers blijven mij zelfs heel trouw volgen. Mijn fans sterven gelukkig niet uit.”

Hoe ben je in die voorbije 40 jaar als artiest geëvolueerd?

Jo: “Ik probeerde altijd een beetje om te muziek te volgen. Ik probeerde mee te zijn met mijn tijd. Ik luister ook naar wat anderen zeggen, naar hun raad. Ik verbeter net zoals rode wijn met de jaren (lacht). Ik voel dat mijn stem nog altijd beter én warmer wordt.”

Komt dat door die heel veel te zingen? Door training?

Jo: “Dat komt inderdaad door training en door veel te zingen. Dat komt door ervaring op te doen en door veel genres uit te proberen. Een artiest is precies zoals een sportman die over een bepaalde lat moet springen. Die sportman zal die lat telkens hoger leggen. Zelfs als hij denkt dat hij er niet over geraakt, zal hij toch die lat hoger leggen. In de muziek is dat ook zo. Ik probeer ook andere dingen eens uit, zelfs als ik denk dat ze niet voor mij zijn bestemd. Toch probeer ik die dan uit.”

Je maakte de gouden tijd mee van Tien-om-te-Zien, maar ook de tijd dat Tien-om-te-Zien verdween. Zat je ooit als artiest in een dipje omdat het minder goed ging met je carrière? Nooit met schrik gezeten dat je met het zingen je dagelijkse boterham niet meer zou kunnen verdienen?

Jo: ” Ik heb jarenlang meegedraaid dankzij Tien-om-te-Zien. Wanneer mensen die gaan werken al hun boterham kunnen verdienen door vele jaren bij dezelfde werkgever te werken, dan hebben ze geluk. Gelukkig maakte ik dat ook mee als artiest. Vanaf de start van Tien-om-te-Zien tot het einde, vele jaren na elkaar. Voor een doorsnee Vlaming blijven Willy Sommers, Luc Steeno, Bart Kaëll en ikzelf nog altijd gevestigde waarden. Treden we na al die jaren nog op, dan staat er ook nog altijd een artiest op de affiche uit die periode van Tien-om-te-Zien. Dat blijft ook zo. Ik geef dus toe : ik kan nog altijd mijn boterham verdienen met zingen, maar ik vrees dat dit voor nieuwkomers niet meer gemakkelijk is.”

Je recentste single heet ‘Als de twijfels zijn verdwenen.’ Ben je een twijfelaar?

Jo: “Als de twijfels zijn verdwenen past bij mij. In feite heb ik die single al eens uitgebracht. Ik denk dat ik 17 jaar was toen dit nummer uitkwam bij Vervecken’s Artiesten Klub. Dit nummertje kwam uit op vinyl, maar het resultaat was niet denderend. We zijn nu zoveel jaren later en ik haalde dat liedje van onder het stof vandaan. Het is nog niet zolang uit en de respons is heel positief.”

Je bent qua horoscoop een weegschaal. Je bent dus een twijfelaar?

Jo: “Ik ben inderdaad een twijfelaar. De titel van dit liedje past dus perfect bij mij, maar na al die jaren zijn er wel al veel twijfels verdwenen. Ik ben in veel een twijfelaar : in mijn muziek, mijn kledij, enz. Ik wil altijd maar aan andere vragen wat ze ervan vinden, wanneer ik iets wil doen. Ik ben geen persoon die zegt : wat jullie zeggen interesseert mij niet, ik doe mijn gedacht. Maar ik denk wel dat ik nu al wat ben verbeterd.”

Je was misschien liever in mei geboren, dan had je als horoscoop het sterrenbeeld stier.

Jo: “Of een leeuw, zoals mijn vrouw Marcella (lacht).”

Je carrière duurt al 40 jaar. Naar wat kan je nog uitkijken? Denk je nog wel eens aan bijvoorbeeld een duet, zoals in 1990 toen je met Paul Anderson ‘Aan alle vrouwen’ zong. Een nummer dat nu nog altijd een topper is en dat je moet blijven zingen.

Jo: “Was mijn vorige single Wij leven nu in de periode van Tien-om-te-Zien uitgekomen, dan was dat een dikke hit geworden. Vroeger kon je nog een hit aanvoelen. Ooit zaten we in de studio en Roland Verlooven was in de studio naast ons aan het werk. Hij had ons nummer gehoord. Plots ging onze deur open en Roland zei : je bent een dikke hit aan het maken. Het is boenk erop ! En Roland kreeg gelijk. Nu hebben we geen platform meer. Vroeger was er De Muziekdoos, had je het programma van Margriet Hermans, was er Tien-om-te-Zien. Nu moet je al veel geluk hebben wanneer je met een nieuwe single de nationale radio kan halen. Wanneer die dan zeggen dat de single niet past in hun strategie, dan mag je het helaas vergeten en is al je werk voor niets geweest.”

Wat raakte er je het meest in het voorbije feestjaar ’40 jaar Jo Vally’. Was het concert in Kursaal Oostende dé max, het absolute hoogtepunt in die voorbije twaalf feestelijke maanden?

Jo: “Ik kom graag optreden in West-Vlaanderen. Mijn grootste en meeste fans zijn van West-Vlaanderen en Oost-Vlaanderen. Het was dan ook evident dat ik mijn feestjaar begon met een grootse show in Kursaal Oostende, waar we ook de live-cd én dvd hebben opgenomen die we nu hebben uitgebracht. Het werd écht live opgenomen. Er werd niets aan gefoefeld. Voor de cd opteerden we natuurlijk voor een selectie van de gezongen liedjes, want we wilden ook nog een dvd erbij steken. Er staan ook drie bonussen op : Als de twijfels zijn verdwenen, Helemaal weg van jou, Hef het glas.“

Nieuwe liedjes die misschien ook nog eens op je volgende cd in 2020 kunnen komen?

Jo: “Dit zijn live-nummers, omdat de mensen dat graag horen, zo’n liedjes met een groots orkest. Deze cd is ideaal voor fans die mijn discografie graag bijhouden. Deze liedjes werden allemaal hits en ze werden live gebracht. Dat is ook het liefste wat ik doe : live zingen. Men praat vaak over het Eurovisiesongfestival, maar geef mij maar het Eurovisiesongfestival van 30 jaar geleden terug. Dan stond er nog een groot orkest met een échte dirigent vooraan. Muziek moet je echt voelen. Wanneer je dat nu allemaal digital gaat brengen, dat is spijtig. Daarom opteer ik ook om tijdens mijn optredens vooral met orkest te werken. Het spreekt het publiek ook meer aan, dan vlugvlug wat zingen op een tape. Zing je met een orkest, dan kan je beter interactie doen met het publiek. Live optreden is zalig, je hoort ook direct dat het live is.”

Wat denk je over de huidige artiesten, je opvolgers. Geef toe Jo – met alle respect – maar we zitten al een beetje met een oude generatie artiesten, zonder namen te noemen. Vind je ook niet dat de jongere generatie sneller verdwijnt dan vroeger? Sommigen worden gepusht en het is direct gedaan. Jullie zijn blijvers. Ik denk niet dat er nog veel artiesten 40 jaar carrière zullen mogen vieren. Correct?

Jo: “Ik ben ervan overtuigd dat er veel talent is, goed talent is. Soms kan je dat zien in de programma’s zoals Idool. Je bemerkt dan dat er heel veel talent is. Maar je kan geen nieuwe sterren maken als er geen tv-platform is. Dat vind ik zo jammer. Ik vind het spijtig dat de tv-makers dat vergeten. Ze maken een programma zoals Idool voor enkele weken. Ze halen veel kijkers, maar wie volgt er nadien die nieuwe artiesten op ? Ze vallen van zo hoog met hun bek naar beneden. Dat is jammer. Daardoor zijn er geen blijvers en kunnen er ook geen nieuwe komen. Een groot voorbeeld is er : Liefde voor muziek. Dat is een programma dat een zestal weken duurt. Zit je daarin als artiest, dan krijg je terug een bootst. Het komt er altijd op neer dat het een ketting moet zijn. Televisie gekoppeld met radio. En als je dat hebt – dat was vroeger zo in de periode van Tien-om-te-Zien en Radio 2 – dan draaiden ze uw nummer zot. Zo werd je groot en bekend.”

Werd je ook al gevraagd voor ‘Liefde voor muziek’?

Jo: “Neen, ze hebben mij nog niet uitgenodigd. Ik vind dat spijtig. Bellen ze morgen naar mij, dan spring ik een gat in de lucht want ik wil dat heel graag doen. Dat is een boost, iedereen wil daaraan meewerken. Iedereen die natuurlijk live kan zingen. Als ze mij bellen dan zeg ik : top he. De artiesten die er nu inzitten, hebben allemaal veel chance.”

Welke collega’s zou jij willen in het programma als jij zou meedoen aan ‘Liefde voor muziek’?

Jo: “Dat mag voor mij iets extreem zijn, zelfs met een Bent Van Looy en Ozark Henry. Dat zijn extreme artiesten, ze staan mijlenver van mijn muziek af. Ik heb daar al serieuze babbels mee gedaan. Ik luister ook naar die gasten hun muziek. Ik weet dus zeker dat er daar ook iets tussen zal zitten, waarvan ik zeg verdorie daar ga ik eens een Nederlandstalige tekst opzetten en iets anders mee doen. En ook dat die mannen ook bij mij nummers gaan vinden. Wanneer je zelf al 400 titels hebt en verschillende hits, dan ga je me niet zeggen dat je daar tussen niets gaat vinden dat die mannen helemaal anders kunnen maken. Dus dat zou perfect wel kunnen, maar ze moeten me willen he.”

Ik heb in de voorbije jaren al veel artiesten die in ‘Liefde voor muziek’ zaten gesproken, zoals recent nog Ilse DeLange die een cd uitbracht. Ze zeggen allemaal welk impact dat programma had op hun carrière, maar ook dat ze schrokken wat bepaalde artiesten met hun liedjes deden en dat ze daardoor heel emotioneel werden. Ik zie echter Jo Vally niet staan wenen voor een tv-camera, omdat één van zijn songs anders werden gezongen. Juist?

Jo: “Neen dat denk ik niet, na een tijdje wordt het echt een blèitprogramma. Dat vind ik er een beetje over. Het is precies of die allemaal een ajuin kregen om te wenen, want dat past in het programma. Je kan zeggen dat komt een keer voor, dat kan he. Maar in elke uitzending dat ze geven, elke keer dat er iemand een liedje zingt, beginnen die artiesten altijd te wenen. Ik zou zeggen : Waaw of Amaai, heel goed gedaan. Ik zou naar die collega-artiest gaan en formuleren : wat heb jij daarvan gemaakt ? Dat doet echt iets met mij, dat is fantastisch. Maar ik zou daar helemaal niet staan bleiten, dat ga ik niet doen. Allez PADI, dat denk ik toch niet hoor.”

(PADI)