Jelle Cleymans, liedjesschrijver van ‘Iedereen beroemd’: “Ik denk dat het gelukt is !”

“Ik bestempel me niet als een componist, wel als een liedjesschrijver. Dat is misschien het grote verschil tussen wat ik heb gemaakt en hoe andere mensen aan een musical beginnen”, zegt Jelle Cleymans, die wel als componist wordt voorgesteld en een grote inbreng heeft in de hartverwarmende feelgood musical Iedereen Beroemd die in première gaat op zondagnamiddag 17 februari in Theater Elckerlyc in Antwerpen.

Judas TheaterProducties nodigde de media uit voor de cd-opname van Iedereen Beroemd bij Motor Music in Mechelen. Producent Sam Verhoeven was fier te mogen zeggen dat het uitzonderlijk was dat op deze locatie de volledige cast aanwezig was. Hij stond ook stil bij de première van zondag 17 februari in aanwezigheid van de maker van de film Dominique Deruddere. De producent had het ook over de single Vuur die al werd uitgebracht net als de single Lucky Manuelo.

Hij gaf het woord door aan Jelle Cleymans, de componist én tekstschrijver van deze feelgood musical. “Ik vind het fijn dat we hier bij Motor Music in Mechelen zijn. Ik deed hier de middelbare school en liep academie. Daar is de basis gelegd voor wat ik nu kan, maar dat is nog maar een basis. Ik laat mij dus bijstaan door iemand die de arrangementen heeft gemaakt voor mijn liedjes, namelijk Wietse Meys“, zegt Jelle.

“Wietse is een saxofonist, net als mijn vader. Ik was acht jaar toen dat jongetje Wietse met zijn moeder binnen kwam in onze gang. Hij had zijn saxofoon mee. Zes jaar later konden we in de kamer ernaast niet meer horen wie er nu aan het spelen was : Wietse of mijn vader. We kennen elkaar al heel lang. Het is nu de eerste keer dat we intens samen werkten. Wietse schreef al ontelbare arrangementen voor de Vlaamse showbizz. Ik ben heel blij dat hij aan mijn zijde staat.”

Vlaamse muziek uit de jaren 70

Jelle kende natuurlijk de film van Dominique Deruddere. ” Ik heb gekozen voor een stijl – toen ik in 2000 de film bekeek – waaraan ik toen moest denken in de bioscoop, namelijk Vlaamse muziek uit de jaren zeventig: Willy Sommers, John Terra… Later werd die muziek ook gebruikt door één van mijn grote voorbeelden Guido Belcanto, waar mijn vader lang heeft bijgespeeld. Het klinkt gek uit de mond van iemand van 33, maar dat is de muziek waarmee ik ben groot geworden. Ik vond het passend binnen dit gegeven van iets te brengen rond de Soundmixshow in een tent met een foute presentator en een jury die niet weet waarover het gaat. Er zit veel muziek in. Invloeden van soul en blues. Ik probeerde om de teksten naadloos erin te verwerken“, vertelt Jelle.

“Ik denk dat het gelukt is, naar mijn bescheiden mening en nu gaan die kleppers dat zingen. Het rare is dat ik nu eens aan de andere kant sta. Ik ben heel fier op deze kleppers die dat heel goed zullen doen. Frank en ik waren uitgegaan van volkstheater met liedjes. Is dat toneel? Is dat theater? Dat maakt mij geen ziel uit. Het is volkstheater. Er zal gelachen worden, maar ook gehuild. Ik ben fier op de muziek!”

“Ik had al jaren het gevoel dat mijn manier van liedjes schrijven een meerwaarde zou zijn voor de Vlaamse musicallandschap”

Je hoort niet graag het woord componist. Ben je niet fier op deze benaming?

Jelle: “De reden waarom ik dat altijd benadruk, is omdat het gaat om een werkproces. Als ik aan componisten denk, dan denk ik aan mensen die partituren uitschrijven. Dat is wat ik niet doe. Dat heb ik ook niet nodig. Ik zeg altijd: ik ben een liedjesschrijver. Ik zoek enkel de juiste akkoorden en woorden. Daar ben ik even fier op. Ik ben in mijn ogen een liedjesschrijver, dat is anders dan een componist. Het zit eerder in de details. Wat veel belangrijker is dat de zangers weten dat het mijn woorden zijn.”

Heb je dat werk onderschat?

Jelle: “Neen, ik heb het niet onderschat maar het was zwaar, het was heel hard werken. Dat ging gepaard met pieken en dalen. Soms bots je tegen een muur of jezelf. Soms gaat het ook heel vlot. Ik ben wel blij. Ik had al jaren het gevoel dat mijn manier van liedjes schrijven een meerwaarde zou zijn voor de Vlaamse musicallandschap. Het is eigenlijk niet aan mij om te zeggen of dat gelukt is, maar het voelt goed aan. Ik heb mijn manier van werken wel kunnen toepassen. Ik hoor van acteurs dat ze het heel blij zijn met de manier waarop ze het kunnen zingen, dat was mijn verantwoordelijkheid. Het is toch wel gelukt, denk ik.”

Wanneer werkte je dat uit? Vorig jaar had je het toch super druk met 40-45. Was het nachtwerk?

Jelle: “Neen, ik had mijn eerste inhoudelijke vergadering met Frank Van Laecke in de zomer van 2017. Ik moet altijd dingen laten rijpen. Ik kan niet direct aan de piano zitten en beginnen te schrijven. Ik laat dingen rijpen, laat de melodie tot bij mij komen.”

“Het is vooral geschreven vorig jaar in april/mei. Daarrna paste ik hier en daar iets aan. Ik heb er wel mijn tijd voor genomen, het was helemaal niet gemakkelijk.”

Vroeg je ook advies aan andere mensen ?

Jelle: “Ja, natuurlijk. Dit is een samenwerking met Frank Van Laecke. Hij heeft vooraf alles gehoord. Altijd als ik iets af had, stuurde ik het door. Raar maar waar, hij was altijd heel tevreden. Soms paste hij eens één woord aan maar dat was al. Ik ben geen veelschrijver, maar als ik iets schrijf probeer ik dat het zoveel mogelijk in de buurt van de scène komt. Ik heb het wel redelijk intern gehouden en niet aan Jan en alleman advies gevraagd”

(PADI)