“Het is een verslaving geworden”, lacht Hannelore Maet uit Assebroek. “Als ik mij aan mijn manden zet, leef ik helemaal op.” In het weekend kan ze vaak niet wachten om in haar atelier aan het werk te gaan. “Soms is het pas half zes ‘s morgens als er al een idee door mijn hoofd speelt. Dan drink ik een koffietje, geniet ik van de stilte en begin ik te vlechten. Ik probeer ook wel een luchtje te scheppen. Dan ga ik met de hond wandelen in het natuurdomein vlakbij, waar ik met gemak mezelf en de tijd kan verliezen.”
Voor Hannelore is vlechten een deel van zichzelf geworden. “Ik geef in het buitengewoon onderwijs al 20 jaar plastische opvoeding aan volwassenen met een visuele beperking. Daarbij leer ik hen onder meer ook stoelzittingen herstellen of manden vlechten. Omdat ik het zo graag doe, wilde ik dat ambacht onder de knie krijgen. Ik maak nu met natuurlijke materialen als rotan allerlei eigentijdse accessoires, van handtassen tot eyecatchers voor het interieur.”
Afgelopen zomer vond ze eindelijk de tijd om haar garage om te bouwen tot een heus atelier, van waaruit ze workshops organiseert. Vandaag blijft het beperkt tot het samenstellen van DIY-pakketjes. Maar in het weekend geeft ze zichzelf carte blanche op creatief vlak. Dan maakt ze van oude zittingen leuke lampjes of experimenteert ze volop met vlechttechnieken. “Dan moet echt álles even wijken, van het huishouden tot de boodschappen. Dan is het alleen maar mezelf en het vlechten.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
