De sterren van het podium staan al regelmatig in de kijker. Het is tijd om ook hun fans eens op het voetstuk te plaatsen. Showbizzmedewerker PADI zoekt voor ons enkele superfans op en laat ze vertellen over hun idolen. Ze diepen herinneringen en anekdotes op en duiken in hun collectie foto’s en memorabilia.
Deze week gingen we op bezoek bij Carine Page uit De Panne, die op 22 december 1968 het levenslicht zag in Veurne. Ze heeft nog één broer, twee schatten van metekindjes (Luna en Liza) en zelf is ze – dat zegt ze toch – een ‘happy single’. Ze bracht haar kindertijd en jeugd gedeeltelijk door in Izenberge, een deelgemeente van Alveringem, en gedeeltelijk bij haar grootouders in Leisele, waar ze ook school liep.
Op elfjarige leeftijd begon Carine als jobstudente te werken in De Panne. Ze verloor direct haar hart aan de badstad en woont er nog altijd. Na de schooljaren was Carine onder meer werkzaam als poetsvrouw. Sinds september 2000 werkt ze niet meer, Carine is al zestien jaar ongewild invalide. “Nu probeer ik mijn leven zin en kleur te geven door als vrijwilligster te werken op school, waar ik middagtoezicht hou in de eetzaal en op de speelplaats. Ik werk ook als vrijwilligster voor Dierenasiel Ganzeweide. Ik zit in het propagandateam en sta in voor de kalenderverkoop, het inzamelen van tombolaprijzen voor het ledenfeest, tijdens de zomermaanden stand-by zijn op onze stand op avondmarkten en braderieën… En daarnaast woon ik zoveel mogelijk optredens bij van mijn idool Davy Gilles, Sasha & Davy en De Romeo’s.”
Die avond kon Luc Steeno mij niet echt boeien, maar het orkest The Sonny Boys wist ik wel te waarderen
“Ik ben een fan van ‘t eerste uur, nu toch al 24 jaar geleden. Davy Gilles was toen… 15 jaar. Nu ik dat zeg, denk ik eraan dat we volgend jaar onze zilveren jubileum moeten vieren (lacht)”, aldus Carine. “Op zaterdag 28 september 1991 vroeg een collega aan mij of ik zin had om mee te gaan naar een optreden van Luc Steeno in Vichte. Die avond kon Luc mij niet echt boeien, maar het orkest The Sonny Boys wist ik wel te waarderen. Na dit optreden sloeg ik een praatje met de bandleden. Op die manier kwam ik te weten dat ze als vaste groep optraden wanneer Luc Steeno werd geboekt.
Iedere week trok ik erop uit. Mijn vriendin ging voor Luc Steeno, ik voor het orkest. We werden zo close, waardoor we mochten helpen met het uitladen van de vrachtwagen met materiaal, alles klaar plaatsen op het podium, enz. Op die manier leerden we ook beter de mensen van de techniek kennen. Op een bepaalde dag had de technische ploeg iemand tekort om de volgspot te bedienen. Ik nam die taak met plezier aan. In de daarop volgende weken en maanden gebeurde het nog regelmatig dat ik een handje mocht toesteken.”
‘t Ventje was nog maar vijftien jaar
“Luc moest ook wel eens op dezelfde avond op twee plaatsen optreden en dus bleven ze maar een beroep doen op mijn hulp. Op die manier zijn de wegen van mijn vriendin en ik ook gescheiden geraakt. Zij bleef optredens van Luc volgen, ik werkte mee met de technische ploeg. En door die techniek leerde ik Davy Gilles kennen. ‘t Ventje was nog maar vijftien jaar (lacht). Ik moest in zijn thuisstad in CC De Maere in Sint-Joris-Winge de volgspot bedienen. Alle artiesten – waaronder ook Davy – werden door mij van extra licht voorzien. Ik heb Davy dus als één van de eerste letterlijk en figuurlijk in de spotlights gezet.”
“In die acht jaar klank- en lichtfirma – tussen 1992 en 2000 – zag ik veel artiesten de revue passeren. Ik heb grote namen in de spotlights gezet : The Dinky Toys, Leopold 3, Clouseau en Soulsister, en ik leerde er ook veel beginnende artiesten kennen, zoals Phil Kevin, Isabelle A en Sam Gooris. Maar er is echter maar ééntje die ik na 2000 verder bleef volgen : Davy Gilles !
Toen Davy begon te acteren, zag ik hem iedere dag op tv in Vennebos, Familie of Wittekerke. Helaas was hij toen live niet veel te zien, maar ja.. Toen hij met musicals begon, was ik er altijd bij. Met de trein reisde ik naar de plaats waar hij optrad om dan de matineevoorstelling bij te wonen en terug te keren. Ik ging supporteren voor hem toen hij meespeelde in Romeo & Julia, Doornroosje, Sneeuwwitje, Mamma Mia, Grease… Iedere week was ik er present, zolang één van die voorstellingen geprogrammeerd stonden. Toen Davy terug begon te zingen, was ik zo gelukkig, zeg maar de koningin te rijk. De Soapband, De Romeo’s, Davy solo… laat maar komen. Ik ga nu – al een viertal jaar – ook naar de shows kijken van Davy en zijn vrouwtje Sasha. In mijn agenda vind je maar weinig lege bladzijden terug. Er is altijd iets te doen en maar goed ook, want dat is mijn ontspanning.”
Iedere morgen word ik door Davy gewekt
“Hoe fanatiek ik ben? Ik ben héééééééééééééééééééél fanatiek (lacht) Ik heb één wekkerradio met cd-speler en welke cd zit erin ? Jawel, Samen Sterker van Davy Gilles. Iedere morgen word ik door Davy gewekt. Dat is veel leuker dan wakker worden met het nieuws of al het fileleed. Tijdens de dag staat zijn muziek op. Zijn liedjes staan ook op mijn pc en op mp3 (voor onderweg) en ‘s avonds dommel ik in met op de achtergrond de muziek van Davy.”
De Romeo’s : Davy en die twee andere pipo’s
“Zien mijn buren of vrienden me vertrekken, dan vroegen ze vroeger ‘Ga je naar De Romeo’s?‘ Ik zei altijd : ‘Neen, ik ga naar Davy !‘ Nu weten ze dat allemaal. Ze vragen nu ‘Onderweg naar Davy ?’ Ik zeg dan ‘Ja, maar deze avond zingt hij ook samen met die twee andere pipo’s’ (lacht)of anders ‘Ja, vanavond is het Davy solo of Sasha & Davy'”
“Ik ga ruim 70 à 75 keren per jaar kijken naar optredens van Davy. Vroeger werd ik meer dan eens gek verklaard. Nu bellen ze me op met de boodschap dat Davy op tv te zien is of te horen is op de radio of dat ze ergens een affiche zagen hangen waarop Davy prijkt. Sommige vriendinnen gaan nu ook wel eens mee. Ben ik dan eens een volledig weekend thuis, dan snapt mijn naaste omgeving dat niet. Ben je ziek of is Davy met vakantie, krijg ik dan steevast te horen. Ik ga af en toe ook eens… vreemd(lacht). Op 11 oktober was ik aanwezig op het afscheidsconcert van Nicole & Hugo in Harelbeke. In november staat ieder jaar het verjaardagsfeest van Swoop in mijn agenda. Als mijn muzikaal vreemd gaan, maar daarbij blijft hé”.
“Als echte fan heb ik ook allerlei gadgets in huis. Van sleutelhangers tot een koffietas, van een balpen tot beertjes, enz. Bepaalde zaken kocht ik aan tijdens een optreden aan de fanstand. Ik bezit echter ook unieke gadgets, die ik van vrienden kreeg voor verjaardag, kerst of zomaar, waaronder longdrinkglazen, een make-up spiegeltje, een kristallen gegraveerde kader, magneten, enz. Maar mijn pronkstuk is en blijft toch de levensgrote banner in sepia die ik van Davy na een optreden in Ingelmunster kreeg en waarop hij een heel lieve tekst zette. Deze banner kreeg een prominente plaats in mijn living, zodat ik – waar ik ook ben – Davy ALTIJD goed zie staan. Ernaast staat een halogeenlamp met spot. Davy wordt hier dus nog iedere avond door mij in de spotlights gezet, want van zodra de avond valt, steek ik dat licht aan.
“Ik heb ook twee tattoos van mijn idool. Toen ik een eerste liet zetten, was niemand daar verbaasd over, met uitzondering van Davy waaraan ik vooraf niets had gezegd. Nadien stuurde ik een mailtje naar Davy met de foto van de tattoo. Het was wel een beetje bang afwachten hoe hij zou reageren, maar zijn reactie was heel positief. Ik heb ondertussen nog een tweede tattoo laten zetten. Ik geef eerlijk toe : ik ben er supertrots op. En Davy ook!”
Al die jaren, dat leverde vast ook een pak anekdotes op, of niet? “Ik weet niet of ik het anekdotes kan noemen, maar mijn twee tattoos werden allebei toevallig op de verjaardag en geboortedag van Davy’s twee dochters geplaatst”, vertelt Carine. “Voor de eerste tattoo maakte ik een afspraak op maandag 2 juli 2012 om 14 uur. Ik kreeg echter een telefoontje, met de vraag of ik op woensdag 27 juni 2012 om 11 uur wilde langskomen. Op die dag werd Sam tien jaar. En op vrijdag 18 april 2014 had ik om 14.30 uur een afspraak voor mijn tweede tattoo. Sasha was toen zwanger van Noa en de bevalling was voorzien voor ‘t eind van de maand. Die ochtend deed ik mijn pc open en ik las de boodschap dat Sasha en Davy – eerder dan voorzien – de trotse ouders waren geworden van Noa. Ik dacht ‘Yes, yeehaw, ook mijn tweede tattoo heeft onverwacht een belangrijke betekenis!‘”
“Wat de banner betreft : Davy had er één te koop van zijn eerste full-cd Samen Sterker. Die met witte achtergrond, verder rood en zwart, maar die paste niet in mijn interieur. Ik zag liever die in sepia. Davy wilde deze echter niet weg doen omdat het zijn allereerste banner was. De dag dat ik de sepia-banner kreeg, zei Davy dat hij nog iets voor mij had, maar dat ik het pas thuis mocht openen. Ik wilde nog nooit zo vlug naar huis rijden na een optreden (lacht). Ik heb die banner pas thuis open gedaan en kreeg dan de shock van mijn leven. Ik dacht dat Davy die Samen Sterker-banner had meegegeven, maar het bleek toch zijn eerste banner te zijn, met lieve woorden erop. Ik huilde van blijdschap en ik liet het ook direct aan Davy weten.”
“Tussen kerstmis 2013 en januari 2014 werd Davy drie keren geconfronteerd met tegenslag”, herinnert Carine zich ook. “Eén keer reed er iemand achteraan tegen zijn auto, één keer reed hij zelf achteruit tegen een boom en één keer brak hij zijn pink tijdens het helpen aanleggen van de oprit. Op 12 januari 2014 vertelde hij mij – tijdens de nieuwjaarsreceptie – dat hij een kaarsje was gaan branden in een kerkje in Frankrijk. Toen ik vroeg hoe hij die kaars had aangestoken, zei hij : ‘met ene die daar stond’. Ik zei dat zoiets niet mag, dat hij dat met eigen vuur moest doen. Anders zou hij de problemen van de andere kaars op zich nemen. Toen grapte hij : ‘Steek jij maar een kaars voor mij aan, dàt zal pas helpen’.”
“Ik doe dat nu. Sinds 13 januari 2014 brandt er bij mij thuis – zeven dagen op zeven, 24 op 24 uur – een noveenkaars, met een foto van Davy erbij. Geloof of bijgeloof ? Sinds die kaars hier brandt, heeft hij alvast niks ernstig meer meegemaakt. Ik hoop dat het zo blijft, ik geloof er alvast in.”
Net voor ons vertrek, wilde Carine nog een boodschap kwijt. “Ik wil deze babbel graag afsluiten met de woorden die op mijn lichaam staan geschreven”, besluit Carine. “Davy is mijn zonneschijn, mijn geluksbrenger, mijn beste medicijn. Miene Davy is gewoon ‘Simply the best’“.
(PADI)
FAN-tastiek
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier