Op de foto met idolen, zelf op het podium en… pintjes stelen: bekend Brugge over Cactus

Mathijs Goderis (rechts) en Jonathan Nowakowski (links) met The Tallest Man on Earth. © gf
Stefan Vankerkhoven

Voor veel Bruggelingen is het Cactusfestival het jaarlijkse rendez-vous met jeugdvrienden en een alibi om aan de lange of korte bar tussen de concerten door zatte, aangedikte herinneringen op te halen aan de ‘rebelse’ jeugdjaren. Wij polsten bij vier Bekende Bruggelingen naar hun eerste keer op Cactus.

Eerste schepen Mathijs Goderis: Op de foto met The Tallest Man on Earth

“De eerste keer dat ik naar het Cactusfestival trok, was de editie met Lauren Hill. Was dat nu 2004 of 2005? Ik herinner het mij niet zo goed meer”, zegt eerste én jeugdschepen Mathijs Goderis, die al een tiental keer naar het Minnewaterpark trok het tweede weekend van juli. “De sfeer op Cactus is ongeëvenaard. Dat maakt het zo bijzonder in vergelijking met andere zomerfestivals. Geen enkel festival is zo intiem en feeëriek. Het Minnewaterpark is een fantastische locatie. De animatie is ook altijd heel erg leuk. Ook tussen de optredens in valt er altijd van alles te beleven. Van kunstprojecten tot bomma’s op gepimpte rollators.”

Zijn sappigste herinnering? “In 2013 was ik steward, maar ik keek ook heel erg uit naar het optreden van The Tallest Man on Earth. Zijn optreden mocht ik als steward frontstage meemaken. Met één oog op het publiek en één oog op het podium kon ik er enorm van genieten. Even later zag ik backstage iemand die wel heel erg op hem leek. Na kort beraad met mijn vriend Jonathan Nowakowski waren we het er over eens: het was hém! The Tallest Man on Earth bleek helemaal niet zo tall te zijn, maar wél heel sympathiek. Hij wou zelfs met ons op de foto!”

Liesa Naert als toeschouwer op het Cactusfestival.
Liesa Naert als toeschouwer op het Cactusfestival.© gf

Actrice Liesa Naert: een truc voor gratis bier

“De allereerste keer dat ik naar het Cactusfestival trok, was ik 14 jaar oud”, zegt de Brugse actrice Liesa Naert, die tweewekelijks een column schrijft in onze krant. “De toegang tot het festival was toen nog gratis en het duurde, denk ik, maar één of twee dagen.”

Als tiener trok Liesa elk jaar naar het festival in het Minnewaterpark. “Maar toen ik in Gent studeerde, verminderde dat wat. Tijdens mijn tienerjaren heb ik op het festival wel vaak pintjes gestolen. De truc was: we bestelden twee pintjes. Eenmaal we die gekregen hadden, zeiden we: ‘Oh, en ook nog een cola en een spa’. Van zodra de barman of barvrouw zich omdraaide om die te halen, liepen wij weg met de pintjes! Sorry hiervoor,Cactus!”

“Het leuke aan Cactus is dat het iets kleinschaliger is dan andere zomerfestivals, maar toch goede namen programmeert. Vroeger was er na het festival een afterparty in de Cactus Club. En sowieso kom je er als Bruggeling vrienden en oude bekenden tegen. Eén van de mooiste muzikale herinneringen is voor mij het concert van Jamie Lidell enkele jaren geleden. Dat was super! Het concert ontaardde in een echt feestje.”

Fien Cools met vriendin Jozefien op Cactus zes jaar geleden.
Fien Cools met vriendin Jozefien op Cactus zes jaar geleden.© FC

Fotografe Fien Cools: de fratsen van Lauren Hill en Grace Jones

“De eerste keer op Cactus? Ik was dertien, het festival was toen nog gratis voor de min-veertienjarigen. Het regende pijpenstelen tijdens het optreden van St Germain”, herinnert Fien Cools (30), cartoonist voor KW weekend en één van de vaste fotografen op het Cactusfestival, zich nog.

“Nadien ben ik als vrijwilliger beginnen werken op het festival. De papa van een vriendin was backstage kok, ik mocht afwassen… Nu maak ik al vijf jaar sfeerbeelden in het park, voor de sociale media”, aldus nog Fien. “Het is zoeken naar mooie dingen die op het eerste zicht niet opvallen. Het Minnewaterpark als locatie is uniek, elke editie voelt aan als thuiskomen: Cactus is één grote familie, je pikt de draad na een jaar weer op. Over het bizarre gedrag van artiesten backstage is er veel te vertellen. Lauren Hill wou haar privé wc, Grace Jones werd met een golfkarretje naar het podium gevoerd én niemand mocht kijken naar haar! Cactus was mijn eerste kennismaking met veel alcohol: na je shift als puber dronken rondlopen en tot in de vroege uurtjes op de afterparty. Nu ben ik was rustiger geworden. Omdat ik een huwelijk moet fotograferen, zal ik dit jaar enkel zondag naar Cactusfestival kunnen gaan. Sfeerfoto’s maken in het park zie ik niet als hard werken. Dat is puur vakantie, een babbeltje slaan met de mensen die je kent en genieten!”

Steven Van Havere achter de drums bij Arid.
Steven Van Havere achter de drums bij Arid.© KK

Drummer Steven Van Havere: zélf op het podium gestaan

“Welk jaar ik voor het eerst het Cactusfestival bijgewoond heb, weet ik niet meer precies”, zegt Bruggeling Steven Van Havere, gewezen drummer bij de Belgische groepen Arid, Hooverphonic en Gorki. Hij runt in Fort Lapin in Brugge muziekschool Metronoom. “Het festival was toen nog gratis en vond plaats op het Sint-Amandsplein, waar Cactus een bruine kroeg had. ‘t Was many many years ago, toen er naar aanleiding van de braderie enkele optredens plaatsvonden op dat pleintje in de Brugse binnenstad. Met uitzondering van een paar edities, ben ik sindsdien bijna elk jaar naar het Cactusfestival geweest”, aldus de drummer. “Dit jaar zal ik enkel de zaterdag moeten missen, omdat ik uitgenodigd ben op een trouwfeest.”

In 1999 speelde Steven zelf als drummer met Arid op het festival. “Ik kon toen voor de eerste keer in mijn carrière naar een optreden met de fiets gaan. Het was het begin van een fantastische periode met Arid.”

“Het Cactusfestival is sowieso uniek, zowel op het vlak van de locatie, het Minnewaterpark, als van de programmatie. Het is gewoon anders en ook gezelliger dan de meeste andere festivals.”