Bianca Baes en haar echtgenoot, de Zweed Magnus Öhman, wonen in een dorpje in de buurt van Göteborg, samen met hun drie kinderen. De uitgeweken Roksemse denkt er niet aan om nog ooit naar België terug te keren.
Hoe lang woon je al in Zweden en hoe ben je daar terecht gekomen?
“Ik woon hier al sinds augustus 2000. Ik ben in augustus 1999 vertrokken naar Zweden als au pair en heb daar dan latere echtgenoot ontmoet. Zo ben ik er ook blijven plakken.”
Waar woon je precies?
“Wij wonen in Jörlanda, een klein dorpje op zo’n 45 kilometer van Göteborg, de tweede grootste stad van Zweden. Ik woon hier samen met Magnus en onze kinderen Ebba (11), Elsa (7) en Emil (5). We hebben ook een engeltje Alva. Ze is gestorven op 12 mei 2009, toen was ze juist twee jaar geworden.”
“We wonen op het platteland, met een heel mooi uitzicht, in een tamelijk groot huis gebouwd uit hout. Typisch voor Zweden. We hebben hier geen directe buren, dus wonen we erg rustig.”
Wat doe je er voor de kost?
Ik werk er als transport manager in een betonfabriek. Ik dirigeer de vrachtwagens naar de verschillende losplaatsen. Ik werk er nu een jaar, nadat ik eerst 9 jaar aan de slag was bij Ewals Cargo in Göteborg, ook in de transportsector.”
Heb je lang getwijfeld over verhuizen naar Zweden of was de beslissing gauw gemaakt?
“De beslissing om te verhuizen was vlug gemaakt. Mijn man was net als zelfstandige timmerman begonnen en het was makkelijker voor mij om naar Zweden te verhuizen dan dat we naar België zouden komen. Ik was au pair van augustus 1999 tot juli 2000 en leerde Magnus kennen in november/december. In maart beslisten we dat we zouden gaan samenwonen en het een kans zouden geven in Zweden, als mijn opdracht als au pair er op zat.”
Is dit je eerste ‘buitenland’ om te wonen?
“Jazeker, de eerste én meteen ook de laatste keer (lacht).”
Wat maakt het zo aangenaam leven in Zweden? Wat kan je daarentegen wel eens ferm tegensteken?
“De natuur in Zweden is prachtig en rustgevend. Er is niet zoveel stress als in België, vind ik. Ook al is het een druk leven met drie kinderen, toch ervaar je dat niet op dezelfde manier als in België. Zwangerschapsverlof duurt hier anderhalf jaar per kind en dat is prachtig. De kinderopvang en school zijn ook goedkoper. Ik woon hier gewoon graag en zou niet meer terug naar België willen.”
“Wat me tegensteekt? Ik heb zelden problemen met iets, maar als er iéts is, dan zijn het eigenlijk de dokters en ziekenhuizen. Maar wij hebben daar nog niet zo veel last van gehad. In België is het veel makkelijker om een afspraak voor een operatie te krijgen, hier moet je minstens – als je geluk hebt – drie maanden wachten.”
Spreek je zelf ook al vloeiend Zweeds? En de kindjes? Voed je die tweetalig op?
“Ik heb in drie maanden tijd Zweeds geleerd. Dat is ook echt nodig als je hier ergens aan werk wilt raken. Mijn kinderen spreken ook Nederlands. Ik probéér zoveel mogelijk Nederlands met hen te praten, maar in de praktijk is dat niet altijd even makkelijk. De twee oudste verstaan alles en spreken het tamelijk goed. Ebba en Elsa hebben ook een uurtje Nederlandse les per week op school. De jongste wil niet echt, maar dat komt ook wel.”
Heeft het verhuizen je als mens veranderd? Heb je al Zweedse gewoontes overgenomen?
“Ik ben veel rustiger geworden. Ik heb nu een andere mentaliteit die alles rustiger maakt, vind ik. Ik heb ook veel meer zelfvertrouwen gekregen door deze stap te zetten.”
“Zweedse gewoontes neem je makkelijk over. Hier moet het niet altijd tiptop in orde zijn als je iemand over de vloer vraagt om te komen eten. Je neemt het zoals het is. Als je veel mensen over de vloer hebt, kan je ze overal zetten waar er plaats is. In de zetels in de living, in de keuken, op een stoel hier en daar. Het moet niet altijd zonodig een lange tafel met een tafelkleed zijn.”
“Een andere gewoonte is ook dat je soms je eigen eten meeneemt als je bij iemand op bezoek gaat. ‘Knytkalas’ noemen ze dat. Het komt erop neer dat je veel mensen uitnodigt, maar dat die zelf meenemen wat ze willen eten. Voor een barbecue bijvoobeeld: breng je eigen vlees mee en dan zorgen wij voor de groenten, de saus en de drank. Dat vinden ze hier de normaalste zaak van de wereld.”
Keer je nog vaak naar Vlaanderen terug? En omgekeerd: komt het thuisfront je vaak opzoeken?
“We proberen minstens eens per jaar naar België te komen, maar dat is niet altijd makkelijk. Wij werken allebei voltijds en de kinderen hebben hun sporten. Mijn ouders komen een paar keer per jaar op bezoek en soms krijg ik ook bezoek van de broers en vrienden.”
Hoe stonden je familie en vrienden tegenover je vertrek naar het buitenland?
“In het begin vond mama het een beetje moeilijk: vier kinderen, waarvan één dochter, en net zij verhuist dan naar Zweden. Maar ze zagen al snel dat er veel liefde aan te pas kwam en dat ik me er uitstekend voelde. Dan wilden ze dat natuurlijk niet afnemen. Af en toe zijn er van die dagen of periodes dat je dichter bij huis zou willen wonen, maar hier voel ik me goed.”
Wat doen jullie er in jullie vrije tijd?
“Magnus gaat regelmatig mountainbiken, ik ga een paar keren per week lopen en neem soms ook deel aan wedstrijden. Elk jaar loop ik bijvoorbeeld de halve marathon van Göteborg. De kinderen spelen voetbal en de twee jongste zwemmen. De twee oudste spelen ook innebandy, ofte ‘floorball’. Voorts gaan we vaak fietsen of wandelen of bezoeken we vrienden. De weekends zijn meestal volzet door de sporten van de kinderen. Maar dat is leuk, want zo leer je ook veel nieuwe mensen kennen.”
“We hebben ook een caravan, waarmee we in de lente en de herfst vaak voor een weekendje eropuit trekken. In de zomer gaan we meestal een paar weken op reis, en in de winter staat hij in een skigebied. Dan gaan we ook een paar weken op de skilatten.”
“In de zomer, als het mooi weer is, kunnen we naar het haventje op amper twee kilometer van ons huis. We gaan er krabbetjes vangen, zwemmen of met een bootje varen…”
Is dit nu je definitieve ‘thuis’ of zie je jezelf op termijn toch terugkeren?
“Dit is absoluut mijn thuis! Zoals ik eerder al zei, wil ik niet meer in België wonen. Dan zou het alleen nog maar voor de familie zijn, maar niet voor iets anders.”
Wat moeten onze lezers zéker bezoeken of doen bij een reisje in jullie regio?
“Alle kleine dorpjes in onze regio zijn mooi. Stenungsund bijvoorbeeld is een stadje op zo’n 10 kilometer van ons dorp vandaan. Het ligt aan het water en heeft een mooi stadscentrum. Heel mooi in de zomer, maar ook tijdens de rest van het jaar. Je kunt zeker ook naar de eilanden Tjörn en Orust, om er te genieten van de natuurpracht. Ik vind Zweden in het algemeen een heel mooi land, waar je ontzettend veel mooie dingen kunt beleven en schitterende natuur kunt ontdekken.”
(Frederik Jaques)
Reis rond de wereld - 2016
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier