Romantische tv-avond

Smaken verschillen soms... © Getty Images
Stephanie Rogeau
Stephanie Rogeau Medewerker KW

Geen boeiender ras dan het West-Vlaamse, vindt ook Stephanie Coorevits. De schrijfster, psychologe en televisiemaakster laat zich graag inspireren door de West-Vlamingen en hun gewoontes.

Gisteren bleven het vriendje en ik eens thuis in plaats van het gewoonlijke bingedrinking op café. We hangen een beetje in de zetel, kijken wat tv en opeens komt het gesprek op The Bachelor. For the record: dit is geen regelmatig terugkerend onderwerp in ons huishouden. Maar al zappend kwamen we voorbij een MTV-reclame voor het onvolprezen Ex on the Beach. Een soort hoogmis voor de zwakker begaafden waar mensen die voor 50% uit plastiek en 50% uit hormonen bestaan, het wit uit elkaars ogen vogelen. Kortom, een aanrader.

Ik vermoed dat mijn brein de link legde naar die andere show die het feminisme zo’n zestig jaar terug in de tijd katapulteert en hoor mezelf zeggen: “Zeg, die Bachelor, dat is toch ook ongelofelijk seksistische bullshit?” Mijn lief zucht nauwelijks hoorbaar, dat heeft hij inmiddels wel geleerd en vraagt: “Waarom zeg je dat zoetje?” “Allez, dertig vrouwen en één vent en zegt die vent tegen al die vrouwen: ‘Kijk, ik ga met jullie allemaal seks hebben. Op televisie. Maar jullie mogen niet jaloers worden op elkaar. Ik ga dat gegeven zo lang mogelijk rekken door jullie wijs te maken dat ik voor iedereen gevoelens heb maar dat is natuurlijk niet zo. Ik wil gewoon zoveel mogelijk poepen. En op het einde krijgt er een van jullie een bloem. Oké?’ En dan al die vrouwen: ‘Oké!'” “Klinkt zalig”, grinnikt het vriendje. Ik aanschouw zijn 68 kilo wegende kathedraal en snuif even.

Ik aanschouw zijn 68 kilo wegende kathedraal en snuif even

Wat later passeert de reclame van brouwerij Vanderghinste. “Die brouwerij ligt toch in Bellegem, hé?”, vraag ik volkomen overbodig, immers dat wordt letterlijk in de reclame vermeld. “Ja…”, antwoordt het vriendje. “Waarom steken ze daar dan zo’n Gentenaar in om een West-Vlaamse onderneming aan te prijzen? Dat slaat toch nergens op?” Nu zucht hij iets luider. “Omdat we allemaal wel weten dat West-Vlamingen op tv altijd een beetje marginaal overkomen”, zegt hij. “Tsss,” sis ik, “dat is gewoon stom. Zo houden ze het idee in stand dat alle West-Vlamingen ongeletterde boeren zijn terwijl wij in werkelijkheid de succesvolste ondernemers van het land zijn”, draaf ik door. “Misschien moet je een brief schrijven naar de tv”, antwoordt hij en zet de tv iets luider. “En misschien moet ik dan ook maar even mijn mond houden, hé,” zeg ik, “want zo hoort dat voor de vrouwtjes. Mondje toe en beentjes open.”

Hij kijkt me even schuin aan, trekt zijn wenkbrauw op en vraagt: “Zeg, moet je je regels hebben of zo?” En aldus werd het startschot gegeven voor een romantische avond voor de buis.