De Britse zangeres Amy Macdonald was 18 jaar toen ze haar eerste platencontract kreeg. De voorbije tien jaar scoorde ze heel wat hits, zoals ‘This is the life’, ‘Mr. Rock & Roll’, ‘L.A’ en ‘Woman of the world’. Drie jaar na haar laatste album is ze volledig terug. Haar nieuwe plaat heet ‘The Human Demands’ en de eerste single ‘The Hudson’ belooft een stevige hit te worden. Wij hadden een gesprek met dit Britse wonder en stelden haar natuurlijk enkele vragen.
‘The Human Demands’, je nieuwe album, komt eind deze maand uit. Het is je vijfde album. Wat betekent dit album voor je ? Als je het zou moeten omschrijven in enkele zinnen, hoe zou je dat dan doen ?
Amy : “Ik vind het een heel bijzonder album. Het wordt gereleaset in een heel speciale tijd, wat we uiteraard vooraf niet konden plannen. Het is een plaat over het leven, over de ups en downs, hoogte- en dieptepunten. Het is iets waar we dit jaar allemaal mee te maken hebben. Ik denk dat het aanvoelt als een zeer zinvolle en persoonlijke plaat, die precies op het juiste moment uitkomt.”
Heb je getwijfeld om het album later uit te brengen, precies door de coronacrisis ?Of voelt dit aan als het juiste moment ?
Amy : “Hmm, het album zou oorspronkelijk veel eerder zijn uitgebracht, waarschijnlijk al afgelopen zomer. Toen gebeurde de crisis en lockdown, dus hebben we de releasedatum achteruit moeten schuiven. Er zijn natuurlijk ook momenten dat ik dacht… we moeten wachten tot volgend jaar. Maar aan de andere kant denk ik gewoon dat muziek een ontsnapping kan zijn voor mensen. Muziek kan echt helpen in moeilijke tijden, zeker nu nog meer dan ooit tevoren. Door via sociale media met mijn fans te praten, waren er zoveel mensen die zo enthousiast waren om dit album te horen. Ik wilde het dus gewoon nu uitbrengen. Misschien krijg ik daar spijt van, het is echt een moeilijke tijd om promotie te maken of iets te doen. Het kan gewoon verloren gaan, maar er zullen in ieder geval mensen zijn die ernaar luisteren.”
‘The Hudson’ is de eerste single, inclusief een prachtige videoclip. Over wat gaat het nummer en waarom koos je die song al eerste single ?
Amy : “Het nummer is door veel verschillende dingen geïnspireerd. Ten eerste vertelde mijn vader me een verhaal over hem en mijn moeder die naar New York reisden, in de jaren zeventig, toen ze nog jong waren. Dat gaf mij het idee dat het nummer zou gaan over het sluiten van deuren en het openen van nieuwe. Je kan één beslissing nemen in je leven en dan kom je misschien ergens helemaal anders terecht. En hoe alles wat je doet invloed heeft op waar je terechtkomt en soms denk ik wel eens en vraag ik me af waar ik zou zijn zonder muziek. Wat zou ik nu hebben gedaan ? Dat is gewoon een heel interessant idee én vraag. Dat is waar het idee van het nummer vandaan kwam. Met de video zien we een koppel dat op weg gaat en zo’n keuzes maakt, ik ben zo trots op het nummer. Het is gewoon zo’n aanstekelijk vrolijk nummer, het voelt als een soort ‘volkslied’ aan. Het voelde gewoon als het perfecte nummer voor de eerste single. In deze moeilijke tijden is het goed om mensen iets te geven dat up-beat is, dat positief aanvoelt, omdat ze gewoon mee kunnen zingen en al het andere even kunnen vergeten.”
De videoclip werd ook opgenomen in tijden van corona. Hoe ben je te werk gegaan ?
Amy : “Dat was natuurlijk heel vreemd en nieuw voor me, want het was een situatie die zich afspeelde en nog steeds afspeelt overal ter wereld. Toen we het nummer schreven, had ik altijd het idee dat we deze videoclip in New York zouden filmen. Toen het op een bepaald moment ging over het maken van deze video, was het erg moeilijk, door de coronamaatregelen. Iedereen zei dat we dat niet zouden kunnen doen. Maar toen vonden we een regisseur die graag op afstand werkte, in New York. We hebben eerst alle stukken van New York gefilmd en daarna alle stukken met mij hier, daarna voegden we het allemaal samen. We waren in staat om de video te maken door de wonderen van technologie. Ik ben zo blij dat we dat hebben kunnen doen. Omdat het zo goed werkt met het nummer en het is zo’n goede video.”
Hoe uptempo de eerste single ook is, de tweede single is een heel rustig nummer. Een heel emotioneel nummer, ik kreeg er spontaan ook de tranen van in mijn ogen. ‘Crazy Shade of Blue’, wat is het verhaal achter het nummer ?
Amy : “Het gaat over het verstrijken en passeren van de tijd. Hoe alles kan veranderen in de dagen dat je ouder wordt. De weken gaan veel sneller voorbij. Toen ik dat nummer aan het schrijven was, dacht ik aan mensen die samen zouden komen. Maar als ik er nu naar luister, kan het ook gaan over mensen die uit elkaar gaan. Dat is iets geweldigs aan muziek. Je kan proberen over iets te schrijven, maar als het klaar is, kan de betekenis iets heel anders zijn. En misschien hoort iemand ook iets heel anders. Het is zo subjectief.”
Het is nog heel even wachten voor we de andere nummers van het album kunnen horen maar ik heb er alvast twee uitgekozen om even met je te bespreken. Het eerste is ‘young fire old flame’, een heel mysterieuze titel. Over wat gaat het nummer ?
Amy : “Het is een triest nummer. Soms worstel ik een beetje met de wisseling van de seizoenen. Ik denk dat het een enorme impact op ons heeft, wanneer we van zomer naar herfst en dan naar de winter gaan. Het kan me een beetje ‘down’ maken en een paar keer had het al een vreselijke impact op me. En het nummer ‘young fire old flame’ is het zingen daarover en hopen dat het, het volgende jaar niet meer zal gebeuren. Dus het is een triestige song. Het is gewoon mijn eigen persoonlijke ervaring met de emotionele ‘Amy’.”
Het volgende is ‘Something is Nothing’, het is de afsluiter van de plaat. Wat kan je daarover vertellen ?
Amy : “Dat was volgens mij het laatste nummer dat ik voor deze cd schreef. Het is een beetje anders. Ik schreef het samen met één van mijn bandleden. Eerlijk, ik weet niet precies waar dat liedje vandaan kwam. Het is er één die gewoon uit het niets is ontstaan. Ik denk dat het een heleboel zaken kan betekenen. Ik denk dat dat een song is die we aan de luisteraars zullen overlaten om te zien wat ze van het nummer vinden. Er zit voor mij geen duidelijk verhaal achter.”
Een belangrijke naam die bij elk nummer terugkeert is ‘Jim Abbis’, een grote naam. Hij heeft samengewerkt met ‘The Artic Monkeys’ en ‘Adele’. Hoe zijn jullie bij elkaar gekomen en hoe is het verder verlopen ?
Amy : “Toen ik met het schrijven van mijn album klaar was, had ik een meeting met mijn platenlabel om na te denken over wie we konden strikken om het album te produceren. Zodra Jims naam werd genoemd, gingen mijn ogen blinken, want toen ik jonger was, gingen mijn vrienden en ik naar rockcups en dansten we op de ‘Artic Monkeys’ en al de albums die Jim heeft gemaakt. Ik was heel blij omdat ik precies wist wie hij was. Toen ik Jim ontmoette, deden we het zo goed samen. We hadden een uitstekende werkrelatie en het maken van het album was zo leuk. Ik kan in alle eerlijkheid zeggen dat dit mijn beste ervaring was om een album te maken. Ik kijk er op terug met hele fijne herinneringen. We waren gewoon een geweldig team met Jim en de muzikanten. Het voelde echt alsof we alles konden geven en zo goed samenwerkten.”
Wat ik persoonlijk enorm waardeer aan je is dat je altijd jezelf bent gebleven als persoon, maar ook in je muziek. De twee singels van de plaat zijn echt ‘Amy’ songs. Natuurlijk, iedereen heeft idolen, muzikanten waar hij of zij naar opkijkt. Naar wie kijk jij op ? En wie heeft je misschien wel geïnspireerd in je muziek ?
Amy : “Eén van mijn favoriete artiesten aller tijden is Bruce Springsteen. Hij is waarschijnlijk één van de beste songwriters die er ooit is geweest. Ik hield er absoluut van om naar zijn muziek te luisteren. Maar ik heb ook een erg eclectische muzikale smaak (lacht) … Mijn favoriete nieuwe album, dat nu is uitgekomen, is van de band genaamd ‘Future Islands’. Ze klinken helemaal niet zoals ik, maar ik vind het cool dat je nog steeds naar andere muziekstijlen kunt luisteren en dan ook je eigen ding kan doen.”
Wat is er anders aan de Amy op je eerste album en dit album ?
Amy : “Hmm, op mijn eerste album was ik nog een studente. Ik schreef dus de meeste nummers van dat album gewoon op school, toen ik zestien jaar jong was. Ik heb mijn hele leven in deze gekke industrie doorgebracht. Natuurlijk ben ik volwassen geworden. Ik geloof dat als je eenmaal 30 bent, je het leven op een heel andere manier gaat bekijken. Ik ben zoveel dankbaarder geworden voor de mensen om me heen, mijn vrienden, fans en familie. Ik realiseer me nu hoeveel ze voor me doen en hoe belangrijk ze zijn in mijn leven. Langs die kant begin je veel dankbaarder te worden. Ik ben iedereen dankbaar die aan mijn zij staat en voor de kansen die ik kreeg. Ik kijk terug op de ‘jonge’ Amy als een zeer zorgeloos persoon en het was toen zoveel gemakkelijker om muziek uit te brengen.”
Ik las dat je een platencontract kreeg op je 18de. Dat is heel jong. Zijn er zaken die je nu anders zou doen ?
Amy : “Ik denk het niet, het is heel moeilijk om je als iemand heel jong levend te houden in deze branche. Het zal moeilijk worden, ongeacht hoe oud je bent, het is een soort krankzinnige baan. Ik denk dat het gemakkelijker voor me was toen ik jong was, omdat ik niet te veel aan alles dacht. Ik ben er gewoon mee doorgegaan. Maar ook, aan de andere kant toen ik jong was, bevond ik me soms in posities waar ik me niet helemaal op mijn gemak voelde. Dat veranderde enorm toen ik opgroeide. Maar ik denk niet dat ik veel zou veranderen.”
Ik hoorde via je ‘Q&A’ via Instagram live dat het moeilijker is al artiest zijnde om op de radio te komen of in de hitlijsten te verschijnen. Hoe ervaar jij dat ?
Amy : “Het is iets dat ik al jaren ondervind. De industrie is altijd gericht op ‘nieuwe’ artiesten. Het gaat altijd over : ‘wie is de nieuwe jonge artiest ?’ Ik was nieuw aan het begin van mijn carrière en ik kreeg toen alle steun. Als je verder gaat in je carrière, wordt het veel moeilijker. Het is gewoon iets waar ik de voorbije tien jaar mee te maken had, ik ben er nu eenmaal al aan gewend. Het is gewoon wat het is. Het is een beetje teleurstellend. Omdat het voelt alsof de focus op alles ligt, maar op één ding niet en dat is de muziek. Dat is een beetje het probleem met de muziekindustrie van vandaag, dat de ‘muziek’ soms het minder belangrijke deel is. Dat vind ik raar, omdat het in geen enkele andere industrie zo zou gebeuren.”
Je tattoos vind ik enorm cool en leuk. Zitten er betekenissen achter ?
Amy : “Dank je ! Er zitten algemeen geen betekenissen achter. Sommige hebben een speciale betekenis voor mij, maar voor de meeste ben ik gewoon ‘creatief’ bezig, denk ik. Als je creatief bent, wil je gewoon nieuwe manieren vinden om creatief te zijn. Voor mij is dat een tatoeage krijgen of andere soort dingen. Ik heb wel al deze gekke schedels. En dàt heeft wel een kleine betekenis. Toen mijn allereerste album uitkwam, kocht ik een Alexander Mcqueen-ketting voor mezelf. Het uitgangsbord van Alexander Mcqueen zijn schedels. Ik vond het geweldig dat je dat soort enge schedels op mooie zachte stoffen had. Ik had gewoon een echte connectie met die ketting, want het betekende veel voor mij. Het was een geschenk voor mezelf omdat ik een album had dat hoog in de hitlijsten stond. Daarom heb ik zo’n beetje de liefde voor schedels gekregen. Dat is waar de tatoeage vandaan kwam. Maar er zit geen grote betekenis achter de meeste van hen (lacht).”
Het is misschien toeval, misschien ook niet maar je start je nieuwe tournee voor dit album in maart volgend jaar in Brussel. Kijk je er naar uit om terug te mogen touren ?
Amy : “Ik kijk er zo hard naar uit. Ik hoop dat we snel terug kunnen touren. ‘Fingers crossed’ en hopen dat alles goed komt. Ik denk dat wij als mensen graag plannen hebben en dat we dingen moeten hebben om naar uit te kijken. Ik denk dat dit één van de grootste worstelingen is dit jaar, dat niemand iets heeft om naar uit te kijken. Het is dus goed om deze dingen te hebben. Om weer iets te hebben om op te focussen. Ik kijk er echt naar uit om weer naar België te komen. Ik heb al vaker in de AB gespeeld en het was altijd één van de beste avonden van de tour. Ik ben dus erg blij om er terug te spelen.”
Om dit interview af te sluiten nog één vraag over de toekomst. Je bent een succesvolle artiest, je hebt enorm veel hits gehad. Je brengt over een tweetal weken je nieuw album uit. Heb je nog bepaalde dromen voor de toekomst of wensen ?
Amy : “Hmm, als ik nu gewoon eens kan blijven doen wat ik nu doe, dan zou ik heel blij zijn. Ik heb zoveel geluk dat mensen nog steeds naar mijn muziek willen luisteren. Dat er nog steeds mensen naar mijn optredens komen. En moest iemand me dit alles een paar jaar geleden hebben verteld, dat ik hier nog steeds platen en liedjes zou maken, dan had ik dat niet geloofd. Ik ben dus erg dankbaar dat ik nog steeds van al die geweldige fans steun krijg.”
Amy, bedankt, voor de fijne babbel. Het was leuk om je met zoveel passie over je muziek te zien praten. We kijken reikhalzend uit naar april volgend jaar wanneer je dit album live komt voorstellen in de AB te Brussel. Ik zou zeggen: ‘Keep it safe’. Merci voor je tijd en tot snel ! (PADI & Jérémie)
Vanaf vrijdag 30 oktober is de cd overal beschikbaar, zowel fysiek als op alle streamingsplatformen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier